Στην πρωτότυπη παράσταση οι τραγωδίες «Οιδίπους Τύραννος», «Οιδίπους επί Κολωνώ» και «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, «Φοίνισσες», «Βάκχες» και «Ικέτιδες» του Ευριπίδη και «Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου ενώθηκαν για να «πούνε» στο φιλοθεάμον κοινό για τη δημιουργία του κόσμου, την εξέλιξη των πρώτων μορφών κοινωνίας, την οργάνωση των εξουσιών και τη θέσπιση της πρώτης νομοθεσίας που αποτέλεσε και το τέλος της μυθολογικής (ηρωικής) περιόδου. Η παράσταση εξιστόρησε έναν από τους αρχαιότερους μύθους, αυτόν των Λαβδακιδών, όπως τον συνέλαβε ο λαός και τον διαχειρίστηκαν οι μεγάλοι τραγικοί ποιητές:

από την άφιξη του Κάδμου στη Θήβα, τον γάμο του Λάιου με την Ιοκάστη, τη γέννηση του Οιδίποδα, την πατροκτονία και τη λύση του αινίγματος της σφίγγας, την τύφλωση, την εξορία, τη σύγκρουση του Ετεοκλή και του Πολυνείκη, την ανυπακοή της Αντιγόνης στην εντολή του Κρέοντα και το τέλος του Οιδίποδα. Έντεκα ηθοποιοί επί σκηνής, με απλά μέσα, αφηγήθηκαν τον μύθο του Οιδίποδα, ενώ η παράσταση δεν περιλάμβανε μόνο σκηνές από τις επτά τραγωδίες αλλά και πτυχές του μύθου που ορίζονταν ως «μιαρές», κατά την παράδοση της τραγωδίας και εξιστορούνταν μόνο από του αγγελιοφόρους ή τον χορό. Τον Κρέοντα υποδύθηκε ο Γεράσιμος Γεννατάς, την Ιοκάστη η Μαρία Κίτσου, τον Οιδίποδα ο Δημήτρης Λάλος και τον Τειρεσία ο Τάκης Χρυσικάκος.