Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
Όπως φαίνεται πρόκειται πλέον για καθαρό μπρα ντε φερ με ορίζοντα τις εκλογές.
Κυβέρνηση και τρόικα το έχουν ρίξει στις... αθλοπαιδιές και ο «καλύτερος ας κερδίσει».
Σε κάθε διαπραγμάτευση βεβαίως τα πράγματα είναι «ζόρικα» αλλά σε τούτη, που πλησιάζουμε και προς το τέλος, φαίνεται ότι τα έχουν... στυλώσει και οι μεν και οι δε για τους δικούς τους λόγους και δεν λένε να κάνουν πίσω.
Στην πραγματικότητα τα πράγματα έχουν ως εξής:
Οι τροϊκανοί προφανώς δεν είναι ικανοποιημένοι από τις «επιδόσεις» της Κυβέρνησης στο θέμα των μεταρρυθμίσεων, ούτε από τις αποφάσεις «φιλολαϊκού χαρακτήρα» που έλαβε κουτσά-στραβά, αλλά πάντως τις έλαβε (Κόκκινα δάνεια, δόσεις, ΕΝΦΙΑ, πρώτη κατοικία, άρνηση να ανοίξει το ασφαλιστικό, να απελευθερωθούν οι απολύσεις και ένα σωρό άλλα, που αυτοί που τα έχουνε μετρήσει τα έχουν φθάσει στα 19). Ακόμη οι δυο πλευρές διαφωνούν και για το χρηματοδοτικό κενό, το οποίο κατά τους δανειστές με τις «παροχές» και τις «διευκολύνσεις» της Κυβέρνησης, όσο πάει και μεγαλώνει. Ενώ κατά τους δικούς μας δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Επίσης, όπως τα έχουμε ξαναπεί, δεν θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να βγει από την επιτήρηση, ούτε από τα Μνημόνια στην πραγματικότητα, ούτε είναι έτοιμη να «βουτήξει» στις αγορές και προφανώς φοβούνται ότι θα... ξανακυλήσει. Ενώ, όπως είναι γνωστό η Κυβέρνηση επιθυμεί διακαώς να τελειώνει με το Μνημόνιο και επίσης να ρυθμίσει και το θέμα του χρέους.
Και ενώ ούτως έχει η κατάσταση...
...Στην Ελλάδα το πολιτικό κλίμα ταλαντεύεται λες και έχει τρικυμία 10 μποφόρ και οι εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης διαρκώς ανεβαίνουν την κλίμακα των Ρίχτερ. Δεν φαίνεται δε καμία διάθεση εκατέρωθεν για συνεννόηση (παρότι πληθαίνουν οι φωνές που τη θεωρούν απαραίτητη) και η πιθανότητα των πρόωρων εκλογών με όχημα την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας φαντάζει όλο και πιο πιθανή. Όπως, όλο και πιο πιθανή, βάσει των δημοσκοπήσεων, φαντάζει σε μία επικείμενη εκλογική αναμέτρηση η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς όμως αυτοδυναμία. Ο οποίος ΣΥΡΙΖΑ έχει σηκώσει «μπαϊράκι» και δηλώνει διά του προέδρου και των μελών του, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, ότι δεν πρόκειται ως «αυριανή κυβέρνηση» να κάνει αποδεκτή, οιαδήποτε συμφωνία κάνει η παρούσα η Κυβέρνηση με τους δανειστές και επίσης ότι θα «φύγει από το Μνημόνιο». Άλλο τώρα που η χώρα θα έχει ήδη βγει από αυτό, τυπικά τουλάχιστον. Θα μας γυρίσουν πίσω για να μας... ξαναβγάλουν. Τώρα, τα εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά που λέει; Δύσκολο να πει κανείς. Διότι οι κινήσεις Τσίπρα σε εσωτερικό και εξωτερικό, δείχνουν, ότι αλλά λέει, αλλά άλλα προετοιμάζεται να κάνει. Έπειτα για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας, κανείς «απ’ έξω απ’ τον χορό πολλά τραγουδάει λέει». Όταν μπει μέσα σε αυτόν, τότε αντιλαμβάνεται «τι εστί βερίκοκο». Το έχουμε δει να συμβαίνει πάμπολλες φορές, με μεγάλη... αποτυχία! Εν πάση περιπτώσει προς το παρόν προωθεί αυτόν τον... ηρωικό «ανένδοτο», ο οποίος πουλάει, προεκλογικά. Ατυχώς όμως με τις εκλογές, συμβαίνει αυτό που συνέβαινε παλιότερα και αναγραφόταν και στα ταμεία των καταστημάτων: «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και μετά την απομάκρυνση από την κάλπη. Διότι και αν ακόμη αναγνωριστεί το λάθος δεν διορθώνεται.
Όλα αυτά τα βλέπουν οι δανειστές.
Και αφού τα βλέπουν σου λένε «γιατί να βιαστούμε να τακτοποιήσουμε το χρέος; Γιατί να υποχωρήσουμε και να κάνουμε τη ζωή του Σαμαρά πιο εύκολη, όταν αύριο μπορεί να μην έχουμε να κάνουμε μαζί του; Ας τηρήσουμε μία σκληρή στάση. Ας πιέσουμε όσο πάει». Διότι «φίλοι-φίλοι το τριφύλλι» ο Σαμαράς με τη Μέρκελ και τον Γιούνκερ, αλλά, ούτε ο ένας, ούτε - κυρίως - η άλλη, μας έχουν δείξει ότι είναι πρόθυμοι να... θυσιαστούν στον βωμό της φιλίας. Τα συμφέροντά τους είναι ο μόνος γνώμονας βάσει των οποίων λαμβάνουν τις αποφάσεις τους. Και αυτό φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού και με τη στάση τους στην παρούσα φάση, σε περίπτωση που κάποιοι διατηρούσαν ψευδαισθήσεις.
Τα ίδια βλέπει και η Κυβέρνηση.
Όλα τα παραπάνω. Μπορεί δημοσίως να δηλώνονται διάφορα αλλά η πραγματική εικόνα δεν είναι μαγική εικόνα. Και αφού τα βλέπει περισσότερο από άλλες φορές μάλλον τα έχει επίσης στυλώσει, όσον αφορά στη διαπραγμάτευση, κάνοντας την εξής απλή σκέψη: ότι αν δεν μπορεί να κερδίσει από τους δανειστές επιβάλλοντας (λέμε τώρα) τους δικούς της διαπραγματευτικούς όρους και αν εν τέλει πρόκειται να «φάει πόρτα», μπορεί τουλάχιστον να «κερδίσει» από την ανάποδη.
Δηλαδή να «πουλήσει» προς την εκλογική πελατεία, ότι κράτησε τις «κόκκινες γραμμές της», τήρησε τις αντιστάσεις της, «παράκουσε» τις εντολές και προχώρησε σε φιλολαϊκές διευκολύνσεις και αυτό μπορεί να το εισπράξει από την ενδεχόμενη κάλπη. Και παράλληλα, αν έρθει εν τέλει αυτή η κάλπη και σε περίπτωση που αυτή η πολυπόθητη διαπραγμάτευση με τους δανειστές δεν κλείσει και δεν «τακτοποιηθεί» η υπόθεση του χρέους, τότε... Τότε, να θέσει προεκλογικό «δίλημμα» τύπου: «Θέλετε αυτή τη λύση που έχω συμφωνήσει με τους δανειστές, η οποία είναι συγκεκριμένη και υλοποιήσιμη ή προτιμάτε να μπούμε σε περιπέτειες με την ομιχλώδη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ως προς το θέμα»; ...Και να αναμένει στο ακουστικό της για το αποτέλεσμα των εκογών.
Αυτής της διελκυστίνδας είμαστε μάρτυρες τον τελευταίο καιρό.
Ο καθένας τραβάει το σχοινί από την πλευρά του και όλοι υπολογίζουν τα θετικά και τα αρνητικά που μπορεί να προκύψουν εφόσον τελικά δεν ξεχειλώσει απλώς, αλλά δεν αντέξει και σπάσει.
