Όλα αυτά είναι αρκετά σε χώρες που η ζωή κυλά ήρεμα όσον αφορά την εθνική ταυτότητα και δεν προβλέπονται απειλές, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα, γιατί είναι γνωστό ότι η δυτική ιδεολογική ηγεμονία, όπως τη γνωρίζουμε, δεν έχει και πολύ μέλλον.
Στην Ελλάδα, όμως, η διατήρηση της εθνικής και χριστιανικής ταυτότητας δεν είναι θέμα κουλτούρας απλά. Είναι μονόδρομος επιβίωσης σε ένα πεδίο μάχης όπου η ελληνοχριστιανική ιδεολογία θα είναι απαραίτητη για να θωρακίσει πνευματικά το έθνος-κράτος και αυτό με τη σειρά του να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών.
Η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να παίξει τον δικό της ρόλο σε αυτό το έργο, το οποίο δυσκολεύονται από μόνοι τους και η Εκκλησία και το κράτος να κάνουν, καθώς η τοπική αυτοδιοίκηση έχει το μοναδικό πλεονέκτημα της αμεσότητας και της άμεσης προσέγγισης του πολίτη.
Ο Δήμος πρέπει να προσφέρει περισσότερο Ελλάδα και αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους, χωρίς να γίνει μονόπλευρα. Θα ξεκινούσα με αναφορές στις χαμένες πατρίδες, με αδελφοποιήσεις με πόλεις που έδωσαν πολλά στον Ελληνισμό και είναι πια έξω από τα σύνορά τους. Η σχέση αυτή θα χαλκευτεί μέσα από μια πολιτιστική διάδραση και δεν θα μείνει στα χαρτιά, αλλά θα συμβάλλει στη γνώση και στη διατήρηση της μνήμης.
Αναφορές στους ήρωες που έπεσαν για την πατρίδα, που δεν είναι λίγοι στην πόλη, αλλά δυστυχώς άγνωστοι. Να έχουν όλοι τον δρόμο τους, την πλατεία τους, δυο λόγια να τα διαβάζει ο περαστικός και λίγες σελίδες να τις παίρνουν τα παιδιά στο σπίτι. Το ίδιο μπορεί να γίνει και με προσωπικότητες και Αγίους της εκκλησίας μας που έζησαν και άφησαν το στίγμα τους στην πόλη και στη γύρω περιοχή, όπως ο π. Αθανάσιος Μυτηλιναίος.
Όταν ο πολιτισμός προάγει ΚΑΙ την εθνική και χριστιανική ταυτότητα, τότε εγγυάται την ηθική του επιβίωση, αλλά ταυτόχρονα συμβάλλει στη φυσική του διαιώνιση. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό στην Ελλάδα του μέλλοντος και οι πολιτιστικές δράσεις δεν πρέπει να περιορίζονται σε ελιτιστικού τύπου δράσεις, αλλά να περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα πολιτιστικών δράσεων που με τη συμβολή του κράτους και της Εκκλησίας θα παρέχουν πρωτογενή γνώση και πολιτισμό.
Μ’ άλλα λόγια, όπως και σε πολλές εκφάνσεις της ζωής μας, ο πολιτισμός στη χώρα μας δεν μπορεί να αφορά αποκλειστικά δράσεις δυτικού τύπου και πολιτισμού, αλλά οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψιν τη μοναδική μας ιδιαιτερότητα: Την Ελληνική μας ψυχή, που τόσο πολύ ξέρει να επιβιώνει...

Από τον Ηρακλή Γερογιώκα
Υποψήφιο Δημοτικό Σύμβουλο με την παράταξη «Η Λάρισα που μας αξίζει» του Θανάση Μαμάκου