Το να έρχεται ο κάθε ιδιοκτήτης εξοχικού για ενάμιση, άντε δύο μήνες τον χρόνο για την παραθέρισή του και να μετατρέπει το μέρος, που τον φιλοξενεί και του χαρίζει ένα πανέμορφο τοπίο θάλασσας και βουνού, σε πραγματική χαβούζα είναι η απόλυτη ξεδιαντροπιά.

Το να περιποιείται τον κήπο και το σπίτι του, που έχει να τα περιποιηθεί μια ολόκληρη χρονιά, και να πετά ό,τι άχρηστο όπου βρει, όπου του αρέσει και όπου τον βολεύει, του δίνει όλα τα χαρακτηριστικά του ασυνείδητου και απαίδευτου πολίτη.

Το να καμαρώνει για την πεντακάθαρη βίλα του και να αντιμετωπίζει το περιβάλλον σαν κάτι ξένο προς την ύπαρξή του, αν μη τι άλλο σημαίνει απλά νοητική υστέρηση, όσο άσχημο κι αν ακούγεται αυτό.

Και ο Δήμος, που καλείται να δαπανήσει υπέρογκα ποσά για να μαζευτούν όλα αυτά, πού είναι; Κανείς, ποτέ δεν είδε κανέναν να πετά κάτι; Όλα γίνονται νύχτα και τόσο μυστικά; Πού είναι τα πρόστιμα που ίσως οδηγούσαν στο να συνετιστούν κάποιοι; Επεβλήθη ποτέ μια ποινή; Τιμωρήθηκε έστω και ένας για παραδειγματισμό; Όχι. Οπότε, ας μείνουμε έτσι, να καμαρώνουμε τον εξευτελισμό μας, μα και την ξεφτίλα μας…

Οι φωτογραφίες είναι από τη Βελίκα. Από τον χώρο έξω από τη θρυλική (κλειστή πια) Bora Bora. Εκατό μέτρα από τη θάλασσα, επάνω ακριβώς στον δρόμο για τα δύο σημαντικότερα αξιοθέατα της παραλιακής ζώνης, του αρχαίου κάστρου και της ιστορικής Ιεράς Μονής του Θεολόγου. Να σημειώσουμε πως ο συγκεκριμένος χώρος χρησιμοποιείται και για πάρκινγκ όσων ανεβαίνουν στο κάστρο όταν σ’ αυτό γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις…

ΑΓΙΑ (Γραφείο «Ε»)

Του Νίκου Γουργιώτη