Ηταν 31 Αυγούστου του 2014 όταν δημοσιεύτηκε στη σελίδα 4 της «Ελευθερίας» η στήλη «Μία εικόνα, χίλιες λέξεις» επιμέλειας του γιατρού-ιστοριοδίφη Νίκου Παπαθεοδώρου, με θέμα της την πλατεία Καλλιθέας. Η υποδοχή του αναγνωστικού κοινού εξαιρετική, κι όχι μόνο από ανθρώπους μιας κάποιας ηλικίας, αλλά κι από νεότερους με συνεχείς κοινοποιήσεις στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης. Σήμερα η στήλη έχει γενέθλια, αφού η φωτογραφία με την πλατεία Ταχυδρομείου που δημοσιεύεται στη διπλανή σελίδα είναι η υπ’ αριθμόν διακόσια!
Η «Ε» συναντήθηκε με τον φιλίστορα κ. Παπαθεοδώρου και μίλησε για τις φωτογραφίες, τα κείμενα, την αναψηλάφηση της ιστορίας και την παλιά Λάρισα… Αρχικά του ευχηθήκαμε να χιλιάσει τα κείμενα. Μετά από γέλια ο κ. Παπαθεοδώρου μάς απάντησε ότι για να φτάσει τον αριθμό 1.000 πρέπει να δημοσιεύει μέχρι τα 96 του χρόνια. Από εδώ του ευχόμαστε, λοιπόν, να φτάσει τις 2.000 κυριακάτικες δημοσιεύσεις.
«Στην ”Ελευθερία” έχουν δημοσιευτεί 200 φωτογραφίες από την παλιά Λάρισα, φωτογραφίες από το τέλος του 19ου αιώνα και φτάνουν μέχρι το 1940. Οι φωτογραφίες αναλύθηκαν ιστορικά, ποιος είναι ο φωτογράφος, από πού τράβηξε τη φωτογραφία, ποια είναι αυτά τα κτίρια κ.τ.λ.» επισημαίνει εισαγωγικά ο Νίκος Παπαθεοδώρου. Κατ’ αρχάς τον ρωτήσαμε πώς ξεκίνησε αυτό το ταξίδι στην παλιά Λάρισα για να μας απαντήσει «Με είχε πάρει τηλέφωνο ο οικογενειακός φίλος και τότε αρχισυντάκτης της «Ε» Χρήστος Τσαντήλας και μου είχε πει ”επειδή ξέρω ότι έχεις πλούσιο αρχείο, τι θα έλεγες να κάνουμε μία στήλη για την παλιά Λάρισα κάθε Κυριακή; Μία φωτογραφία και λίγο κείμενο…”. Είχαν προηγηθεί βέβαια και οι δημοσιεύσεις μου στο περιοδικό ”Πολιτισμός”, δέχτηκα εγώ και μετά αρχίσαμε να αναζητάμε το όνομα της στήλης, και καταλήξαμε στο ”μία εικόνα χίλιες λέξεις”, έτσι άρχισε το ταξίδι μας»…
Οι φωτογραφίες που έχουν δημοσιευτεί είναι όλες δικές σας, τον ρωτάμε… «Μερικές από τις φωτογραφίες τις είχα εγώ, κάποιες άλλες –κι αυτό είναι το μεγάλο κέρδος, ότι ήρθαν στο φως φωτογραφίες που ίσως ποτέ να μην έβλεπε το ευρύ κοινό- μου τις έδωσαν διάφοροι, έβλεπαν τη στήλη και μου έλεγαν ”Νίκο, έχω κι εγώ παλιές φωτογραφίες”, εν συνεχεία μου τις εμπιστεύονταν, τις σκάναρα και τις επέστρεφα», μας απάντησε ο κ. Παπαθεοδώρου. Ποια είναι η αγαπημένη σας φωτογραφία, ήταν η επόμενη ερώτησή μας «Η αγαπημένη μου φωτογραφία είναι μία από τα Θεοφάνια του 1878 με τη γέφυρα Αλκαζάρ -όπως είναι η γέφυρα επί τουρκοκρατίας- και επάνω τέσσερις-πέντε κολυμβητές με βράκες έτοιμοι να πέσουν και να πιάσουν τον Σταυρό. Αυτή είναι μία εμβληματική φωτογραφία, πρώτον γιατί είναι από τις παλαιότερες της Λάρισας, δεύτερον γιατί αποτυπώνει ένα έθιμο το οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ο φωτογράφος μάς είναι άγνωστος, ψάχνουμε να τον βρούμε, έχουμε κάποιες υποψίες, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι αυτός ή εκείνος, απλώς μπορούμε να πούμε ότι είναι ένας εξ αυτών», μας απαντά ο κ. Παπαθεοδώρου. Πώς αισθάνεστε με την αγάπη του κόσμου και προς το πρόσωπό σας, αλλά και προς τη στήλη, τον ρωτάμε «Η αγάπη που εισπράττω από τον κόσμο είναι αυτό που με κάνει να συνεχίζω παρόλο που έχω μεγαλώσει και που δεν έχω τις δυνάμεις που είχα πριν από τρία-τέσσερα χρόνια. Που με συναντάνε στον δρόμο, μου λένε ότι τους αρέσει αυτό που κάνω, μου επισημαίνουν πράγματα, ενίοτε με διορθώνουν: Ενδεικτικά μου έστειλε μέιλ ένας απόστρατος ταξίαρχος από τον Βόλο για τη φωτογραφία με το εστιατόριο Ερμής, και μου είπε ότι οι πέντε πόρτες που έχει προς τη Μ. Αλεξάνδρου δεν είναι και οι πέντε του Ερμή, είναι οι τρεις, οι άλλες δύο ήτανε του πρακτορείου Αθηνών, εμένα δούλευε ο πατέρας μου και το θυμάμαι… Αν προσέξεις στη φωτογραφία έχει μία κάθετη επιγραφή που λέει ΚΤΕΛ». Φωτογραφίες που δεν έχετε ταυτοποιήσει έχετε, τον ρωτάμε για να μας απαντήσει «πριν από λίγους μήνες δημοπρατήθηκαν στη Θεσσαλονίκη φωτογραφίες με τις πλημμύρες της Λάρισας, θέλω να επισημάνω επί τη ευκαιρία ότι τα λεφτά για την απόκτησή τους μας τα έδωσε η ΔΕΥΑΛ, μετά αποκτήσαμε και κάποιες άλλες φωτογραφίες πάλι με δημοπρασία. Ορισμένες από αυτές ήταν εύκολο να τις ταυτοποιήσουμε λόγω κάποιων τοπόσημων, κάποιες άλλες όμως, επειδή η Λάρισα είχε την όψη τουρκόπολης, με σοκάκια, με καλντερίμια με στενοσόκακα και χωρίς ρυμοτομία δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να τις ταυτοποιήσουμε». Τέλος, ο κ. Παπαθεοδώρου καλεί όσους κατέχουν παλιές φωτογραφίες να του τις δώσουν να τις ψηφοποιήσει και φυσικά θα τις επιστρέψει, ώστε να είναι σε θέση να ανασυνθέσει την παλιά Λάρισα.
Ως εφημερίδα του επιτρέπουμε, όταν φτάσει τις 2.000 δημοσιεύσεις, να κάνει ένα διαλειμματάκι, και του ευχόμαστε η… χρονομηχανή του που μας ταξιδεύει κάθε Κυριακή στο παρελθόν να μην μείνει ποτέ από καύσιμα.
*Τον Οκτώβρη θα κυκλοφορήσει το δεύτερο βιβλίο του κ. Παπαθεοδώρου με τις φωτογραφίες που έχουν δημοσιευτεί στην «Ελευθερία».

Του Θανάση Αραμπατζή