Πολλές είναι και οι δημόσιες παρεμβάσεις των γεωτεχνικών, οι οποίοι εξηγούν ότι το βαμβάκι δεν είναι το πλέον υδροβόρο προϊόν και με τα σωστά βήματα η καλλιέργεια μπορεί να μην επηρεάζει αρνητικά τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα. Όπως είναι γνωστό οι Ολλανδοί μεταξύ άλλων προτείνουν να υπάρξει σταδιακή απεξάρτηση από το βαμβάκι και να δοθεί έμφαση σε άλλες καλλιέργειες, όπως κηπευτικά, πατάτες, σουσάμι που θέλουν λιγότερο νερό και προσδίδουν περισσότερο εισόδημα στον παραγωγό, προκειμένου να καλυφθεί το υδάτινο έλλειμμα που υπολογίζεται σε 450 εκατ. κ.μ. ετησίως. Αυτό τουλάχιστον έχει διαρρεύσει, γιατί δυστυχώς το σχέδιο των Ολλανδών που έχει τεθεί σε διαβούλευση και στον δικτυακό τόπο διαβουλεύσεων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, είναι στα αγγλικά υπό τον τίτλο Draft Master Plan «Water Management In Thessaly In The Wake Of Storm Daniel How to Address Thessaly’s Water-Related Agricultural Challenges.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρόεδρος του ΓΕΩΤΤΕ Κεντρικής Ελλάδος Δημήτρης Ντογκούλης έχει αναθέσει σε ειδικούς τη μετάφραση όλου του κειμένου, προκειμένου να υπάρξει μία συνολική ενημέρωση και εικόνα για το τι προτείνεται από τους Ολλανδούς. Ταυτόχρονα ζητά να υπάρξει μία ευρεία σύσκεψη από την Περιφερειακή Αρχή στην οποία θα παρουσιαστεί αναλυτικά τόσο το σχέδιο της επιστημονικής ομάδας του Δημ. Κουρέτα, αλλά και να υπάρξει μία συζήτηση για το βαμβάκι και πιθανή αναδιάρθρωση καλλιεργειών, μιας και το τελευταίο διάστημα έχουν πυκνώσει οι σχετικές δηλώσεις ακόμη και στο ΥΑΑΤ.
Από την πλευρά τους οι διοικούντες του Γεωπονικού Συλλόγου Λάρισας ζητούν αντίστοιχες πρωτοβουλίες για να ανοίξει επίσημα μια συζήτηση για το μέλλον της βαμβακοκαλλιέργειας, αλλά και τι πρέπει να γίνει με τις πλημμυρισμένες εκτάσεις στα παρακάρλια.
Οι παραγωγοί έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για το μέλλον τους, αφού κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία που ελήφθη στο παρελθόν για αναδιάρθρωση καλλιεργειών δεν είχε τα προσδοκόμενα αποτελέσματα. Ποιος έχει ξεχάσει το κλείσιμο της ΕΒΖ, το σχέδιο για τη βιοαιθανόλη, την επιδότηση για την εγκατάλειψη του καπνού κ.α.
ΒΑΜΒΑΚΙ ΚΑΙ ΝΕΡΟ
Η μείωση του υδάτινου πλούτου δεν αντιμετωπίζεται με τον περιορισμό μιας σημαντικής καλλιέργειας, που προσφέρει σημαντικά οικονομικά οφέλη στην εθνική οικονομία. Ας προχωρήσει η μεταφορά νερού από τον Αχελώο, η στάγδην άρδευση που αποτρέπει την άσκοπη απώλεια νερού, αλλά και τα μεγάλα αρδευτικά έργα που έχουν εξαγγελθεί.
Ο ΔΗΜ. ΚΟΥΡΕΤΑΣ
Όπως είναι γνωστό, η Περιφέρεια Θεσσαλίας προτείνει για τον περιορισμό της σπατάλης νερού και τον περιορισμού του ετήσιου ελλείμματος κατά τουλάχιστον 200 εκατ. κ.μ. νερού, την αντικατάσταση ανοικτών με κλειστούς αγωγούς μεταφοράς νερού, την καθολική επέκταση της στάγδην άρδευσης, και την εφαρμογή ορθών γεωργικών πρακτικών (Αμειψισπορά με ψυχανθή, χλωρή λίπανση, κ.λπ. σύμφωνα με τη νέα ΚΑΠ). «Για το υδάτινο έλλειμμα 460 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού δεν ευθύνεται το βαμβάκι αλλά οι πολιτικές αστοχίες του παρελθόντος. Αν δρομολογηθούν τα τρία σημαντικά φράγματα για τον θεσσαλικό κάμπο, όπως είναι της Σκοπιάς Φαρσάλων, της Πύλης Τρικάλων και του Μουζακίου Καρδίτσας και επισπευσθούν οι κλειστοί αγωγοί στα δίκτυα των ΤΟΕΒ, τα έργα ορεινής υδρονομίας, δεν θα χρειάζεται να κάνουμε τέτοιες συζητήσεις» δήλωσε χαρακτηριστικά ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Δημήτρης Κουρέτας στην πρόσφατη εσπερίδα της ΔΟΒ στα Φάρσαλα.
Ο ΜΩΧΑΜΕΝΤ ΝΤΑΡΑΟΥΣΕ
Σύμφωνα με τον Δρ. Νταράουσε Μωχάμεντ, τέως προϊστάμενο του Εθνικού Κέντρου Ταξινόμησης Βάμβακος «Το βαμβάκι είναι η πιο ανεκτική καλλιέργεια στην έλλειψη νερού. Κατά την περίοδο της λειψυδρίας στη Θεσσαλία, νομίζω 2007 και 2008, η μόνη καλλιέργεια στο Παλαμά - Καρδίτσας που άντεξε από 12 καλλιέργειες, ήταν το βαμβάκι. Έχει το πλεονέκτημα ότι μπορεί να παράγει μικρή παραγωγή με ελάχιστο νερό ή ξερική καλλιέργεια και συγχρόνως μπορεί να παράγει μεγάλη παραγωγή σε επάρκεια νερού. Η ανάγκη της καλλιέργειας σε νερό δεν είναι αυτή που περιγράφεται από κάποιους, που δεν γνωρίζουν την καλλιέργεια, ούτε έχουν ασχοληθεί ουσιαστικά. Ορισμένοι μπερδεύουν τις ανάγκες σε άρδευση με τη συνολική κατανάλωση νερού και άλλοι μπερδεύουν την ανάγκη της καλλιέργειας με τη σπατάλη που γίνεται κατά κόρον στο βαμβάκι. Η σπατάλη είναι μια τακτική που ακολουθείται επιδιώκοντας κάποιος μια μεγάλη παραγωγή, χρησιμοποιώντας πρόσθετα χημικά για έλεγχο της καλλιέργειας, όπως οι ρυθμιστές ανάπτυξης, αυξάνοντας έτσι τις εισροές και το κόστος παραγωγής, χωρίς αποτέλεσμα. Η μείωση της κατανάλωσης νερού θα πρέπει να γίνεται με χρήση της στάγδην άρδευσης (κίνητρα), με υιοθέτηση της νέας τεχνολογίας στην άρδευση, χρήση νέων περιβαλλοντικών συστημάτων, με χρήση στενότερων γραμμών σποράς και με στόχευση πάντα σε μια οικονομική και όχι μέγιστη παραγωγή, διότι στη μέγιστη παραγωγή, πέρα από τη σπατάλη του νερού, το κόστος παραγωγής αυξάνεται γεωμετρικά με αρνητικό οικονομικό αποτέλεσμα. Η Ελλάδα, σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες που παράγουν βαμβάκι, καταλαμβάνει την 5η (πέμπτη) καλύτερη θέση στη συνολική κατανάλωση νερού (εξατμισοδιαπνοή), λόγω κλίματος. Η προστασία του περιβάλλοντας έχει ένα κόστος που δεν μπορεί να το επιβαρυνθεί ο παραγωγός με τη σημερινή κατάσταση της γεωργίας».