Ποιος μπορούσε να φανταστεί, ότι το σιδηροδρομικό δίκτυο 1800χλμ που αποφάσισε ο Χαρίλαος Τρικούπης (πατέρας του ελληνικού σιδηροδρόμου) το 1882, θα είχε αυτή την κατάληξη. Ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί ότι το θεσσαλικό δίκτυο σιδηροδρόμων, που λειτούργησε το 1884, τρία χρόνια μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, θα είχε αυτή την εξέλιξη.
Παρά τις οικονομικές δυσχέρειες, σε μια Ελλάδα που πορεύθηκε μέσα από πολέμους αναταραχές και συγκρούσεις, αναπτύχθηκε το σιδηροδρομικό δίκτυο και κατόρθωσε να ενώσει πόλεις και χωριά. Να προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στην ανάπτυξη της χώρας και στις στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Να αναπτύξει ένα δίκτυο 2.265χλμ και μια περιουσία που υπολογίζεται στα 4,6 δις ευρώ.
Και όμως αυτός ο ιστορικός οργανισμός κατέρρευσε κάτω από το βάρος της διαφθοράς, της κακοδιοίκησης των εγκληματικών πολιτικών και επιλογών.
Κατεγράφησαν ακόμη και φαινόμενα διαπλοκής και λαθρεμπορίας τα οποία κατ’ επανάληψη είχα καταγγείλει, όπως αυτό που αποκαλύφθηκε το 2008, όπου σε σύγκρουση εμπορικής με επιβατηγή αμαξοστοιχία, διαπιστώθηκε ότι τα 14 βαγόνια από τα 34 της εμπορικής δεν αναφέρονταν στα συνοδευτικά έγγραφα.
Κατέρρευσε όπως και άλλοι οργανισμοί και χώρα, χωρίς να καταλογιστούν ευθύνες και να επιβληθούν κυρώσεις.
Και κάτι τελευταίο. Αυτοί που κατηγορούσαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις για ξεπούλημα, τώρα έβαλαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους αντί 45 εκ. ευρώ».
