Την αντίθεσή της στην κοπή δέντρων που έγινε στον αύλειο χώρο του δημοτικού σχολείου Πλατυκάμπου, εκφράζει σε ανακοίνωσή της η «Οικολογική Θεσσαλία», αναφέροντας τα εξής: «Μας είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσουμε πώς σε αυτή τη χρονική περίοδο, με τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα, με μια παγκόσμια δράση που προσπαθεί να συντονιστεί γύρω από την κλιματική αλλαγή, με μια Θεσσαλία που ερημοποιείται, με μια Λάρισα που τα καλοκαίρια θυμίζει φούρνο, λαμβάνονται μέτρα με ισοπεδωτική λογική, χωρίς να αφήνουν περιθώρια διορθώσεων, με ολική αποψίλωση ενός άλσους με δέντρα ενός, περίπου, αιώνα.
Ιδιαίτερα λυπηρό είναι το γεγονός, πως όλα αυτά λαμβάνουν χώρα σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, που θα περιμέναμε να διδάσκει στις επόμενες γενιές, πώς θα επαναφέρουν το περιβάλλον, μετά από τις καταστροφές που έκαναν οι προηγούμενες γενιές. Αν για όλους μας είναι ιδιαίτερα σκληρό να βλέπουμε δεκάδες τεράστια δέντρα κομμένα, ζωές δηλαδή που χάθηκαν, φανταζόμαστε πόσο μάλλον αυτό θα σοκάρει και θα στιγματίσει τις επόμενες γενιές, τα παιδιά, που θα αντικρίζουν αυτές τις σκληρές εικόνες.
Δεν μπορούμε να σιωπήσουμε και να παραβλέψουμε ένα περιβαλλοντικό έγκλημα, που συντελείται σε βάρος του μικροκλίματος του τόπου αλλά και της ευρύτερης περιοχής και κατ’ επέκταση της υγείας όλων.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε αρκετά. Επικεντρωνόμαστε στα εξής:
1ο Η διαμόρφωση της αυλής του σχολείου δεν επηρεάζει μόνο το μικροκλίμα της περιοχής, αλλά έχει άμεση επίπτωση στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών.
2ο Πολλά μικροκλίματα διαμορφώνουν το κλίμα της ευρύτερης περιοχής και επηρεάζουν τη ζωή όλων μας.
3ο Η καλύτερη λύση των προβλημάτων δεν είναι η τακτική του «πονάει χέρι, κόβει κεφάλι».
4ο Η αλλεργία δεν αντιμετωπίζεται με την κοπή των δέντρων. Υπάρχουν ειδικές θεραπευτικές αγωγές. Διαφορετικά θα έπρεπε να τσιμεντωθούν τα πάντα.
5ο Τη χειρότερη και πιο συχνή μορφή αλλεργίας την προκαλούν τα αγρωστώδη. Τι πρέπει να κάνουν στον Πλατύκαμπο, να απαγορεύσουν την καλλιέργεια σιταριού;
Θα πρέπει να γίνει σαφές, πως εντόνως μας προβληματίζει η εμφάνιση περιστατικών αλλεργίας και αναζητούμε τις ενέργειες που έλαβαν χώρα τα προηγούμενα χρόνια, για τον περιορισμό των προβλημάτων και τη διαφύλαξη της υγείας των παιδιών. Εγείρονται εύλογα ερωτήματα για το πώς φτάσαμε στο σημείο αυτό, όπου και εμφανίστηκε ως μοναδική επιλογή η κοπή των δέντρων. Είναι γνωστό πως στην επιστημονική κοινότητα αλλά και σε πολλούς δήμους η βέλτιστη αντιμετώπιση του φαινομένου στηρίζεται στην πρόληψη και στον έλεγχο της εξάπλωσης του προβλήματος. Ενδεικτικά, αναφέρουμε ήπιους τρόπους παρέμβασης, που έπρεπε να γίνουν αρκετό καιρό πριν την εξάπλωση του προβλήματος:
1. Μηχανική Καταπολέμηση. Ο τρόπος αυτός καταπολέμησης της πιτυοκάμπης, απόλυτα φιλικός προς το περιβάλλον, συνίσταται στο κόψιμο και κάψιμο της φωλιάς.
2. Βιολογική Καταπολέμηση. Αυτή επιτυγχάνεται με τη χρήση βιο-παρασκευασμάτων με βάση το βακτήριο Bacillus thurigiensis. Η δράση τους στηρίζεται στην παραγωγή μιας κρυσταλλικής δενδοτοξίνης, η οποία σχηματίζεται κατά την πορεία της σποριογέννεσης.
Ψεκασμοί: Η διενέργεια ψεκασμών για την αντιμετώπιση της πιτυοκάμπης πρέπει να βασίζεται στην παρακολούθηση της παρουσίας και της πορείας του πληθυσμού του εντόμου ώστε να πραγματοποιούνται οι κατάλληλες επεμβάσεις κατά την εποχή που υπάρχουν στα δέντρα οι νεαρές προνύμφες. Καταλληλότερη εποχή για τη διενέργεια ψεκασμών είναι η χρονική περίοδος Οκτωβρίου- Νοεμβρίου, πριν οι μικρές κάμπιες σχηματίσουν πάνω στα δέντρα τις πρώτες φωλιές. Λόγω της σημαντικής παραλλακτικότητας στο χρόνο έναρξης και στη διάρκεια της πτήσης του εντόμου, ανά περιοχή αλλά και ανά έτος, συνιστάται η χρήση φερομονικών παγίδων. Η έγκαιρη διάγνωση της εμφάνισης των νεαρών προνυμφών μπορεί να πραγματοποιηθεί και με την εύρεση και τη συστηματική παρακολούθηση των ωοθεσιών του εντόμου.
3. Καταπολέμηση με χρήση φερομονών. Με τη βοήθεια των ουσιών αυτών, είναι δυνατό, χρησιμοποιώντας ειδικές παγίδες, να προσελκυσθούν και να παγιδευτούν έντομα μιας περιοχής.
Τι απ’ όλα αυτά έγινε πριν παρουσιαστεί ως έσχατη λύση το κόψιμο των δέντρων;
Όπως και να έχει, η ζημιά έγινε και πρέπει τουλάχιστον να μας προβληματίσει για μελλοντικούς τρόπους αντιμετώπισης, που πρέπει να εστιάζουν σε έγκαιρες, μικρής κλίμακας και ήπιες παρεμβάσεις. Τώρα η επόμενη ημέρα οφείλει να μας βρει στην αντιμετώπιση αυτού του ζοφερού τοπίου. Προτείνουμε την άμεση δεντροφύτευση της περιοχής με συντονισμό δήμου και δασαρχείου και εμπλοκή των κατοίκων, των παιδιών του σχολείου, των γονέων τους και όσων εθελοντικά θέλουν να συμβάλουν για την αποκατάσταση τόσο του περιβάλλοντος και της ζημιάς όσο και της σχέσης μας με τη φύση. Προτείνουμε επίσης την ένταξη περιβαλλοντικών προγραμμάτων στο ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και το κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, στα λίγα εναπομείναντα πεύκα, τα οποία πρέπει πάση θυσία να διατηρηθούν για παιδευτικούς λόγους και για τον μετριασμό της τόσο βίαιης ενέργειας, που θα επηρεάσει δραστικά, την εικόνα του σχολείου και τις ευαίσθητες παιδικές ψυχές».
