Του Δημήτρη Χατζηευθυμίου
ΘΑ βρεθούν ή δεν θα βρεθούν οι 180 βουλευτές για να εκλέξουν τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας και κατά συνέπεια να μην οδηγηθεί η χώρα στις κάλπες; Αυτό είναι το ερώτημα για το οποίο αγωνιούν τουλάχιστον 300 Έλληνες συμπολίτες μας. Δηλαδή οι «ένοικοι» των βουλευτικών εδράνων στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Όχι βεβαίως μόνον αυτοί. Απλά, για εμάς τους υπόλοιπους, το θέμα δεν μπαίνει με το εκβιαστικό δίλημμα με το οποίο το θέτουν οι κομματικές ηγεσίες και οι πολιτικοί μας.
Ποιο είναι όμως το διακύβευμα; Κατ΄ αρχήν έχουμε υποστηρίξει ξανά ότι θεωρούμε άνευ ουσίας το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιείται η προεδρική εκλογή για προσφυγή στις κάλπες και –ενδεχομένως- κυβερνητική αλλαγή. Κι αυτό διότι είναι οι πολιτικές εκείνες που διατηρούν ένα κόμμα στην εξουσία και όχι οι αριθμητικές πράξεις. Από τη στιγμή λοιπόν κατά την οποία δίδεται η ευκαιρία στα ελληνικά κόμματα, αλλά και στους ανεξάρτητους βουλευτές, να κρίνουν τα έργα και τις ημέρες της σημερινής συγκυβέρνησης, όχι μόνο πρέπει, αλλά υποχρεούνται να το πράξουν. Πόσο μάλλον όταν:
- Τα τελευταία 4 χρόνια έχουν συμβεί πολιτικά και οικονομικά γεγονότα που ουδέποτε στη νεότερη ιστορία, με τόση πυκνότητα, γνώρισε ο τόπος.
- Ελήφθησαν αποφάσεις κυριολεκτικά στη λογική «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», με τους βουλευτές να επικυρώνουν κάτω από την μπότα της κομματικής πειθαρχίας, νομοσχέδια-τόμους διατάξεων, συμπυκνωμένα σε ένα μόνο άρθρο!
* * *
ΑΝ πρέπει λοιπόν να ζητηθεί η λαϊκή ετυμηγορία, ώστε να επικυρωθεί ή απορριφθεί η σημερινή πολιτική, όλα τα άλλα είναι υπεκφυγές. Στο κάτω-κάτω της γραφής το παρόν Σύνταγμα που δίνει, μία φορά κάθε 5 χρόνια, στα κόμματα της αντιπολίτευσης να προκαλούν εκλογές, είναι εφεύρημα και δημιούργημα των δύο κομμάτων που σήμερα συγκυβερνούν. Οπότε, ας το πούμε απλά: ας πρόσεχαν.
Επομένως το ερώτημα προβάλλει απλό και κρυστάλλινο: πρέπει να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές προκειμένου να αποφασίσει ο λαός με την ψήφο του αν αυτή είναι η ενδεδειγμένη πολιτική ή ακριβώς επειδή αυτή είναι η σωστή πολιτική δεν πρέπει να προκληθούν τώρα εκλογές;
* * *
ΑΥΤΟ είναι το ερώτημα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν οι βουλευτές. Κι επειδή ξέρουμε λίγο πολύ τις απόψεις των κομματικά ενταγμένων αντιπροσώπων μας, το ερώτημα, άρα και η ευθύνη, πέφτουν δυσανάλογα πιο βαριά στις πλάτες των 23 ανεξάρτητων βουλευτών.
Πρωτ΄ απ΄ όλα διότι είναι αυτοί ουσιαστικά οι ρυθμιστές του αποτελέσματος. Αυτοί απαρτίζουν την κρίσιμη μάζα η οποία θα κρίνει το ποια θα είναι η επόμενη μέρα της χώρας. Πέρα από πρόσωπα στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Καθώς λοιπόν η ευθύνη που τους αναλογεί είναι τεράστια, καλούνται, από ένα σημείο και μετά να μας πουν πώς θα πορευτούν. Και πρέπει να το πράξουν έγκαιρα. Δεν λέμε σύντομα, γιατί ασφαλώς θα αντιτείνει κάποιος ότι πρέπει να έχει μπροστά του όλα τα δεδομένα, ούτε όμως την ώρα της κάλπης.
Διότι τότε πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς.
Έγκαιρα και κυρίως πέραν από προσωπικά οφέλη και σκοπιμότητες. Κάθε άλλο παρά τους τιμά η επιχειρηματολογία ότι δε θα οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές διότι θα χάσουν τη βουλευτική έδρα και κατά συνέπεια δύο ετών μισθούς ή συνταξιοδοτικά προνόμια.
Η ανεξαρτητοποίησή τους, είτε λόγω διαγραφής, είτε οικεία βουλήσει, είχε πολιτικά χαρακτηριστικά.
Δεν μπορεί η ψήφος τους να περνάει από την τσέπη τους…
