Του Χρήστου Τσαντήλα
ΔΕΝ είναι να πεις ότι «τα έκλαψα αυτά τα λεφτά». Αφού τα χρωστούσαμε στο ΔΝΤ τα 750 εκ. ευρώπουλα, χθες τελευταία ημέρα της προθεσμίας, τα ακουμπήσαμε κανονικά! Δεν τους κάναμε καν να χάσουν τον ύπνο τους! Θα γνωρίζετε ασφαλώς το περιστατικό που μου υπενθύμισε φίλος, με τον οφειλέτη που είχε χάσει τον ύπνο του επειδή χρωστούσε στον γείτονα λεφτά και το πρωί δεν θα είχε να του τα επιστρέψει... Και που σηκώθηκε μεσάνυχτα η γυναίκα του και πήγε απέναντι στον γείτονα, τον ξύπνησε και του είπε ότι ο άντρας της δεν μπορούσε να του δώσει τα λεφτά. Για να γυρίσει στον σύζυγο και να του πει: «Τώρα κοιμήσου εσύ, ξαγρυπνά ο... γείτονας!».
ΑΛΛΑ, μήπως είναι λιγάκι αφύσικο να περιμένουμε τόσα πολλά από μια κυβέρνηση ολίγων μηνών, που τη διακρίνει κυρίως η απειρία; Οι ιστορικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα που έφερε η κρίση οδήγησαν το κόμμα του 3-4% στην εξουσία και τον τότε δημοτικό σύμβουλο, επικεφαλής του συνδυασμού «Ανοιχτή Πόλη» Αλέξη Τσίπρα, στην πρωθυπουργία. Η άνοδος του Αλέξη Τσίπρα, είναι η επιβεβαίωση ότι πολλές φορές τα σκαλοπάτια της Αυτοδιοίκησης, αν τα ανεβαίνει κανείς μεθοδικά, μπορεί να τον βγάλουν σε σπουδαίες θέσεις και στην κεντρική πολιτική σκηνή.
ΤΟ νεαρό της ηλικίας του σημερινού πρωθυπουργού, και ο (από μέρους του), σοβαρός χειρισμός της επικοινωνίας, αλλά κυρίως η απογοήτευση που εισέπραξαν οι Έλληνες από την αφαίμαξη των κόπων μιας ζωής (των παλαιότερων) και της απώλειας της ελπίδας (των νεότερων), από όσους κυβέρνησαν τη χώρα τόσα πολλά χρόνια (και έγιναν... μάγκες με δανεικά), έφεραν τον Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία και την κυβέρνησή του να διαχειριστεί χωρίς πολιτική εμπειρία είναι αλήθεια, τη μάχη για τη σωτηρία της χώρας...
ΚΑΘΗΣΑΜΕ λοιπόν, ωραίοι, ωραίοι, όλοι μαζί σε ένα τραπέζι και για τρεις μήνες «τρώγαμε» αριστερές ελπίδες με επαναστατική διάθεση και πατριωτική φόρα, όμως τώρα, δυστυχώς ήρθε και η ώρα να πληρώσουμε τον λογαριασμό. Και πάει «σχοινί - κορδόνι» το πράγμα. Και η προηγούμενη κυβέρνηση οδηγήθηκε σε εκλογές, επειδή δεν ήθελε να υπογράψει νέες μειώσεις συντάξεων, ομαδικές απολύσεις και αλλαγές στο ασφαλιστικό. Έτσι παρέδωσε ο Σαμαράς στον Τσίπρα. Όπως έκανε και ο Καραμανλής στον Γ. Παπανδρέου και εκείνος στον Αντ. Σαμαρά. Μόνο που το παιχνίδι της (διαδοχικής) «εγκατάλειψης θέσης» που γνωρίζουν να παίζουν καλά οι πολιτικοί αρχηγοί στην Ελλάδα, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ελλείψει προσώπων! Οι ικανοί και οι ευπατρίδες μας τελείωσαν! Πού άραγε να παραδώσει (αν αποτύχει) με τη σειρά του και ο Τσίπρας; Έχει κανείς να προτείνει κάποιο πρόσωπο;
