Η Γιουβέντους και η Ρεάλ Μαδρίτης «κουβαλάνε» μαζί τους την κληρονομιά των 22 τελικών στους οποίους έχουν συμμετάσχει, με τη «βασίλισσα» να είναι πιο αξιόπιστη με 11 κατακτήσεις (ρεκόρ) σε 14 εμφανίσεις. Η «Γιούβε» έχει φτάσει στην πηγή οκτώ φορές, αλλά ήπιε... νερό μόλις δύο (1985, 1996).
Πράγματι, ο τελικός που θα γίνει στο «Μιλένιουμ» του Κάρντιφ έχει φαβορί τη Ρεάλ Μαδρίτης. Όμως η κυριαρχία, η εμπειρία και το «know how» των Ισπανών, αντισταθμίζεται από τη δίψα της καλύτερης Γιουβέντους του 21ου αιώνα. Η ομάδα του Μαξ Αλέγκρι έχει κατακτήσει τρία διαδοχικά νταμπλ, ενώ πριν από δύο χρόνια έφτασε κοντά στο Champions League, αλλά ηττήθηκε από την Μπαρτσελόνα στον τελικό του Μονάχου.
Η Ρεάλ αναζητούσε επί 12 χρόνια το «decima», τον δέκατο τίτλο της, που πήρε το 2014, ενώ έφτασε τους 11 στην περσινή διοργάνωση. Κοινό χαρακτηριστικό, όμως, είναι ότι σε αμφότερους τους τελικούς αντιμετώπισε την Ατλέτικο, τη συμπολίτισσά της που γνωρίζει καλά και της έχει πάρει τον «αέρα». Άρα μπορούμε να πούμε ότι έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε που η «Βασίλισσα» κατέκτησε τον τίτλο εναντίον ομάδας από άλλη χώρα. Ήταν το 2002 με αντίπαλο τη Λεβερκούζεν και ο τελικός έμεινε στην ιστορία για το απίθανο βολ-πλανέ του Ζινεντίν Ζιντάν. Ο «Ζιζού» επιδιώκει να γίνει ο πρώτος προπονητής μετά τον Αρίγκο Σάκι και μετά από 27 χρόνια, που διατηρεί στην κατοχή του το πολυτιμότερο τρόπαιο σε συλλογικό επίπεδο. Θα είναι, μάλιστα, η πρώτη φορά στα χρονικά του Champions League που υφίσταται από το 1992, ενώ ο Σάκι με τη Μίλαν το είχε πετύχει τη διετία 1989-1990.
Πριν το «Μιλένιουμ» -είτε το εκλάβουμε ως το όνομα του σταδίου, είτε ως χρονικό προσδιορισμό για την απαρχή του 21ου αιώνα- οι δύο ομάδες είχαν τεθεί αντιμέτωπες στον τελικό του 1988. O Πέτζα Μιγιάτοβιτς έδωσε τη νίκη 1-0 στη Ρεάλ, η οποία επέστρεψε στον ευρωπαϊκό θρόνο μετά από 32 χρόνια! Κάτι αντίστοιχο επιδιώκει τώρα η Γιουβέντους που πανηγύρισε το τελευταίο της τρόπαιο το 1996, δηλαδή μία εικοσαετία πριν. Δεν έχει την... πολυτέλεια να φτάσει τα 32 χρόνια αναμονής. Δεν θα είναι δίκαιο για τον αρχηγό της, Τζίτζι Μπουφόν. Ο 39χρονος γκολκίπερ αποτελεί τον βασικό λόγο για τον οποίο η πλειοψηφία των ουδέτερων φιλάθλων παγκοσμίως, υποστηρίζει τη Γιουβέντους. Είναι το μοναδικό τρόπαιο που λείπει από τη συλλογή του και όλα δείχνουν πως αν είναι γραφτό να το κατακτήσει, θα γίνει σήμερα στο Κάρντιφ...
ΟΙ «ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ» ΤΩΝ ΠΑΓΚΩΝ
Μασιμιλιάνο Αλέγκρι: Η αξιοπιστία προσωποποιημένη! Στα 49 του ο Μαξ Αλέγκρι έχει καταγράψει πολλές μεγάλες επιτυχίες και... βιάζεται να ολοκληρώσει το έργο του, γιατί έχει δηλώσει ότι δεν πρόκειται να συνεχίσει μετά τα 55. «Η δουλειά του προπονητή έχει πολύ άγχος. Δεν θέλω να το ζήσω για περισσότερα χρόνια». Έγινε γνωστός το 2008 όταν οδήγησε τη Σασουόλο για πρώτη φορά στην ιστορία στη Serie Β και κέρδισε το πρώτο του «παράσημο» ως ο κορυφαίος προπονητής της Γ’ εθνικής. Αναβαθμίστηκε σε κορυφαίος της Serie A έναν χρόνο μετά, όταν αξιοποίησε την ευκαιρία που τού έδωσε η Κάλιαρι και την οδήγησε στην 9η θέση της βαθμολογίας. Η ανοδική του πορεία συνεχίστηκε στη Μίλαν όπου πανηγύρισε το πρώτο πρωτάθλημα της καριέρας του (2010) και μετά από 3,5 χρόνια στο Μιλάνο, ανέλαβε αντικαταστάτης του Αντόνιο Κόντε στη Γιουβέντους.
Η επιτυχία ήταν δεδομένη. Το μέγεθός της, απροσδόκητο. Σε τρία χρόνια στο Τορίνο πανηγύρισε ισάριθμα νταμπλ και τώρα κυνηγάει για δεύτερη φορά το τρεμπλ μετά από έναν χαμένο τελικό (2015).
Ζινεντίν Ζιντάν: Γεννήθηκε στη Μασσαλία στις 23 Ιουνίου 1972, γιος Αλγερινών μεταναστών. Ξεκίνησε από τις Κάννες, έγινε γνωστός στην Μπορντό και μεγαλούργησε στη Γιουβέντους και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Πρωταθλητής κόσμου (1998) και Ευρώπης (2000) με την Εθνική Γαλλίας, θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής της γενιάς του. Η φήμη του δεν αμαυρώθηκε ούτε στο ελάχιστο από την... αξέχαστη κεφαλιά στον Μάρκο Ματεράτσι στον τελικό του Μουντιάλ 2006, όπου αντίκρισε την κόκκινη κάρτα στην παράταση και η ομάδα του ηττήθηκε στα πέναλτι από την Ιταλία.
Γνωρίστηκε με τη σύζυγό του, Βερονίκ, σε ηλικία 17 ετών. Απέκτησαν τέσσερις γιους, που όλοι αγωνίζονται στις ακαδημίες της Ρεάλ! Εκεί βρισκόταν και ο πατέρας τους (στην K20), πριν κληθεί να αντικαταστήσει τον Ράφα Μπενίτεθ στις 4 Ιανουαρίου 2016. Η επιτυχία του ήταν απροσδόκητα μεγάλη. Μέσα σε 17 μήνες οδήγησε την ομάδα σε δύο τελικούς Champions League και στον πρώτο τίτλο της Πριμέρα Ντιβιζιόν (2017) μετά από πέντε χρόνια.
Ο «ΑΡΧΟΝΤΑΣ» ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ - ΦΕΛΙΞ ΜΠΡΙΧ
Η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα του Φέλιξ Μπριχ θα είναι ο τελικός του Κάρντιφ. Ο Γερμανός κάτοχος διδακτορικού στη νομική, προήχθη στην Μπουντεσλίγκα το 2004 πριν ακόμα κλείσει τα 30 (ημερ. γεν. 3/8/1975) και το 2007 έγινε διεθνείς. Ο πρώτος αγώνας που σφύριξε στα κύπελλα Ευρώπης ήταν το Παναθηναϊκός-Ρέιντζερς 1-1 για το κύπελλο UEFA τον Φεβρουάριο του 2008. Τα τελευταία χρόνια περιλαμβάνεται στους κορυφαίους διαιτητές του κόσμου. Σφύριξε τον τελικό του Europa League 2014 Σεβίλη-Μπενφίκα και ήταν στους «επίλεκτους» του EURO 2016 όπου διηύθυνε τον προημιτελικό Πορτογαλία-Πολωνία.
Η διαιτητική ομάδα του τελικού:
Διαιτητής: Φέλιξ Μπριχ
Βοηθοί: Μαρκ Μπορς και Στέφαν Λουπ (Γερμανία)
Επιπρόσθετοι: Μπάστιαν Ντάνκερτ και Μάρκο Φριτς (Γερμανία)
Τέταρτος: Μίλοραντ Μάζιτς (Σερβία)
Αναπληρωματικός: Ράφαελ Φόλτιν (Γερμανία)
* Σε 61 χρόνια Ιστορίας των Ευρωπαϊκών Κυπέλλων, η Ρεάλ Μαδρίτης έχει ήδη εμφανιστεί σε 14 τελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών με 11 κατακτήσεις και 3 ήττες. Αναλυτικά:
1956: Παρίσι ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Ρεμς 4-3
1957: Μαδρίτη ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Φιορεντίνα 2-0
1958: Βρυξέλλες ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Μίλαν 3-2 παράταση (2-2)
1959: Στουτγκάρδη ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Ρεμς 2-0
1960: Γλασκόβη ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Αϊντραχτ 7-3
1962: Αμστερνταμ ΜΠΕΝΦΙΚΑ-Ρεάλ Μαδρίτης 5-3
1964: Βιένη ΙΝΤΕΡ-Ρεάλ Μαδρίτης 3-1
1966: Βρυξέλλες ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Παρτιζάν 2-1
1981: Παρίσι ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ-Ρεάλ Μαδρίτης 1-0
1998: Αμστερνταμ ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Γιουβέντους 1-0
2000: Παρίσι ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Βαλένθια 3-0
2002: Γλασκόβη ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Λεβερκούζεν 2-1
2014: Λισαβόνα ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Ατλέτικο Μαδρ. 4-1 παράταση (1-1)
2016: Μιλάνο ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Ατλέτικο Μαδρ. 1-1 (5-3 στα πέναλτι)
* Η Γιουβέντους έχει οκτώ τελικούς, αλλά μόνο δύο τρόπαια:
1973: Βελιγράδι ΑΓΙΑΞ-Γιουβέντους 1-0
1983: Αθήνα ΑΜΒΟΥΡΓΟ-Γιουβέντους 1-0
1985: Βρυξέλλες ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ-Λίβερπουλ 1-0
1996: Ρώμη ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ-Αγιαξ 1-1 (4-2 στα πέναλτι)
1997: Μόναχο ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ-Γιουβέντους 3-1
1998: Αμστερνταμ ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Γιουβέντους 1-0
2003: Μάντσεστερ ΜΙΛΑΝ-Γιουβέντους 0-0 (3-2 στα πέναλτι)
2015: Βερολίνο ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ-Γιουβέντους 3-1
MΙΚΡΑ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ• Ο αγώνας είναι «επανάληψη» του τελικού του 1998 στο Αμστερνταμ, Ρεάλ-Γιουβέντους 1-0 με τον Ζινεντίν Ζιντάν να φορά τη φανέλα της «Γιούβε» τρία χρόνια πριν αποκτηθεί από τη «Βασίλισσα».
• Η Ρεάλ επιδιώκει να γίνει η μοναδική ομάδα που θα διατηρήσει στην κατοχή της το Champions League από καταβολής του θεσμού (1992). Πέντε πρωταθλήτριες Ευρώπης το προσπάθησαν, με τελευταία τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2009, καμία δεν τα κατάφερε. Η Μίλαν τη διετία 1989, 1990 ήταν η τελευταία με «back to back» κατακτήσεις.
• Ο Κριστιάνο Ρονάλντο έχει πετύχει 10 γκολ στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ, ένα λιγότερο από τον Λιονέλ Μέσι. Συνολικά έχει 103 και είναι πρώτος σκόρερ στην Ιστορία του Champions League, αλλά και γενικότερα όλων των διοργανώσεων της UEFA με 106.
• Ο Ρονάλντο μαζί με τον Σέρχιο Ράμος έχουν την ευκαιρία να γίνουν οι πρώτοι που σκοράρουν σε τρεις τελικούς. Ο CR7 έχει πετύχει γκολ με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2008 και τη Ρεάλ το 2014, ο Ράμος πάντα με τη Ρεάλ το 2014 και το 2016. Άλλοι τρεις παίκτες έχουν ανάλογο επίτευγμα: ο Ραούλ (Ρεάλ 2000, 2002), ο Σάμουελ Ετό (Μπαρτσελόνα 2006, 2009) και ο Λιονέλ Μέσι (Μπαρτσελόνα 2009, 2011).
• Στους προηγούμενους 24 τελικούς του Champions League, 16 κρίθηκαν στην κανονική διάρκεια, ένας στην παράταση και επτά στα πέναλτι. Έχουν σημειωθεί συνολικά 65 γκολ, με πιο σύνηθες σκορ το 2-1 (σε 5 αγώνες) και το 1-0 (σε 3).
• Η Γιουβέντους είναι η ομάδα με τις περισσότερες ήττες σε τελικούς, καθώς έχει έξι ενώ από πέντε έχουν η Μπενφίκα και η Μπάγερν.
• Ο Κάρλο Αντσελότι (Μίλαν 2003, 2007 και Ρεάλ Μαδρίτης 2014), ο Χάινκες (Ρεάλ Μαδρίτης 1998, Μπάγερν 2013), ο Οτμαρ Χίτσφελντ (Ντόρτμουντ 1997, Μπάγερν 2001), ο Ερνστ Χάπελ (Φέγενορντ 1970, Αμβούργο, 1983) και ο Ζοζέ Μουρίνιο (Πόρτο 2004, Ιντερ 2010) είναι οι μοναδικοί προπονητές που έχουν κατακτήσει το τρόπαιο με διαφορετικές ομάδες.
• Το εκπληκτικό 7-3 της Ρεάλ Μαδρίτης επί της Αϊντραχτ (1960) παραμένει η μεγαλύτερη νίκη σε τελικό. Την ίδια διαφορά των τεσσάρων γκολ έχει και η Μίλαν με το 4-0 επί της Μπαρτσελόνα το 1994 στην Αθήνα, αλλά και η Μπάγερν επί της Ατλέτικο Μαδρίτης το 1974.
• Επτά άνθρωποι έχουν «σηκώσει» το κύπελλο πρωταθλητριών ως παίκτες και ως προπονητές. Ανάμεσά τους και ο Ζινεντίν Ζιντάν το 2002 με φανέλα και το 2016 με κοστούμι. Οι υπόλοιποι έξι:
Μιγκέλ Μουνιόθ (Ρεάλ Μαδρίτης 1956, 1957 / Ρεάλ Μαδρίτης 1960, 1966)
Τζιοβάνι Τραπατόνι (Μίλαν 1963, 1969 / Γιουβέντους 1985)
Γιόχαν Κρόιφ (Αγιαξ 1971, 1972, 1973 / Μπαρτσελόνα 1992)
Κάρλο Αντσελότι (Μίλαν 1989, 1990 / Μίλαν 2003, 2007, Ρεάλ Μαδρίτης 2014)
Φρανκ Ράικααρντ (Μίλαν 1989, 1990, Αγιαξ 1995 / Μπαρτσελόνα 2006)
Πεπ Γκουαρντιόλα (Μπαρτσελόνα 1992 / Μπαρτσελόνα 2009, 2011)
