Του Δημήτρη Βάλλα
Την περιπέτεια της ζωής της έζησε στο Παρίσι μια 23χρονη Λαρισαία δασκάλα που βρέθηκε εκεί σε εκδρομή με την παρέα της να πίνει το ποτό της μόλις στα 50 μέτρα από το μακελειό των τζιχαντιστών στο θέατρο Bataclan την περασμένη ματωμένη Παρασκευή.
Η ίδια πέρασε στιγμές τρόμου βλέποντας στους δρόμους τραυματίες και διαμελισμένα κορμιά, και έμεινε πεσμένη στο πάτωμα και καθηλωμένη για ώρες ολόκληρες στο μπαρ αλλά και σε διαμέρισμα όπου προσωρινά φυγαδεύτηκε.
Επέστρεψε αργά το βράδυ του Σαββάτου στη Λάρισα και τη συναντήσαμε χθες για να μας διηγηθεί τις περιπέτειές της μεταφέροντάς μας στο παρισινό νεανικό μπαράκι Le Barometre στη Boulevard Voltaire στο Παρίσι εκείνη τη μοιραία βραδιά.
«Είχαμε πάει εκδρομή από τη Λάρισα με παρέα στο Παρίσι και φθάσαμε εκεί την Τρίτη 10 Νοεμβρίου», θα μας πει η νεαρή δασκάλα Αναστασία Τασούλη από τη Λάρισα. Στα τελειώματα της εκδρομής, αποφασίσαμε την Παρασκευή το βράδυ να επισκεφθούμε αυτή την περιοχή γιατί μας είπαν ότι είναι στέκι της νεολαίας και ότι εκεί συχνάζουν μόνο Παριζιάνοι.
Πράγματι φθάσαμε εκεί την Παρασκευή στις 9 το βράδυ και καθίσαμε έξω γιατί είχε καλό καιρό στο μπαρ Barometre γύρω στα 50 μέτρα σε ευθεία από το Bataclan, όπου δινόταν η συναυλία.
Υπήρχε μεγάλη κίνηση και όλα τα μικρά μπαρ και εστιατόρια, ήταν γεμάτα κόσμο.
Στο δικό μας ήταν περίπου 60 άτομα που έβλεπαν μάλιστα και τον φιλικό αγώνα ποδοσφαίρου Γαλλία-Γερμανία. Καθίσαμε λοιπόν και παραγγείλλαμε όταν σε λίγο ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί από τον πεζόδρομο δίπλα όπου περπατούσαν πολλοί…
Κανείς δεν κατάλαβε τι ακριβώς είχε γίνει, ενώ εκείνη τη στιγμή οι Γάλλοι βάζουν γκολ και άρχισαν οι πανηγυρισμοί και οι ζητωκραυγές.
Ξαφνικά βγήκε έξω ο σερβιτόρος και ουρλιάζοντας μας είπε στα γαλλικά να μπούμε όλοι μέσα στο μαγαζί και να πέσουμε στο πάτωμα. Επακολούθησε πανικός και ποδοπατηθήκαμε, γιατί ο χώρος ήταν μικρός. Οι πυροβολισμοί συνεχίζονταν και πλέον ακούγονταν καθαρά και πιο κοντά.
Τότε θυμάμαι, κάποιες Γαλλίδες με τράβηξαν και σερνόμενοι κρυφτήκαμε στην τουαλέτα…
Αμέσως βγήκε και το πρώτο έκτακτο δελτίο ειδήσεων με τον χάρτη της επίθεσης και όλοι άρχισαν να κλαίνε γιατί κατάλαβαν ότι όλα αυτά γινόταν στο Bataclan που ήταν σχεδόν δίπλα μας.
Έμεινα 30 περίπου λεπτά στις τουαλέτες και μετά από μια πίσω εσωτερική έξοδο του μπαρ βρεθήκαμε στον πρώτο όροφο της πολυκατοικίας όπου ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος μας άνοιξε την πόρτα και μπήκαμε όλοι μέσα.
Η περιοχή γέμισε από αστυνομικούς που μας ζήτησαν να βγούμε από το διαμέρισμα και να πάμε στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας για μεγαλύτερη ασφάλεια.
Καθίσαμε εκεί άλλη μια ώρα και μετά μας φυγάδευσαν . Φύγαμε τρέχοντας …
Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από τραυματίες και αίματα και οι περισσότεροι ήταν γυμνοί από τη μέση και πάνω για να φαίνεται ότι δεν ήταν ζωσμένοι με εκρηκτικά.
Μέχρι και ανθρώπινα μέλη φαίνονταν στον δρόμο…
Τρέξαμε μέσα από μπλόκα στρατιωτών και αστυνομικών περίπου 4 χιλιόμετρα μέχρι να καταφέρουμε να βρούμε ταξί και τελικά επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο τα ξημερώματα.
Την άλλη μέρα επικοινωνήσαμε με την πρεσβεία…. Μας είπαν ότι τα αεροδρόμια λειτουργούν και φύγαμε για την Ελλάδα.
…Οι γονείς μου τρελάθηκαν από την αγωνία τους, όσο για μένα, ήταν ένα σοκ και δέος συνάμα».
-Με ρώτησες αν θα ξαναπάω στο Παρίσι…
«Δεν θα ξαναπάω και από εδώ και πέρα θα φροντίζω να αποφεύγω τις μεγάλες πόλεις και πρωτεύουσες της Ευρώπης…
