Τους λόγους για τους οποίους η παράταξή του είναι αντίθετη στην εκτροπή του Αχελώου και στο έργο της Μεσοχώρας αναλύει σε μακροσκελή του ανακοίνωση ο περιφερειακός σύμβουλος Στάθης Ντούρος από την Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή. Σύμφωνα με τον κ. Ντούρο «τον Αχελώο θα τον στραγγίσουν από τα νερά του, τους ανθρώπους του και τον πλούτο του και θα αφήσουν πίσω τους την απόλυτη έρημο, ενώ η μέγιστη δυνατή συγκέντρωση των φυσικών πόρων αποτελεί δόγμα το οποίο υποτάσσεται στη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια λίγων. Η λύση βρίσκεται στην αμφισβήτηση του παραγωγικού μοντέλου που υποτάσσει ανθρώπους και περιβάλλον στη λογική του κέρδους».

Αναλυτικότερα η Αριστερή Παρέμβαση υποστηρίζει τα εξής: «Ζούμε το θέατρο του παραλόγου ή απλά ξεδιπλώνεται γυμνό πλέον το σχέδιο του κεφαλαίου; Πώς είναι δυνατόν την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση μαζί με την ΕΕ ετοιμάζουν ένα φορολογικό και ένα ασφαλιστικό που φιλοδοξεί να πετάξει από την παραγωγή τη μεγάλη πλειοψηφία των φτωχών και μεσαίων αγροτών, να αποφασίζει σε σύμπλευση με την πλειοψηφία του περιφερειακού συμβουλίου της Θεσσαλίας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ) για τη συνέχεια των έργων στη Μεσοχώρα και ουσιαστικά για την εκτροπή του Αχελώου; Ενός έργου που υποτίθεται πως λύνοντας το αρδευτικό πρόβλημα του θεσσαλικού κάμπου, θα έσωζε τους αγρότες από την καταστροφή. Τώρα λοιπόν που οι αγρότες μπαίνουν και αυτοί με τη σειρά τους στην κρεατομηχανή της κοινωνικής καταστροφής, για ποιον θα γίνει η εκτροπή του Αχελώου;

Το Περιφερειακό Συμβούλιο της 30ής Σεπτεμβρίου συνεδρίαζε με την υπόθεση πως το έργο της εκτροπής του Αχελώου εγκαταλείφθηκε (μετά και από τις αλλεπάλληλες αποφάσεις του ΣτΕ) και η στόχευση είναι πλέον μόνο το υδροηλεκτρικό έργο της Μεσοχώρας. Ένα έργο που για να προχωρήσει έγιναν οι εξής δύο λαθροχειρίες: 1) Παρακάμφθηκε ουσιαστικά η οδηγία 2000/60 που απαγορεύει τη μεταφορά νερών από μια περιφέρεια σε άλλη, μέσω της κατάρτισης κοινών σχεδίων διαχείρισης υδάτων Θεσσαλίας και Δυτικής Ελλάδας, προκειμένου να εμφανίζεται η Θεσσαλία και η Στερεά Ελλάδα ως μια ενιαία περιφέρεια. 2) Το θερινό τμήμα της Βουλής τον Αύγουστο του 2013 άλλαξε τη νομοθεσία για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Α.Π.Ε), αυξάνοντας το όριο της ενεργειακής ισχύος που μπορεί να παράγει ένα τέτοιο έργο. Αυτό διότι το σχεδιαζόμενο φράγμα της Μεσοχώρας αναφέρονταν σε ισχύ 161,6 MW ενώ το προηγούμενο νομοθετικό όριο που τροποποιήθηκε ήταν μόλις τα 15MW(….!!!), με αποτέλεσμα το έργο να μην μπορεί να χρηματοδοτηθεί ως ΑΠΕ. Οι εν λόγω μεθοδεύσεις δεν είχαν κανέναν άλλο σκοπό από το να φέρουν από την «πίσω πόρτα» το φαραωνικό έργο της εκτροπής του Αχελώου. Γεγονός που αποδεικνύεται και με κυβερνητική σφραγίδα, καθώς βάσει της υπουργικής απόφασης 28388(ΦΕΚ Β518/03.04.2015) με τίτλο «Διατιθέμενες Πιστώσεις Συνεχιζόμενων Έργων Προϋπολογισμού Δημοσίων Επενδύσεων έτους 2015» και κωδικό 064 διατίθενται 1.149.960 ευρώ «για εργασίες σχετικές με εκτροπή Αχελώου». Σε μια κρίση ειλικρίνειας εξάλλου, ο περιφερειακός σύμβουλος της ΝΔ κ. Λαδόπουλος ομολόγησε πως «έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται πως το φράγμα της Μεσοχώρας είναι έργο κεφαλής της εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου». Γιατί όμως τόση πρεμούρα για το εν λόγω έργο; Μήπως ο λαός της Θεσσαλίας θα πληρώνει φθηνότερο ρεύμα ή οι αγρότες θα μπορέσουν να συντηρήσουν το βιος τους; Αν μερικά χρόνια πριν τα πράγματα ήταν κάπως θολά, πλέον είναι πεντακάθαρα. 1) Οι μνημονιακές δεσμεύσεις για την κατάτμηση της ΔΕΗ (καθώς το φράγμα της Μεσοχώρας ανήκει στη ΔΕΗ) σε τρεις εταιρίες και η πώλησή τους δεν αφήνουν καμία αμφιβολία πως τα μεγάλα έργα που πληρώνει αυτή τη στιγμή από την τσέπη του ο λαός, φιγουράρουν ως η επικερδής «προίκα» των αρπακτικών του κεφαλαίου. Η ιδιωτικοποίηση είναι προ των πυλών και αυτό δεν είναι γέννημα της φαντασίας κανενός αλλά σαφής και συμφωνημένη κυβερνητική κατεύθυνση. 2) Το «παιχνίδι» δεν τελειώνει όμως εκεί. Η μέγιστη δυνατή συγκέντρωση των φυσικών πόρων αποτελεί δόγμα το οποίο υποτάσσεται στη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια λίγων. Τελικά η συγκέντρωση μεγάλων ποσοτήτων νερού στον θεσσαλικό κάμπο, με έργα που θα αφήνουν πίσω τους «καμένη γη». Όταν λοιπόν ο κ. Αγοραστός φανερά ενοχλημένος από τις τοποθετήσεις κατοίκων της Μεσοχώρας που παρευρέθηκαν στο τελευταίο Περιφερειακό Συμβούλιο, τους κατηγόρησε πως το κίνητρό τους είναι το χρήμα, μάλλον έκρινε με τα κριτήρια της δικής του πολιτικής και κοινωνικής θέσης. Η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία δεν θα μείνει μόνο στην καταψήφιση των έργων εκμετάλλευσης του ανθρώπου και του περιβάλλοντος εντός του Περιφερειακού Συμβουλίου, αλλά θα βάλει όλες της τις δυνάμεις να οικοδομηθεί ένα κίνημα ανατροπής των κατευθύνσεων της κυρίαρχης πολιτικής, αλλά και θεμελίωσης των προϋποθέσεων για μια άλλη κοινωνία».