«Τα Τεμάχια» της Χρύσας Μαστοροδήμου

*ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ ΝΕΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ -ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ *Ο ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΩΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ ΞΕΔΙΠΛΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥΣ

«Οσο ο άνθρωπος βάζει το «εγώ» πάνω από το εμείς, όσο οι άνθρωποι αποτελούν απλά πιόνια σε μια οικονομική σκακιέρα ισχυρών η ιστορία θα επαναλαμβάνεται και τα προβλήματα των ανθρώπων θα διαιωνίζονται» είναι ένα από τα μηνύματα που στέλνει η συγγραφέας μέσω του βιβλίου της

Το νέο μυθιστόρημα της εκπαιδευτικού-συγγραφέως, Χρύσας Μαστοροδήμου, με τίτλο «ΤΑ ΤΕΜΑΧΙΑ» μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Βακχικόν». Το βιβλίο έχει ξεκινήσει το ταξίδι του και όπως λέει στην «Ε» η συγγραφέας «είναι ένα βιβλίο που μας οδηγεί να

ξανασκεφτούμε την πορεία μας ως χώρα και να αναμετρηθούμε και εμείς ως μονάδες με τα προσωπικά μας λάθη και τις επιλογές μας». «Τα Τεμάχια» είναι ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε λίγο μετά την έναρξη της οικονομικής κρίσης. Τεμάχια αποκαλούσαν οι Γερμανοί, τους μετανάστες που πήγαιναν να εργαστούν στον τόπο τους μετά την υπογραφή της ελληνογερμανικής σύμβασης το 1961.
«Αφορμή στάθηκε, όπως ίσως είναι εύκολα κατανοητό η μαζική μετανάστευση Ελλήνων επιστημόνων και μη στο εξωτερικό με την έναρξη της οικονομικής κρίσης αναζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, κάτι το οποίο βέβαια δεν ανήκε και στο πολύ μακρινό παρελθόν. Δυστυχώς συνέβαινε πάντα και γίνεται δυστυχώς ακόμη και σήμερα αν εξαιρέσουμε την έναρξη της πανδημίας που σταμάτησε αναγκαστικά αυτήν τη «μεταναστατευτική τάση». Ακούγοντας πολύ συχνά ηλικιωμένους ανθρώπους να εκφράζουν τη θλίψη τους για τα παιδιά τους που αναγκάζονταν να φύγουν μακριά από τον τόπο τους και να εργαστούν σε άλλες χώρες καθώς και οι δικές μου εμπειρίες ως παιδί μεταναστών διαμόρφωσαν μέσα μου την ανάγκη και την επιθυμία να γράψω κάτι για αυτό, ανάγκη που διογκωνόταν όσο η οικονομική κρίση εξελισσόταν με τα χειρότερα σενάρια να επιβεβαιώνονται διαρκώς. Έζησα τα παιδικά μου χρόνια σε ένα χωριό που η μετανάστευση τόσο η εσωτερική όσο και η εξωτερική ήταν τρόπος ζωής και βλέποντας όπως και όλοι μας αυτό το σκηνικό να επαναλαμβάνεται και μετά την εποχή «των παχιών αγελάδων» ήταν κάτι που με έθλιβε και με πονάει ακόμη. Το 2018 το μυθιστόρημα σε πολύ πιο απλή μορφή βέβαια -αφού ήταν περίπου 100 σελίδες- έλαβε έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών και μου έδωσε την επιβεβαίωση που χρειαζόμουν ώστε να προχωρήσω στην έκδοσή του» περιγράφει η κ. Μαστοροδήμου.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα σε τριτοπρόσωπη αφήγηση που -αν και οι χαρακτήρες του αποτελούν προϊόν μυθοπλασίας- είναι καθαρά ρεαλιστικό και αναφέρεται στη βιοπάλη απλών καθημερινών ανθρώπων της υπαίθρου και την προσπάθειά τους για επιβίωση, διασχίζοντας ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου πολέμου μέχρι και την πρόσφατη οικονομική κρίση.
Η κεντρική ηρωίδα, η Κατερίνα, είναι μια γυναίκα της διπλανής πόρτας που αναγκάζεται να ζήσει εις διπλούν τη μετανάστευση των γιων της στο εξωτερικό. Έχοντας ζήσει η ίδια τη μετανάστευση, αυτό τη λυπεί βαθιά παρόλο που τα παιδιά της θα ζήσουν με πολύ καλύτερες συνθήκες εργασίας και ποιότητα ζωής. Για αυτήν την απλή γυναίκα της υπαίθρου ωστόσο αυτό είναι κάτι που δε θέλει να δεχτεί και να κατανοήσει. Η ίδια όπως και όλοι οι Έλληνες γονείς και γονείς κάθε ανθρώπου θέλουν τα παιδιά τους να ζήσουν και να προοδεύσουν στη χώρα τους. Αυτή η τόσο αυτονόητη ανάγκη δυστυχώς μοιάζει φενάκη με τα οικονομικά και άλλα δεδομένα που μεταβάλλονται συνεχώς στο παγκόσμιο σκηνικό κάτι που το κατανοήσαμε ακόμα περισσότερο με την πανδημία που βιώνουμε.
Με αφορμή αυτό το φόντο, η ηρωίδα θα κάνει μια ιστορική αναδρομή στο παρελθόν της από τα παιδικά της χρόνια μέχρι σήμερα σαν να παρακολουθεί μια ταινία.
«Θέλησα μέσα από τη δική της ματιά να καταγράψω πολύ απλά αυτήν την αναδρομή που γνωρίζουμε όλοι για να θυμόμαστε πάντα και ιδιαίτερα οι νέοι ότι κάποια πράγματα επαναλαμβάνονται και κάθε στιγμή στη ζωή μας πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Η ηρωίδα θα περάσει από τα χρόνια του πολέμου στη σύγχρονη εποχή ερχόμενη άλλη μια φορά αντιμέτωπη με εικόνες που τη θύμωσαν και την πόνεσαν. Μέσα από αυτήν την αναδρομή ήθελα φυσικά να δείξω πως όσο ο άνθρωπος βάζει το «εγώ» πάνω από το εμείς, όσο οι άνθρωποι αποτελούν απλά πιόνια σε μια οικονομική σκακιέρα ισχυρών η ιστορία θα επαναλαμβάνεται και τα προβλήματα των ανθρώπων θα διαιωνίζονται. Και η προσωπική επιλογή; Πάντα υπάρχει αρκεί να μην υποκύπτουμε αβασάνιστα σε αυτό που μας προβάλλουν ως σωστό. Είναι ένα βιβλίο που μας οδηγεί να ξανασκεφτούμε την πορεία μας ως χώρα και να αναμετρηθούμε και εμείς ως μονάδες με τα προσωπικά μας λάθη και τις επιλογές μας» τονίζει η συγγραφέας. Καταλήγοντας, η κ. Μαστοροδήμου εκφράζει την ευχή της να κατάφερε μέσω της ηρωίδας της να μεταφέρει την αγωνία και τον πόνο των ηλικιωμένων ανθρώπων που η μετανάστευση αποτελούσε για αυτούς τρόπο ζωής και αναγκάστηκαν να την ξαναζήσουν μέσα από τα παιδιά και τα εγγόνια τους χωρίς να είναι πραγματικά επιλογή τους. Σε αυτούς αφιερώνει το πνευματικό της «παιδί», στους γονείς της και ιδιαίτερα στη μητέρα που έφυγε την περασμένη χρονιά από τη ζωή.