Κι όμως η Λότι το κάνει όχι μόνο τρέχοντας αλλά σπρώχνοντας κι ένα καρότσι. Χθες ήταν η ημέρα που διέσχισε τον νομό Λάρισας και από το Νέο Περιβόλι πέρασε από το κέντρο της Λάρισας πριν φύγει για τη Ραψάνη. Όσο κράτησε η στάση της πρόλαβε να μας περιγράψει την προσπάθειά της.
Ξεκίνησε το ταξίδι της στις 6 Δεκεμβρίου 2019 και αν όλα πάνε καλά θα διαρκέσει δύο έτη και θα «μεταφραστεί» σε 650 μαραθώνιους περίπου. Σε πραγματικό τρέξιμο θα κάνει 26.232 χιλιόμετρα και θα διασχίσει 4 ηπείρους ταξιδεύοντας συγκεκριμένα σε Ευρώπη, Νοτιοανατολική Ασία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Βόρεια / Νότια Αμερική αλλά και Βόρεια Αφρική. «Η διαδρομή μου είναι κυρίως σόλο και δεν υποστηρίζεται, που σημαίνει ότι μεταφέρω τον εξοπλισμό μου καθ ‘όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Χρησιμοποιώ ένα καροτσάκι για να μεταφέρω τα εργαλεία κάμπινγκ, τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό, το φαγητό, το νερό και τα εργαλεία τρεξίματος». Αυτό ζυγίζει περίπου 30 κιλά, τα οποία θα σπρώχνει μέχρι το τέλος. Η προσπάθειά της ήταν μια επιθυμία βαθιά ριζωμένη μέσα της που συνδυάστηκε με πάθος για το τρέξιμο και την εξοχή. «Είναι μια έκφραση ελευθερίας, καθώς και μια απάντηση στην περιέργειά μου και την επιθυμία για περιπέτεια».
Στα 42 της χρόνια έχει ήδη αλλάξει πολλές χώρες για ζωή και εργασία. Έζησε σε Σκωτία, Γερμανία, Αγγλία, Ελβετία, Ελλάδα και Σιγκαπούρη. Σπούδασε Χρηματοοικονομικά και Νομική, ενώ μιλάει 4 γλώσσες. Το 2004 όταν εργαζόταν στην Ελλάδα έκανε παρέα με ανθρώπους που ασχολούνταν με windsurfing και τρέξιμο. Τότε ήταν που είδε και τον Ολυμπιακό Μαραθώνιο να περνά ακριβώς έξω από το γραφείο της. Τέσσερις μήνες μετά έτρεξε κι εκείνη τον πρώτο της μαραθώνιο. Έτσι της γεννήθηκε και η ιδέα να γυρίσει τον κόσμο. Μα χρειαζόταν και έμπνευση και τη βρήκε από αναμνήσεις με τη γιαγιά της. Η ίδια ως γυναίκα μεγάλωσε χωρίς προκατάληψη φύλου. Σπούδασε, δούλεψε και δεν είχε κανέναν περιορισμό. Οι επιθυμίες, τα όνειρα και οι αποφάσεις της δεν υπαγορεύτηκαν μα ούτε περιορίστηκαν από το φύλο της. Όμως δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. «Η γιαγιά μου ήταν η πιο αξιοσημείωτη επιρροή στη ζωή μου. Ήταν μια ισχυρή ανεξάρτητη γυναίκα που αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στο φεμινιστικό κίνημα και τη λογοτεχνία. Το παράδειγμά της μου έδωσε αποφασιστικότητα, περιέργεια και αυτοπεποίθηση να επιλέξω τη δική μου πορεία». Την έλεγαν Γιολάνδα, γεννήθηκε το 1913 και μεγάλωσε μεταξύ Ελβετίας-Ιταλίας και Γαλλίας. Σπούδασε Χημεία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, όπου αποφοίτησε και συνέχισε ερευνητικές εργασίες σε εργαστήριο. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο σύζυγός της φυλακίστηκε.
Εκείνη έφυγε από το Παρίσι για την επαρχία, όπου εργάστηκε ως δασκάλα Δημοτικού. Επέστρεψε στο Παρίσι το 1943 με την οικογένειά της. Το 1964, έγινε διευθύντρια της φεμινιστικής βιβλιοθήκης του Παρισιού και το 1975, οργάνωσε μια δημοφιλή σειρά συνεδρίων καθώς και την έκθεση για τον Φεμινισμό στη Λογοτεχνία, στο Παρίσι. Η δράση της λοιπόν ήταν που ενέπνευσε τη Λότι. Σύμφωνα με όσα η ίδια δηλώνει, προκειμένου να «επικυρώσει» το τρέξιμό της ως πραγματικό «τρέξιμο σε όλο τον κόσμο», ακολουθεί τους κανόνες που θεσπίζει η WRA (World Runners Association).
Ανάλογη κίνηση έχουν κάνει άλλοι έξι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Στον νομό Λάρισας τη συνόδευσε ο Χρήστος Καραγιαννίδης, μέλος του Συλλόγου Μαραθωνοδρόμων της περιοχής. Σχετικά μάλιστα με το πέρασμά της ο πρόεδρος του Συλλόγου Απόστολος Γούλας υποστήριξε πως πάντα στηρίζουν τέτοιες ενέργειες που αναδεικνύουν τον αθλητισμό και προάγουν ιδέες σχετικά με την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Η Λότι κατευθύνεται προς τη Θεσσαλονίκη και φεύγοντας από τη Λάρισα τόνισε πως από την πρώτη φορά που είχε έρθει στην Ελλάδα παρατήρησε πως το δρομικό κίνημα ολοένα και μεγαλώνει. Ώσπου να τελειώσει, όλος ο κόσμος σίγουρα θα είναι διαφορετικός και όχι μόνο το δρομικό κίνημα...