Του Χρήστου Τσαντήλα
ΕΧΕΙ την αξία του για όσους το θυμούνται, το γεγονός που θα αναφέρω και που απασχόλησε για καιρό τη λαρισινή κοινωνία, αλλά και για τους νεότερους που δεν το έζησαν. Παράδειγμα επίκαιρο, όσο ποτέ, που ίσως δείχνει και δρόμους διαφυγής από τα δύσκολα. Και εξηγώ...
ΗΤΑΝ αρχές της δεκαετίας του ’90 όταν ξέσπασε στη Λάρισα μια τεραστίων διαστάσεων (για τα τοπικά δεδομένα) υπόθεση τοκογλυφίας. Με πρωταγωνιστή έναν άνθρωπο που δανειζόταν χρήματα από δεκάδες πολίτες (130 αν θυμάμαι στον αριθμό!) οι οποίοι ζητούσαν από τον ίδιο τόκους πολλαπλάσιους από εκείνους που απέδιδε το τραπεζικό σύστημα. Βρέθηκαν λοιπόν επώνυμοι και ανώνυμοι πολίτες, που έδιναν ένα εκατομμύριο (δραχμές τότε) και σε ένα μήνα το έπαιρναν πίσω σχεδόν διπλάσιο!
ΟΤΑΝ λοιπόν «έσκασε» το μεγάλο κόλπο και ο δανειζόμενος δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τους δανειστές, άρχισαν οι καταγγελίες και βέβαια το... κρυφτούλι. Αναστατώθηκε τότε η τοπική αγορά, έγινε πώς λέμε χαμός, οι φήμες για πρόσωπα ευυπόληπτα οργίαζαν στην πόλη και το... απόστημα έσπασε, παίρνοντας την ανάλογη δημοσιότητα πρώτα από την «Ελευθερία».
ΑΜΕΣΩΣ μετά, η υπόθεση πήρε τον δρόμο της δικαιοσύνης. Οι ευυπόληπτοι πολίτες – δανειστές, που είδαν κάποια στιγμή ότι «έκαναν φτερά» τα λεφτά τους, αποκαλύφθηκαν (οι περισσότεροι αξιωματικοί παρακαλώ!). Και αντίθετα με αυτό που πίστευε η κοινή γνώμη, ο δανειζόμενος έγινε το... θύμα! Και οι δεκάδες δανειστές, κάθισαν στο σκαμνί ως... θύτες! Ανεξαρτήτως μετέπειτα της απόφασης, δικάστηκαν ως τοκογλύφοι!
ΤΗ συνέχεια της υπόθεσης τη θυμούνται οι παλαιότεροι, όπως και την αίθουσα του δικαστηρίου που διαμορφώθηκε καταλλήλως ώστε να χωρέσει τους δεκάδες κατηγορούμενους! Αυτή η ιστορία τοκογλυφίας είχε συγκλονίσει την κοινή γνώμη και έγινε γνωστή και στο πανελλήνιο, εξαιτίας του γεγονότος ότι, αντί να καθίσει ένας κατηγορούμενος στο σκαμνί, κάθισαν δεκάδες! Κρινόμενοι ως τοκογλύφοι εκείνοι που τον δάνειζαν!
ΘΥΜΙΖΕΙ κάτι αυτή η ιστορία; Μήπως και τα δανειζόμενα από τους τροϊκανούς κράτη, θα πρέπει να νιώθουν θύματα και οι δανειστές θύτες; Και βέβαια, δεν είναι τόσο απλό όσο το λέω... Μήπως όμως δεν είναι γεγονός, ότι μας δίνουν ένα και μας παίρνουν δύο; Τοκογλυφία χειρίστου είδους είναι αυτό ή μου φαίνεται; Πόσο αποτιμάται σε δανεικά και σε τόκους η εθνική μας κυριαρχία; Πόσο υψηλοί είναι οι τόκοι της γενικευμένης ανεργίας, της υποαπασχόλησης, πόσο μεγάλα είναι τα ανταλλάγματα έναντι του δανείου που έδωσε και συνεχίζει να δίνει η χώρα μας στους δανειστές;
Η ΕΛΛΑΔΑ έγινε πειραματόζωο οικονομικών θεωριών διάσωσης οι οποίες όπου εφαρμόσθηκαν ταπείνωσαν και όχι μόνο δεν έσωσαν τους λαούς αλλά τους κατέστησαν ομήρους, υποδουλωμένους σε έναν διαρκή δανειστικό εναγκαλισμό με τα θηρία του διεθνούς κεφαλαίου. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει δικαστήριο να εντάξει στο αδίκημα της τοκογλυφίας αυτές τις καταστροφικές για τους λαούς πράξεις του Διεθνούς Δανεισμού...
