Του Κων/νου Τσιρονίκου
Μετά το 2009 η πολιτική των μνημονίων δημιούργησε σε μια μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου και του λαού ένα μπλοκ αντιμνημονιακού περιεχομένου. Τι είναι όμως το μνημόνιο; Ένα χαρτί στο οποίο ο κάθε καλός νοικοκύρης και το νοικοκυρεμένο κράτος γράφει - για να μην ξεχνά αυτά που πρέπει να κάνει για να ορθοδρομεί η οικονομία του. Τέτοιο μνημόνιο έπρεπε να είχε και η χώρα μας από γεννησιμιού της μέχρι σήμερα. Δυστυχώς, όμως δεν είχε και γι΄αυτό φθάσαμε εδώ που βρισκόμαστε τώρα. Αντ΄ αυτού είχαμε μια ακατάσχετη ροπή προς την ευζωΐα, την καλοπέραση, τις υλιστικές απολαύσεις... Η συντήρηση αυτών ανάγκαζε το κράτος να βρίσκεται κάτω από συνεχή εξωτερικό δανεισμό, ο οποίος παρήγαγε ελλείμματα, τα οποία γιγάντωναν το χρέος της πατρίδα μας.
Ο λογαριασμός της δημοσιονομικής αυτής εκτροπής πολύ μεγάλος και η πρόσβαση της χώρας στις αγορές ασύμφερη και απαγορευτική. Η οικονομία της πατρίδας ευρισκομένη στο χείλος της κατάρρευσης αποζητούσε λυτρωτικούς δρόμους. Σωτήριοι δρόμοι όμως δεν υπήρχαν. Παρά μόνον το δίλημμα: ΄Η η κατακόρυφη πτώση προς την πτώχευση, με όλα τα ακολουθούμενα δεινά για τον λαό. ΄Η η ελεγχόμενη χρεοκοπία με την τυραννική στήριξη των ευρωπαϊκών και διεθνών θεσμών. Επελέγη από την τότε κυβέρνηση ο δεύτερος. Ο μη χείρρων κατ΄ αυτήν. Ο δρόμος των μνημονίων ή των προγραμμάτων όπως τα αποκαλεί η σημερινή κυβέρνηση. Δρόμος ανηφορικός, τραχύς, δύσβατος. Μ΄ έναν λαό βασανιζόμενο και πορευμένο σε σκοτεινά τούνελ, δίχως μελλοντική ελπίδα και προκοπή...
Ποια είναι όμως η βασική αιτία που μας οδήγησε στην εποχή των έξωθεν επιβαλλομένων μνημονίων; Ηταν ο μεγάλος λογαριασμός της δημοσιονομικής σπατάλης, τον οποίο δημιούργησε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Γι΄ αυτό θα πρέπει να συσταθεί εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή, η οποία θα περιλαμβάνει το χρονικό διάστημα από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Και στο σύστημα αυτό δεν θα περιλαμβάνονται μόνον τα κυβερνήσαντα τον τόπο κόμματα, αλλά και η διαχρονική ευθύνη της αντιπολίτευσης. Η οποία με την πρακτική της ανευθυνότητας εξωθούσε ευνοημένες κοινωνικές ομάδες σε ακραίες συμπεριφορές σμπαραλιάσματος της κρατικής λειτουργίας, με σκοπό την αύξηση των ήδη παχυλών αποδοχών τους. Και όλα αυτά θυσιάζονταν στον βωμό της εξουσίας και της κατάλυσης του υπάρχοντος κοινωνικού συστήματος.
Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, μαζί με άλλα πολλά, υπολειτουργούσαν οι επιχειρήσεις, μειωνόταν η παραγωγή, αυξανόταν η ανεργία και φθάσαμε εδώ που είμαστε τώρα. Γιατί το διεφθαρμένο ελληνικό κράτος ανήμπορο ν΄ αντισταθεί στις πιέσεις των παράλογων και παράνομων απαιτήσεων διαρκώς υποχωρούσε και ενέδιδε στα πιεστικά αιτήματα των ελιτίστικων κοινωνικών ομάδων που η δύναμή τους, αρκετές φορές, ξεπερνούσε την κρατική.
Βέβαια, την κύρια ευθύνη του κοινωνικού αυτού Αρμαγεδδώνα την φέρνουν τα κυβερνώντα τον τόπο πολιτικά κόμματα. Γιατί εξέθρεψαν το όργιο της διαφθοράς, της διαπλοκής, της αναξιοκρατίας, της ανομίας και ό,τι άλλο βρωμερό και παράλογο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Γι΄αυτόν, ακριβώς, το λόγο το κατηγορητήριο θα πρέπει να είναι βαρύτερο και πιο αξιόποινο. Το αποτέλεσμα του οποίου μπορεί να δημιουργήσει ένα μόνιμο ανάχωμα εναντίον κάθε επίδοξου κατεδαφιστή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Γι΄αυτό, λοιπόν, το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να γίνει εξεταστική επιτροπή, η οποία θα ερευνήσει, θα δικάσει και θα καταδικάσει όλους τους συντελεστές οι οποίοι το εξέθρεψαν. Σ΄ όλο το φάσμα των λειτουργησάντων από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα πολιτικών κομμάτων. Ακόμα και την σιωπή ορισμένων. Γιατί "το σιωπάν δοκεί συναινείν" και όχι χρυσός πάντοτε. Και η καταδίκη του αυτή ν΄ αποτελέσει την απαρχή ενός καινούργιου συστήματος με τη θέσπιση ενός αυστηρού και αταλάντευτου νομοθετικού πλαισίου, που θα πνίγει εν τη γεννέσει της κάθε σκέψη ή απόπειρα καταπάτησης του δικαίου και της νομιμότητας.
Και αυτή η προσπάθεια πρέπει να είναι κοινή. Ολων των δυνάμεων εκείνων που θέλουν ν΄ αλλάξουν ριζικά αυτόν τον τόπο. Να τον θέσουν στην τροχιά των αξιών, εκείνων που χαρακτηρίζουν τις σύγχρονες και δημοκρατικές κοινωνίες.
Εμπρός, λοιπόν, όλοι μαζί σ΄αυτό το πρόσταγμα των καιρών. Γιατί η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο. Γιατί το κακό της κακής λειτουργίας του κράτους έχει παραγίνει και κινδυνεύει να γίνει μόνιμο.
Εμπρός, όλοι οι Ελληνες μονιασμένοι, να τραβήξουμε το καράβι της πατρίδας, της αιώνιας Ελλάδας μπροστά. Για να μεγαλουργήσουμε και να φανούμε αντάξιοι της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας. Κι αυτό θα το πετύχουμε, αν η καταδίκη και η συντριβή του παλιού και βρώμικου συστήματος γεννήσει ένα καινούριο, σύγχρονο, καθαρό και απαλλαγμένο από τα αμαρτήματα του παρελθόντος. Που δεν θα γίνει ποτέ παραγωγός, και εκτροφέας της διαφθοράς κι ούτε δολοφόνος των ιδεών εκείνων που θέλουν την Ελλάδα να πορεύεται περήφανα στον δρόμο της κοινωνικής και εθνικής ανεξαρτησίας. Μεταπολιτευτικές αξίες που όχι μόνον δεν υλοποιήθηκαν αλλά θάφτηκαν από τους διαχειριστές του μεταπολιτευτικού συστήματος.
