Τελικός Κυπέλλου. Μία «κωμωδία» υποψήφια για Oσκαρ...

Από τον Βάσο Π. Καραμπίλια, δικηγόρο Αθηνών - Διοίκηση Αθλητισμού, επιστημονικό συνεργάτη στη Βουλή των Ελλήνων

Όταν θέλεις να γράψεις το σενάριο μίας κωμωδίας, κάθεσαι και σκέφτεσαι τι θα ήταν αυτό με το οποίο θα γελούσαν οι πολλοί. Καταλήγεις ότι είναι οι ηθοποιοί, οι ατάκες γέλιου, οι αστείες γκριμάτσες. Οι ιθύνοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου, εδώ και πολλά χρόνια έχουν βγει απ’ όλη αυτήν την κουραστική βάσανο να ψάχνουν ηθοποιούς, να «σπάζουν» το κεφάλι τους για να βρουν ατάκες γέλιου και κυρίως πρόσωπα με αστείες γκριμάτσες. Τα έχουν ήδη όλα, χωρίς να κάνουν το παραμικρό. Βρήκαν, λοιπόν, έτοιμο το σενάριο της νέας ποδοσφαιρικής «κωμωδίας» που τιτλοφορείται «Τελικός Κυπέλλου Ελλάδας». Έμενε να αποφασίσουν πού θα γίνουν τα γυρίσματα. Απευθύνθηκαν σε διάφορα μέρη, μιας και τα «γυρίσματα» είναι πάντα εξωτερικά. Πήγαν στην Κύπρο και εισέπραξαν ένα τεράστιο «Όχι» με λίγο από σεφταλιά. Πήγαν στην Αυστραλία και ένα καγκουρό απάντησε «No thank you...». Γύρισαν στην πατρίδα μας και πήγαν στον Βόλο, όπου το αρχικό «Όχι» -που τελικά έγινε ναι- είχε και λίγο από τσίπουρο. Πήγαν στη Λάρισα για ένα ακόμα «Όχι», αυτήν τη φορά με συνοδεία παγωμένου εσπρέσο. Ακούω ότι είχαν απευθυνθεί και λίγο πιο βόρεια και συγκεκριμένα στην Αλβανία, τη Ρουμανία και την Πολωνία, χωρίς γνωστά μέχρι στιγμής αποτελέσματα…
Πόση απαξίωση να αντέξει το ποδοσφαιρικό προϊόν, μίας ευρωπαϊκής (κατά τα λοιπά…) χώρας; Πόση ανυποληψία να δείξουν οι γύρω μας, σε αυτό που εμείς αποκαλούμε (μάλλον επειδή δεν υπάρχει κάποιος άλλος συγγενής όρος) ελληνικό ποδόσφαιρο; Πόση αναξιοπιστία να εκπορευτεί ακόμη από το έρμο ελληνικό «κλωτσοσκούφι»; Ας σοβαρευτούμε. Για ακόμα μία φορά, έγινε φανερό ότι το ποδόσφαιρό μας έφτασε στο τελευταίο σκαλοπάτι της απόλυτης μετριότητας. Για τη βασική αιτία έχω γράψει πραγματικά δεκάδες κείμενα και επιμένω ότι είναι η κακή επιλογή των προσώπων. Δείτε ποιοι διοικούν το ποδόσφαιρο και θα καταλάβετε… Όταν φώναζα εδώ και χρόνια για τις αμαρτωλές διοικήσεις των ελληνικών αθλητικών ομοσπονδιών, κάποιοι με έλεγαν υπερβολικό. Όταν έγραφα για τις «αμαρτίες» του ελληνικού ποδοσφαίρου, κάποιοι με έλεγαν αιρετικό. Όταν πρότεινα για ένα καλύτερο αύριο στον ελληνικό αθλητισμό, κάποιοι μου έλεγαν «Αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα...».
Ας δούμε αρχικά ποιοι αποφασίζουν για το «καλό» του ποδοσφαίρου μας και θα καταλάβουμε εύκολα την αιτία του προβλήματος. Το «καλό» που χρόνια τώρα σκοντάφτει κάπου μεταξύ διαπλοκής, πολιτικής και κομματικών γραμματίων που πρέπει να εξοφληθούν, για ανθρώπους που καλούνται να διοικήσουν τον αθλητισμό, αλλά δεν γνωρίζουν τι σχήμα έχει μία μπάλα. Το «καλό» που χρόνια τώρα αποφασίζεται πίσω από κλειστές πόρτες, από ανθρώπους χωρίς την παραμικρή επαγγελματική, μορφωτική και κυρίως ΗΘΙΚΗ σχέση με τον αθλητισμό. Το «καλό» που χρόνια τώρα συζητείται στα ημίχρονα αγώνων, από ημιμαθείς ποδοσφαιρικούς και κυρίως κομματικούς τοπικούς παραγοντίσκους.
Πάμε να ξαναπούμε λίγες προτάσεις, λοιπόν, που έπρεπε να έχουν γίνει πράξη από χθες. Ίδρυση Ανώτατης Ανεξάρτητης Αρχής Αθλητισμού, στελεχωμένης από αθλητικούς δικαστές, στελέχη της ΕΛ.ΑΣ., εισαγγελείς του οικονομικού εγκλήματος, αθλητικούς τεχνοκράτες και ειδικούς γνώστες της αθλητικής επιστήμης, που θα εποπτεύει αυστηρά τον ελληνικό αθλητισμό. Ίδρυση Ακαδημίας Στελεχών Αθλητισμού στα πρότυπα της Εθνικής Σχολής Δικαστών, με έδρα την πόλη της ιστορικότερης περιφερειακής ομάδας όλων των εποχών, τη Λάρισα. Υποχρέωση στελέχωσης των Ομοσπονδιών και των ομάδων σε ποσοστό 50% αποκλειστικά με στελέχη της Ακαδημίας. Ίδρυση Αθλητικού ΣΔΟΕ, που θα ελέγχει τακτικά και έκτακτα, τα οικονομικά των ομάδων και τα Πόθεν Έσχες των διοικητικών στελεχών. Ίδρυση αθλητικών δικαστηρίων υπό την υπαγωγή και εποπτεία του Αρείου Πάγου. Οικονομική αποκατάσταση ζημιών, περιφρούρηση αγώνων, καταγγελία και αποβολή ταραξιών, μετακύλυση ευθύνης και συνεπειών από την πρόκληση οπαδικής βίας, αποκλειστικά στις ομάδες. Όσοι προσέρχονται στο γήπεδο, θα κατέχουν αποκλειστικά ηλεκτρονικό εισιτήριο και θα είναι από πριν γνωστά τα στοιχεία τους στις Αρχές. Κατάργηση του όρου «Σύνδεσμοι» ομάδων και κλείσιμο όλων. Αυστηροί όροι και προϋποθέσεις συμμετοχής σε «Λέσχες» φιλάθλων, μία ανά ομάδα. Αυστηρές προϋποθέσεις ενασχόλησης κάποιου με τα διοικητικά των ομάδων. Στη διάθεση της ανεξάρτητης αρχής, όλα τα οικονομικά και προσωπικά δεδομένα των στελεχών σε ομάδες και ομοσπονδίες. 3μηνη επαναξιολόγηση και επανεκτίμηση από την εφαρμογή των παραπάνω, υπό την απειλή αποκλεισμού της ομάδας, από εγχώριες και ευρωπαϊκές διοργανώσεις για 3 χρόνια. Από την επόμενη κιόλας σχολική χρονιά να οριστούν ως υποχρεωτικά και στις 3 βαθμίδες των σχολείων μας, τα μαθήματα: «Αθλητική Παιδεία» και «Δικαιώματα και Υποχρεώσεις μου στο γήπεδο. Δίκαιη κατανομή πόρων από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και τις κρατικές επιχορηγήσεις, με προτεραιότητα σε ιστορικές ομάδες της Περιφέρειας και των νησιωτικών περιοχών», με στόχο τόσο την αθλητική πρόοδο όσο και την τοπική ανάπτυξη.
Όταν η Θάτσερ πήρε σκληρές πολιτικές αποφάσεις, μετατρέποντας το αγγλικό ποδόσφαιρο από «πηγή» χουλιγκανισμού σε «βιτρίνα» ποδοσφαιρικού θεάματος (με το ιδιαίτερο πολιτισμικό βάρος που έχει το ποδόσφαιρο στη Γηραιά Αλβιόνα), δεν άνοιξε μύτη, γιατί η κοινωνία ήταν που το επέβαλε, το στήριξε και έδωσε την εντολή. Δυστυχώς, υπό το βάρος του εγχώριου πολιτικού κόστους, το ελληνικό ποδόσφαιρο συνεχίζει να είναι μία «κωμωδία» υποψήφια για Όσκαρ. Το πιο θλιβερό, βέβαια, είναι ότι συνεχίζουμε να την παρακολουθούμε αμετανόητοι…