συμμετείχε στον εορτασμό της «Ημέρας Τιμής των Αποστράτων του Πυροσβεστικού Σώματος», στον Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου εντός της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και στην επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη των πυροσβεστών που έπεσαν στο καθήκον στο «Μνημείο Πεσόντων Πυροσβεστών», καθώς εφέτος συνέπεσε και η «Ημέρα Μνήμης Πεσόντων Πυροσβεστών».
Ο κ. Χαρακόπουλος μετά το τέλος των εκδηλώσεων έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Η αναγνώριση της προσφοράς των αποστράτων και κυρίως η τιμή στους ηρωικώς πεσόντες εν ώρα καθήκοντος πυροσβέστες είναι χρέος της πολιτείας. Οι αξίες για τις οποίες οι ήρωες πυροσβέστες θυσίασαν τη ζωή τους είναι για εμάς ιερή παρακαταθήκη: η φιλοπατρία, η ενσυνείδητη εκπλήρωση του καθήκοντος, η προσφορά στον συνάνθρωπο.
Στη μάχη για την ασφάλεια των πολιτών, την προστασία της περιουσίας τους αλλά και της κοινής μας κληρονομιάς, του φυσικού πλούτου της χώρας μας, του περιβάλλοντος, το Πυροσβεστικό Σώμα πληρώνει βαρύ φόρο αίματος. Το καλοκαίρι που πέρασε ένας ακόμη πυροσβέστης, ο Δόκιμος Ανθυποπυραγός Αριστείδης Μουζακίτης, προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των πεσόντων. Εύχομαι να είναι το τελευταίο θύμα που θρηνούμε.
Οι πυροσβέστες που θυσιάστηκαν για την πατρίδα, έδωσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν, την ίδια τους τη ζωή. Δυστυχώς, όμως, εκ μέρους του αρμοδίου υπουργού Προστασίας του Πολίτη, ακούστηκαν το περασμένο καλοκαίρι πρωτοφανείς και απαράδεκτοι χαρακτηρισμοί για το Πυροσβεστικό Σώμα, που απαξιώθηκε ως ένας από τους πιο “στρεβλούς μηχανισμούς του Ελληνικού Δημοσίου”, ενώ ισοπεδωτικές ήταν και οι αναφορές για “ανεκπαίδευτους πυροσβέστες”. Κι αυτό, τη στιγμή που οι πυροσβέστες με πραγματική αυτοθυσία πάλευαν με τις φλόγες, ενώ ο ίδιος και η κυβέρνησή του βαρύνονται για την ελλιπή προετοιμασία της αντιπυρικής προστασίας και την έλλειψη σχεδιασμού.
Εκ μέρους του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκου Μητσοτάκη, θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μας για την προσφορά των αποστράτων και την ευγνωμοσύνη μας προς τους συγγενείς των πεσόντων ηρώων πυροσβεστών, που θα παραμείνουν πάντοτε στη μνήμη μας ως πρότυπα ανδρείας, ανιδιοτέλειας και αυταπάρνησης».
