Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ

Στη σχετική ανακοίνωση του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. αναφέρεται ότι «εκατόν τριάντα ένα χρόνια μετά το Σικάγο, στην Ελλάδα του 2017 οι εκπαιδευτικοί και γενικότερα οι εργαζόμενοι ζουν τη βαρβαρότητα της πιο σκληρής επίθεσης, που επιδιώκει να επαναφέρει τους εργαζόμενους στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα.

Η κοινωνική ασφάλιση, η άδεια μητρότητας, οι συνδικαλιστικές ελευθερίες, όλα τα δικαιώματα και συνολικά το εργατικό δίκαιο δεν χαρίστηκαν. Κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες, με θυσίες και αίμα, μέσα από μια μακρά διαδρομή του Εργατικού Κινήματος.

Οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης υπερασπιζόμαστε το δημόσιο σχολείο με αγώνα για την ποιοτική του αναβάθμιση, χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις για τους μαθητές και με σταθερή και μόνιμη εργασία για τους εκπαιδευτικούς.

Το μήνυμα της φετινής Εργατικής Πρωτομαγιάς είναι ότι οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι γενικότερα και ο ελληνικός λαός δεν αντέχουν άλλες θυσίες.

Σε αυτήν την κρίσιμη κατάσταση για τη δημόσια εκπαίδευση και τους εργαζόμενους συνολικά επιβάλλεται η διαμόρφωση ενός πανεκπαιδευτικού συντονισμού καθώς κι ενός διευρυμένου μετώπου για την προστασία των κοινωνικών αγαθών, για τις ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων και των ανέργων και την ανατροπή των αντιεκπαιδευτικών και μνημονιακών πολιτικών με έμφαση, από την πλευρά μας, στη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία».

Η ΕΛΜΕ ΛΑΡΙΣΑΣ

Στην αντίστοιχη ανακοίνωση της ΕΛΜΕ τονίζεται μεταξύ άλλων ότι «η Πρωτομαγιά είναι ημέρα μνήμης και τιμής στους αγώνες και τις θυσίες εκατομμυρίων εργαζομένων. Στους αμέτρητους αγωνιστές που έπεσαν στους σκληρούς ταξικούς αγώνες, υπερασπιζόμενοι την κοινωνική δικαιοσύνη, τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων.

Η Πρωτομαγιά του 2017 βρίσκει τους εργαζόμενους αντιμέτωπους με τη μαζική ανεργία, τη μαζική φτώχεια, την αποδιάρθρωση του κοινωνικο-οικονομικού ιστού και τη διάλυση κάθε μορφής κοινωνικής ασφάλισης, πρόνοιας και κοινωνικού κράτους.

Με στόχο το κλείσιμο της β΄ αξιολόγησης η συγκυβέρνηση αποδέχεται μέτρα που σαρώνουν όσες εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις απέμειναν από τα προηγούμενα μνημόνια. Η “δίκαιη ανάπτυξη”, που υπόσχεται η κυβέρνηση, σημαίνει βάθεμα της φτώχειας, μεγαλύτερη ανεργία, ελαστική, απλήρωτη εργασία και εργασιακό μεσαίωνα χωρίς καθόλου συνδικαλιστικά δικαιώματα και προστασία για τους πολλούς.

Με εργαλείο την αξιολόγηση μεθοδεύουν τη μισθολογική καθήλωση αλλά και νέες μειώσεις, ενεργοποιώντας και τον περίφημο δημοσιονομικό “κόφτη”. Το καθεστώς της αδιοριστίας παγιώνεται και στη θέση της σταθερής και μόνιμης εργασίας μπαίνει κάθε μορφή ελαστικής απασχόλησης.

Η φοροκαταιγίδα δεν έχει τελειωμό, αφού ανάμεσα στα άλλα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να μειώσει ακόμα περισσότερο το αφορολόγητο όριο κάτω από τα 6.000 ευρώ.

Η αγωνιστική και κοινωνική αλληλεγγύη, η ένταση των συνδικαλιστικών αγώνων και η ανάπτυξή τους στο πλαίσιο ενός ευρύτερου κοινωνικού κινήματος φραγμού στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές αντίστασης στα μέτρα της Κυβέρνησης και της Τρόικας, είναι η στάση, η δράση που τιμά την εργατική Πρωτομαγιά, τους νεκρούς».