Ξεκινώντας τη θεατρική του πορεία από την πόλη της Λάρισας, συμμετέχοντας σε μια παράσταση σε σκηνοθεσία του Κώστα Τσιάνου, ακολουθώντας σημαντικές μορφές του θεατρικού κόσμου, όπως τη Λυδία Κονιόρδου, και ερμηνεύοντας πλήθος ρόλων σε θεατρικές ομάδες και εκτός Αθηνών, «που αντιπροσωπεύουν το σώμα και το αίμα», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, της θεατρικής εξέλιξης, ο γνωστός ηθοποιός Γεράσιμος Γεννατάς, λίγο πριν την πρεμιέρα του πολυαναμενόμενου, για δεύτερη φορά στην πόλη μας, «Caveman», μας δίνει την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε καλύτερα. Με χειμαρρώδη λόγο του, που προκύπτει από μια ξεκάθαρη στάση ζωής, ο Γεράσιμος Γεννατάς, με αφορμή το κοινωνικό έργο του Rob Becker, που θα παρουσιαστεί αύριο στο Κηποθέατρο, μιλά στην «Ε» για τις ανθρώπινες σχέσεις και το «κοινωνικό γίγνεσθαι», όπως ο ίδιος το εισπράττει.

 * Ο «Caveman» καταπιάνεται με ένα κοινωνικό ζήτημα που αφορά στις σχέσεις των δύο φύλων. Πώς διαγράφονται αυτές, μέσα από το έργο; Ταυτίζεται ο θεατής με τον ήρωα της παράστασης, που, αν και ευγενικός και συμπαθέστατος διαθέτει και πρωτόγονα στοιχεία;

- «Υπάρχουν μερικά πράγματα στη ζωή του ανθρώπου που παραμένουν αναλλοίωτα. Ένα από αυτά είναι και οι σχέσεις των δύο φύλων που είναι αμετάβλητες από καταβολής των κοινωνιών. Όσο ο κοινωνικός περίγυρος και οι κοινωνικές συνθήκες αλλάζουν, επέρχονται κάποιες αλλαγές και στη συμβίωση των δύο ανθρώπων αλλά σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό οι σχέσεις τελικά παραμένουν οι ίδιες σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και σε όλες τις φυλές, συμπεριλαμβανομένων των ιδιαιτεροτήτων τής κάθε κοινωνίας. Όλοι ταυτιζόμαστε με αυτό που παρακολουθούμε, γιατί το έργο κατορθώνει να περιγράψει τις σχέσεις τόσο ανάγλυφα μέσα από το κείμενο, με αποτέλεσμα ο καθένας από εμάς να βρίσκει πολλά κοινά σημεία και να ταυτίζεται με τον ήρωα. Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο.

Αυτό που έχει σημασία και που πραγματεύεται το έργο είναι η προσπάθεια, που αξίζει κανείς να καταβάλει, για να ζει με κάποιον άλλο μαζί. Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία «τρίβοντας τα χέρια της» μας οδηγεί όλους στο «κατά μόνας», πώς να κοιτάμε την «πάρτη μας», άλλος για να κερδίσει λεφτά, άλλος καταξίωση. Μέσα σε αυτή την κοινωνία που πριμοδοτεί, λοιπόν, τη μοναχικότητα το να βρούμε την ταπεινότητα να παραδεχτούμε ότι αξίζει να ζει κανείς μαζί με τους ανθρώπους. Αυτό είναι μια μεγάλη όαση. Και αυτό για να γίνει προϋποθέτει, φυσικά, θυσίες που η κοινωνία μας ντρέπεται να κάνει. Το έργο μπορεί να επικεντρώνεται στις σχέσεις των δύο φύλων που ζουν στο ίδιο σπίτι αλλά μπορεί πολύ εύκολα να κάνει κάποιος την αναγωγή στο πώς είναι να ζω με τον διπλανό μου, το γείτονά μου ή οποιοδήποτε άλλο, να συνυπάρχω δηλαδή. Προτείνει στους ανθρώπους να αφήνουν μεταξύ τους χώρο, να είναι προσεγγίσιμοι.

* Έχετε ερμηνεύσει και κωμικούς και δραματικούς ρόλους; Πού εκφράζεστε καλύτερα;

- «Δεν ξεχωρίζω τα είδη. Το τραγικό κρύβει πολύ κωμικό μέσα του και το κωμικό κρύβει πολύ τραγικό. Είναι αυτές οι δύο όψεις της θεατρικής μάσκας, η μια είναι θλιμμένη και η άλλη γελάει, αλλά ουσιαστικά είναι το ίδιο πρόσωπο. Ερμηνεύω και τα δύο είδη με την ίδια χαρά γιατί ανακαλύπτω αυτές τις δύο όψεις στην ψυχή μου και εισπράττω την χαρά να τις κοινωνήσω στον κόσμο».

* Βρίσκεστε δύο ώρες πάνω στη σκηνή μόνος. Πόσο δύσκολη είναι μια σόλο παράσταση;

- «Είναι σίγουρα δύσκολο αλλά την ίδια στιγμή είναι γοητευτικό και τόσο προκλητικό ώστε η κάθε δυσκολία να μετατρέπεται αυτομάτως σε ευχαρίστηση. Αναμφισβήτητα, απαιτείται μια καλή φυσική αντοχή πάνω στη σκηνή, μια δυνατή ποσότητα ενέργειας που πρέπει να συνδυάζεται με μια καλή ρυθμολογία που να κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού και να κάνει τη ροή του έργου ελκυστική πάντα στο θεατή σε όλη τη διάρκεια της παράστασης. Την ίδια στιγμή, βέβαια, αυτό που συμβαίνει στην παράσταση είναι τόσο διασκεδαστικό και για τον κόσμο αλλά και για τον ίδιο τον ερμηνευτή που πραγματικά προσπερνιούνται όλες οι δυσκολίες».

* Γίνατε γνωστός στον πολύ κόσμο μέσα από την τηλεόραση αλλά βρίσκεστε χρόνια στο θέατρο. Ποια η γνώμη σας για την τηλεόραση και το «προϊόν» που προτείνει στον τηλεθεατή;

- «Δούλευα στο θέατρο δέκα χρόνια περίπου πριν γίνω σε όλους γνωστός μέσα από την τηλεοπτική σειρά στην οποία πήρα μέρος και χαίρομαι που η τηλεόραση με ανακάλυψε μέσα από το θέατρο. Δεν πιστεύω, σε καμία περίπτωση στην ξαφνική ή αιφνιδιαστική διασημότητα λόγω κάποιου ρόλου στην τηλεόραση. Σε κανένα δεν έχει βγει σε καλό αυτό και αν περιστασιακά λειτούργησε θετικά ως προς τη δημοσιότητα τα χρήματα ή την αναγνώριση εκείνος που έχει πάθει μόνο αυτό, γιατί περί παθήματος πρόκειται, δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς γίνεται στη Τέχνη του θεάτρου. Επίσης, οι δυσκολίες στο επάγγελμα του ηθοποιού είναι γνωστές. Ανεργία, προχειρότητα και όλο αυτό που ντύνεται με τόσα γυαλιστερά περιτυλίγματα, κάτι που έχει δημιουργήσει η τηλεόραση, δεν είναι και τόσο γυαλιστερό. Χρειάζονται πολλές θυσίες για να «λάμψεις». Δεν θα άλλαζα, όμως, με τίποτα αυτό που κάνω».

* Βλέπετε τηλεόραση;

- «Όσο μπορώ παρακολουθώ τηλεόραση. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει μέρος που να μην έχει τηλεόραση. Δεν υπάρχει καφετέρια, ψιλικατζίδικο, δημόσια υπηρεσία, το πίσω μέρος του θεάτρου που να μην έχει και μια τηλεόραση».

* Ηθοποιός σημειώνει ποιώ το ήθος. Υπηρετείται από τους ηθοποιούς αυτό το βαθύτερο χρέος που ορίζει το λειτούργημά τους;

- «Δυστυχώς είμαστε μια τιποτένια κοινωνία στην οποία ο ένας βρίζει τον άλλο, και ξαφνικά ομοψυχούμε μπροστά στο Ολυμπιακό πνεύμα, στη Γιουροβίζιον, γινόμαστε όλοι μεμιάς Έλληνες. Η αλήθεια είναι ότι στην πραγματικότητα είμαστε μια κοινωνία μπουζουκιών και σε αυτή τη λαίλαπα έχει υποχωρήσει και η τέχνη και όλοι γενικότερα. Ο πολιτισμός είναι μια διαφυγή μέσα στη διαφθορά που μας περιβάλλει».

* Πέρυσι ανεβήκατε στην Πάρνηθα και «υψώσατε» τη διαμαρτυρία σας ενάντια στην παραμέληση και στις πυρκαγιές.

- «Ήταν μια κραυγή απελπισίας, που, δυστυχώς, την έκανα μόνος μου. Αυτό είναι το πρόβλημα του καιρού μας. Αν είχα περισσότερους μαζί μου, τους οποίους θα μπορούσα να βρω ανάμεσα σε φίλους που θα έβρισκα αν έψαχνα, θα είχε μεγαλύτερη απήχηση».

* Πώς διαφεύγετε από τον αστικό κλοιό και την καθημερινότητα;

- «Προσπαθώ να κάνω εκδρομές. Πηγαίνω πολύ συχνά στη Σέριφο και θέλω, όσο μπορώ, να είμαι έξω από αυτό που λέμε αστικό περιβάλλον και όσο πιο μακριά γίνεται από τη φασαρία της πόλης και την ηχορύπανση. Το θέατρο και το σινεμά είναι σίγουρα εναλλακτικές που με ψυχαγωγούν».

* Θα συνεχίσετε τις παραστάσεις του «Caveman» το χειμώνα;

- «Το χειμώνα θα ξαναπαίξω τον Σωτήρη στον «Caveman» σε λιγότερες παραστάσεις, καθώς, δεν το κρύβω έχω κουραστεί κάπως. Θα βρίσκομαι δύο εβδομάδες στην Αθήνα και μια εβδομάδα εκτός Αθηνών».

Η κωμωδία «Caveman» θα παρουσιαστεί αύριο το βράδυ στο Κηποθέατρο στις 9.30 μ.μ. από το θέατρο Coronet. Βασικό σημείο προπώλησης εισιτηρίων είναι τα γραφεία της ΔΕΤΠΟΛ στην Ανθίμου Γαζή 31, στον 1ο όροφο τις εργάσιμες ημέρες από τις 9 π.μ. έως τις 2 μ.μ.. Σχετικές πληροφορίες στο τηλέφωνο 2410-537.074. Επίσης, όσοι επιθυμούν μπορούν να προμηθευτούν εισιτήρια την ημέρα της παράστασης στο ταμείο του Κηποθέατρου, από τις 7 μ.μ. και έως την έναρξη της παράστασης.