Του Χρήστου Τσαντήλα

 

ΝΑ ΠΩ την αμαρτία μου... Χωρίς να το θέλω, ποτέ δεν υπήρξα τόσο αγενής... δεν ξέρω πως το έκανα δηλαδή αυτό, αλλά πρόσβαλα την Κατρίνα! Την φίλη μου την Ριμπολόβλεβα! Πέταξα στη θάλασσα, σπεύδοντας με ταχύπλοο για τον Σκορπιό, την πρόσκληση για το πάρτι των γενεθλίων της! Έκανα αναστροφή και γύρισα πίσω...

ΕΤΣΙ, καθώς γύριζα, στα αφρισμένα απόνερα που άφηνε πίσω της η μηχανή του κότερου, σκόρπισαν και οι φαντασιώσεις μου... Εκεί, στο μεγάλο και χλιδάτο γεύμα των διάσημων, αλλά και στο πάρτι που «έζησα» στο νησί του Έλληνα κροίσου, του Αριστοτέλη Ωνάση, που κάποιοι παραφυλούσαν μη και σηκωθεί από τον τάφο ο μακαρίτης...

ΛΙΓΟ περισσότερα από 30.000 ευρώ πλήρωσε μόνο για το κρασί εκείνης της βραδιάς η Κατρίνα. Ποια μορφονιά πλήρωσε δηλαδή; Ο μπαμπάς της βέβαια, που καταξοδεύτηκε ο άνθρωπος και γω ο αχάριστος, δεν την τίμησα την πρόσκληση... Ούτε τα φουά γκρα και το χαβιάρι δεν δοκίμασα. Αστακούς πάλι, εγώ ποτέ δεν έτρωγα. Ούτε και τώρα... Μήτε εκείνο το μουχλιασμένο το τυρί... Ο φίλος μου ο Τάκης, στη ταβέρνα του, τόσα και τόσα χρόνια στη Φαλάνη, ποτέ δεν μας έβγαζε στο τραπέζι τέτοια πράγματα. Άντε μετά να πας απ' τα πρόβεια τα... κοψίδια, κατευθείαν στο... πατέ της χήνας! Κομμάτι δύσκολο. Και γι αυτούς όλους τους προσκεκλημένους κροίσους, ακόμα δυσκολότερο να δοκιμάσουν το... τζατζίκι! Για όλους τελικά υπάρχουν δυσκολίες. Φτωχούς και πλούσιους...

ΥΣΤΕΡΑ, «μου την έδιναν» εμένα εκείνα τα χλιδάτα πράγματα. Άλλος κόσμος. Άλλα, έτσι το σκέφτηκα στην αρχή... Αυτοί οι μεγιστάνες λέω, θα δώσουν αίγλη στη χώρα μου. Θα ρθούν από άβατα για τους κοινούς θνητούς ανάκτορα, προσωπικότητες τέτοιας εμβέλειας που τέσσερα πλωτά σκάφη του (Ελληνικού) Λιμενικού Σώματος δεν θα αφήνουν ούτε τα... ψάρια να πλησιάζουν στο μισό χιλιόμετρο απ' το νησί! Όπως στα σύνορα του Αφγανιστάν! Θα τους... πυροβολούν! Θα δοξαστεί το νησί του Αριστοτέλη και της Χριστίνας λέω. Ολόκληρο το διεθνές κεφάλαιο, στη χώρα μας. Απέναντι από το Νυδρί. Εκεί που χτυπά η καρδιά των ντόπιων νέων, των χιλιάδων ανέργων που θα καμαρώνουν για τις δόξες του τόπου τους. Για τρία εικοσιτετράωρα οι κάτοικοι θα χορτάσουν δόξα! Θα πουλήσουν κανένα σουβλάκι και κανένα γύρο σε μερικές εκατοντάδες περίεργους. Θα ψήσουν καμία ρόκα σε θαυμαστές του πρίγκιπα του Μονακό και σε ένα σωρό καλλιτέχνες, αλλά και βαστάζους, εργάτες μεταφορείς και παρατρεχάμενους...

ΣΤΗΝ αρχή αυτά τα καλά είδα και αποφάσισα να τιμήσω την Κατρίνα. Αλλά την τελευταία στιγμή μου τα χάλασε η προτροπή της οικογένειας του μεγιστάνα. Να μην πάμε είπε οι καλεσμένοι δώρα στα γενέθλια της κορούλας, μα να τα δώσουμε για την αγορά ασθενοφόρου για τους ντόπιους της Λευκάδας. Ευτυχώς εγκαίρως έμαθα ότι το κόστος του πάρτι για τα γενέθλια της κοπελιάς, θα ανέρχονταν σε 4.000.000 ευρώ! Για το Θεό λέω, τόσα ασθενοφόρα χαμένα...