Σ’ αυτές γέμιζαν οι νοικοκυρές το καλάθι τους με πενιχρά χρήματα και λιγότερο άγχος. Γιατί, εκεί ενδημούσε η ευλογία της φτήνιας και η αφθονία των βασικών διατροφικών αγαθών. Αυτά που σήμερα λείπουν…
Αλλοτινές και όμορφες εποχές, που δύσκολα θα γυρίσουν ξανά στην πονεμένη καρδιά του λαού μας. Γιατί οι κερδοσκόποι της αγοράς εκμεταλλευόμενοι δυσμενείς οικονομικές καταστάσεις, διεθνείς και ντόπιες, δημιουργούν τεχνητές ελλείψεις που διογκώνουν την ακρίβεια, επιφέροντας σ’ αυτούς τεράστια υπερκέρδη.
Είναι λυπηρό, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Διότι έτσι κατασκευάζονται και κατευθύνονται απ’ τα αχόρταγα κέντρα του πλούτου. Αυτά που δημιουργούν τους πολέμους, που σκοτώνουν, φτωχαίνουν, καταστρέφουν και εκμηδενίζουν την ανθρώπινη αξία. Γιατί, μόνον ένα τους ενδιαφέρει: το χρήμα, που γι’ αυτούς αποτελεί υπεραξία…
Κι αυτή η δυσμενής για τη φτωχολογιά εξέλιξη της αγοράς είναι έργο δικό τους. Διότι ένα μεγάλο κακό, ένας πόλεμος, μια παγκόσμια οικονομική καταστροφή, κλιμακωτά και τεχνητά διογκούμενη, φτάνει και στη μικρότερη αγορά. Σαν αυτήν της λαϊκής. Το αποκούμπι των οικονομικά αδύναμων. Αυτό πληρώνουμε σήμερα. Τα κακά που μας επέβαλαν τα κέντρα των διεθνών συμφερόντων. Για να κερδοσκοπήσουν, αδιαφορώντας για τον παράγοντα άνθρωπο.
Και εμείς τι κάνουμε; Πειθαρχούμε στις βουλές των μεγάλων. Γιατί εξαρτόμαστε απ’ αυτούς. Και τι άλλο θα μπορούσαμε άραγε να πράξουμε; Η αλήθεια είναι όχι και πολλά πράγματα. Αυτά, βέβαια ισχύουν για τα διεθνή κέντρα διαμόρφωσης των συνθηκών της αγοράς, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ολίγων. Εμείς, πάντως στον τόπο μας θα μπορούσαμε να ρίξουμε στον πόλεμο κατά της κερδοσκοπίας ισχυρότερα και αποτελεσματικότερα όπλα προστασίας του βαλαντίου των φτωχών. Μέσα έκτακτης ανάγκης. Μέτρα ελέγχου των τιμών απ’ την παραγωγή ως την κατανάλωση. Χωρίς αυτό να σημαίνει καταστρατήγηση των κανόνων της αγοράς. Πρόσκομμα στην ελεύθερη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας.
Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, απ’ την κυβέρνηση παίρνονται μέτρα ελάφρυνσης του λαού μας. Αυτά όμως, όπως και η ίδια αντιλαμβάνεται, δεν είναι αρκετά. Δεν έχουν τη δύναμη να χτυπήσουν το μεγάλο κακό στον πυρήνα του.
Να, γιατί οι λαϊκές μας έγιναν ακριβότερες. Να, γιατί το καλάθι της νοικοκυράς δε γεμίζει. Να, γιατί οι φτωχοί και πεινασμένοι, μέρα με τη μέρα, γίνονται όλο και περισσότεροι. Να, γιατί υποφέρει ο λαός μας. Καιρός, λοιπόν οι κρατούντες να κοιτάξουν το πρόβλημα προσεκτικότερα και να πάρουν επιπλέον μέτρα κατά της δουλείας της ακρίβειας, η οποία ανελέητα χτυπά τα φτωχά και μεσαία νοικοκυριά της πατρίδας μας.
Κι αυτά τα μέτρα πρέπει να παρθούν τώρα, γιατί η οικονομική αντοχή του λαού μας εξαντλείται, καταρρέει. Και τότε η αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής θα γίνει δυσκολότερη ίσως και ανίατη. Γι αυτό η ευχή και προσδοκία όλων μας είναι το κράτος να μην ολιγωρήσει, αλλά να σταθεί έμπρακτος βοηθός του πονεμένου και βασανιζόμενου λαού μας για να μείνει όρθιος και να βγει νικητής στον πόλεμο κατά της επάρατης αυτής οικονομικής νόσου. Για να γυρίσουν και πάλι οι λαϊκές μας στις παλιές και ωραίες εποχές. Στα χρόνια της φτήνιας. Τότε που ο φτωχός γέμιζε το καλάθι του με λίγα χρήματα.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο θ’ ανασάνει ο κοσμάκης και θα έρθει η πολυπόθητη λευτεριά της αγοράς απ’ τα κέντρα εκείνα, που κερδοσκοπούν τρώγοντας το δίκιο τ’ αλλουνού και από το στόμα του φτωχού παίρνουν και τη μπουκιά ακόμα. Έτσι θα ξεφορτωθούμε το ακριβό παρόν και θα επανέλθουμε στο αλλοτινό και φτηνό παρελθόν. Απ’ τις πηγές του οποίου θα πίνουμε το καθάριο νερό του δικαίου και της λύτρωσης απ’ τη δουλεία των σημερινών βασάνων της επάρατης ακρίβειας.