Ο Καπελμάιερ είχε γεννηθεί στη Βαυαρία (Γερμανία) το 1839. Απόφοιτος της Μουσικής Ακαδημίας της Δρέσδης (κάτοχος πτυχίου αρμονίας, πιάνου και βιολοντσέλου) ήρθε το 1861 στην Ελλάδα και αφού πολιτογραφήθηκε Έλληνας υπήκοος, κατατάχθηκε στο σώμα του Ιππικού του ελληνικού στρατού με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού. Επειδή ήταν μουσικός διορίσθηκε παράλληλα στο μουσικό σώμα του στρατού με τον βαθμό του μουσικού πρώτης τάξεως, ενώ στις 6 Αυγούστου 1873 προβιβάστηκε σε αρχιμουσικό (ΦΕΚ 36/Α/14-8-1873) [1]. Η πρόσληψη του Καπελμάιερ δεν πέρασε απαρατήρητη από τον τοπικό Τύπο: «Η Δημοτική μας Μουσική ηξιώθη τέλος πάντων υπό την διεύθυνσιν του κ. Καπελμάγερ ν’ αφήση τα συνήθη γύφτικα μαρς και να παιανίζη εκλεκτά και νέα όλως μουσικά τεμάχια» [2]. Ο ίδιος μάλιστα πρότεινε στον δήμαρχο της Λάρισας τη σύσταση Φιλαρμονικής Μουσικής «εκ παίδων της πόλεως Λαρίσης προσφερόμενος ίνα τούτους διδάξη δωρεάν εις τα διάφορα όργανα της Μουσικής» [3].
Ο Καπελμάιερ, όμως, παραιτήθηκε τον επόμενο χρόνο (1901) και ο Αναστάσιος Ζαρμάνης αναγκάστηκε ελλείψει άλλου διαθέσιμου μουσικού να προσλάβει εκ νέου τον Ιωάννη Σαρρέα. «Μετά πολλής μας χαράς παρετηρήσαμεν τον διορισμόν του κ. Ι. Σαρρέα ως Αρχιμουσικού της Δημοτικής μας Μουσικής. Είμεθα βέβαιοι ότι ο κ. Σαρρέας διά της εγνωσμένης αυτού ικανότητος και δραστηριότητος θέλει καταστήσει εντός μικρού χρονικού διαστήματος την Μουσικήν μας, αξίαν του προορισμού της, διότι, ως γνωστόν, είχε περιέλθει αύτη εσχάτως εις ουχί ευχάριστον σημείον» [4].
Όπως είχαμε αναφέρει (Α’ μέρος), ο Ιωάννης Σαρρέας ήταν αδελφός της Άννας, συζύγου του Γρηγορίου Βάλβη (χήρα από το 1886), που ήταν από τις πρώτες διπλωματούχες μαίες που δραστηριοποιήθηκαν στη Λάρισα μετά από την απελευθέρωσή της (1881). Και οι δύο διέμειναν στη συνοικία Ραμαζάν Ατίκ (τμήμα της συνοικίας Παράσχου ή Αγίου Νικολάου). Τον Δεκέμβριο του 1895 ο Ιωάννης Σαρρέας αγόρασε από την αδελφή του (αντί 3.000 δρχ.), μία οικία στην ίδια συνοικία που βρισκόταν δίπλα από μία άλλη ιδιόκτητο κατοικία της, από ένα οικόπεδο των κληρονόμων του πρώτου Οθωμανού δημάρχου της Λάρισας Χασάν εφένδη Ετέμ αγά και από την κατοικία του Φίλιππου Χαρίτου [5]. Επειδή ο ίδιος δεν είχε νυμφευθεί, την οικία που αγόρασε την παραχώρησε τρείς μήνες αργότερα ως προίκα στην ανεψιά του Μαρίτσα (θυγατέρα της αδελφής του Άννας). Η τελευταία παντρεύτηκε στη Λάρισα (31 Μαρτίου 1896) τον Δημήτριο Χατζή Μέμο, που εργαζόταν ως διευθυντής στο καπνεργοστάσιο της Αγυιάς, του τότε Δήμου Δωτίου. Από την πλευρά της, η Άννα παραχώρησε ως προίκα το ποσό των 2.000 δρχ. σε μετρητά, καθώς και ενδύματα, τιμαλφή, έπιπλα και είδη οικιακού εξοπλισμού, αξίας 4.000 δρχ. [6].
Μετά και από την τρίτη κατά σειρά πρόσληψη και απομάκρυνση από τον Δήμο Λαρίσης, δημοσιεύματα αναφέρουν ότι προσλήφθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1910 ως αρχιμουσικός στη Φιλαρμονική Λαμίας [7] από τον τότε έφορο αυτής Παπαγεωργίου. Όταν η τελευταία διαλύθηκε το 1911, ο Τύπος κατηγόρησε τον Παπαγεωργίου ότι συνέβαλε στη διάλυσή της εξαιτίας «της μετακλήσεως εκ Λαρίσης εις την διεύθυνσιν της Φιλαρμονικής μηδεμιάς προς τούτου ανάγκης υπαρχούσης του μουσικού κ. Ιωάννου Σαρρέα, αφού επί εν και ήμισυ έτος ο κ. Σαρρέας ελάμβανεν ως αρχιμουσικός δραχμάς εκατόν πεντήκοντα, ενώ οι όλοι πόροι του σωματείου ήταν διακόσιοι πεντήκοντα» [8]. Δεν διαθέτουμε περαιτέρω πληροφορίες για τη μετέπειτα επαγγελματική διαδρομή του Ιωάννη Σαρρέα. Επίσης, μας είναι άγνωστο το έτος θανάτου του.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Αλέξανδρος Χ. Γρηγορίου, «Λουκάς Καπελμάιερ, 1839-1904», Ελευθερία (Λάρισα), 3 Απριλίου 2016.
[2]. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 95 (12 Φεβρουαρίου 1900).
[3]. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 96 (19 Φεβρουαρίου 1900).
[4]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 590 (19 Αυγούστου 1901).
[5]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Συμβολαιογραφικό Αρχείο Ανδρέα Ροδόπουλου, φκ. 054, αρ. 16893 (12 Δεκεμβρίου 1895).
[6]. Αρχείο Ροδόπουλου, φκ. 055, αρ. 17116 (30 Μαρτίου 1896).
[7]. Ιδρύθηκε το 1896 από τον αρχιμουσικό Λ. Πέρβολα.
[8]. Σκριπ (Αθήνα), 2 Οκτωβρίου 1911.