Τέρμα τα δίφραγκα, αυτή είναι η αλλαγή. Πλέον μόνο πλαστικό χρήμα. Μόνο καρτούλες στο πορτοφόλιον κι άμα σ’ αρέσει δηλαδή. Άμα δεν, … σκοτιστήκαμε.
Το καλό που σου θέλω, ξεκίνα τις πρόβες από τώρα. Να όπου να’ ναι θα σου έρθουν τα μούλικα να σου πουν τα κάλαντα:
-Θείο, να τα πούμε;
-Ρε σεις; Κάρτα δέχεστε; Όχι, ε; Ε, τότε να μην τα πείτε – και τα ξεφορτώνεσαι (ιδού τα πρώτα οφέλη εκ της χρήσεως των καρτών).
Η κάρτα αγαπητοί μου είναι εκσυγχρονισμός. Είναι χαϊλίκι, σου το λέω εγώ που ξέρω από δαύτα. Πας ας πούμε στο ρέστοραν με το καινούργιο σου αμόρε. Ρομάντζα, κεράκια στο φουλ, ημίφως, κόκκινο κρασί (“Chateau Vlahogianni”), μούζικα ρομαντική, παραγγέλλεις εσύ κλασικά φιλέτο ταρτάρ με ξινολάπαθο κι εκείνη σολομό alarouge. Kαι μετά ζητάς λογαριασμό, να τελειώνουμε, να πάμε για τα …περαιτέρω, το … επιδόρπιον, με καταλαβαίνεις ε; Κει πάνω αμολάς μια πορτοφόλα και αρχίζεις και βγάζεις τα ευρώ ( μάτσο εννοείται διότι χωρίς … μάτσο, τρως … μπάτσο, όχι αμόρε). Και αρχίζεις και μετράς, και μετράς τα πενηντάευρα … Όχι δηλαδή πως χαλιέται η μαντάμ, αλλά, να, … αλλάξαν τα κόζα, είναι θέμα εικόνας. Με το μάτσο από ευρώ σε περνάνε το πολύ για μεγαλοχασάπη της Βαρβακείου. Ενώ με μια χρυσή American express… που βγαίνει γλυκά μέσα από το άψογα ραμμένο blazer με τα χρυσά κουμπιά, ε; Πώς να το κάνουμε. Le style c’ est tout…
Ακούω τώρα κάτι μίζερους να λένε πως δεν γίνεται να πας στη … λαϊκή να πάρεις μπρόκολα και να βγάζεις την κάρτα, ή τσίχλες από το περίπτερο. Τι περιμένεις; Έλληνας και να μην γκρινιάξει; Στην Ελλάδα γίνεται χαμός για κάθε καινοτομία που έρχεται και μετά ο ίδιος χαμός αν πάνε να την πάρουν πίσω. Συνεπώς, καμιά σοβαρή Κυβέρνηση δεν μπορεί να στέκεται στις αντιδράσεις των πολιτών (είναι θέμα κυττάρου) οπότε το πρόβλημα μετατίθεται στο ότι εν Ελλάδι γενικά πού να βρεις σοβαρή Κυβέρνηση;
Και ο παππούς με το φανελάκι;- που έλεγε κι ένα παλιό σλόγκαν. Και ο παππούς με την κάρτα; Γιατί όχι; Τις προάλλες ο μπάρμπα Στέλιος, ετών 85, που πρόλαβε ακόμη και τα κατοχικά χαρτονομίσματα αλλά και την υποτίμηση του Μαρκεζίνη, μου είπε (και μ’ έστειλε):
«-Ανηψιέ, δεν μπαίν΄ς κι σι σ’ εκείνου του σάιτ πως του λιέν να κάνεις ι-μπάνκινγκ και να στείλ’ς sms που κληρώνουν ένα αυτουκίνητου;»- Ναι, μα το Θεό!
Μην υποτιμάς λοιπόν τον παππού και τη γιαγιά. Κάθονται ολημερίς στην τηλεόραση, ακούν Αυτιά και άλλους τέτοιους προφέσορες της επιδοματολογίας και είναι απολύτως εκπαιδευμένοι. Πότε θα δοθεί το επίδομα θέρμανσης, πόσο θα κόψει ο Κατρούγκαλος απ’ το ΕΚΑΣ, τα πάντα όλα σου λέω.
Το πρόβλημα είναι πως οι κάρτες είναι … φάκες. Σε πιάνουν σαν τον ποντικό, άμα το στήσεις καλά το σύστημα, κάτι ξέρουν οι Γερμανοί που σε πιέζουν. Σ’ όλο το δυτικό κόσμο, οι φάκες έχουν στηθεί εδώ και χρόνια. Τα ποντίκια προσέρχονται οικειοθελώς, διότι εκεί είναι ανεξήγητο να κλέβεις το Κράτος – παρ’ εκτός κι αν είσαι μεγαλολεφτάς σαν τον … Τραμπ, οπότε κάνεις και μπράτσα. Μην κοιτάς εδώ που είμαστε ακόμη ένα γαλατικό ανυπότακτο χωριό, μια νησίδα ελευθερίας ένας φάρος υπερήφανης ανυπακοής. Με τις κάρτες όμως δεν θα είσαι …ό,τι δηλώσεις και … όσα δηλώσεις. Με τις κάρτες …αυτοδηλώνεσαι, καρφώνεσαι.
Θα μου πεις αυτό δεν λέμε όλοι; Να παταχθεί η φοροδιαφυγή, να πληρώσουν όσοι εισπράττουν ΦΠΑ και δεν τον αποδίδουν; Ε, εντάξει τώρα… Τα λέμε, αλλά … δεν τα εννοούμε κιόλας! Οι Έλληνες βρε είμαστε ψυχοπονιάρηδες. Είμαστε κιμπάρηδες, λαρτζ, δεν μας πειράζει να μας κλέβουν, κι εμείς κλέβουμε τους άλλους – όπου τους βρούμε- και όλοι μαζί κλέβουμε το Κράτος, το οποίο δεν θεωρούμε δικό μας αλλά ένα … άλλο Κράτος, ξένο εχθρικό. Τι με βάζετε να λέω κοινοτυπίες δευτεριάτικα, δεν τα ξέρετε;
Το πρόβλημα φίλτατοι αναγνώστες με τις κάρτες δεν είναι η Εφορία- μ’ αυτήν «πέντε πάνω – πέντε κάτω στο φινάλε θα τα βρούμε». Το πρόβλημα δι’ ορισμένους είναι ότι οι Τράπεζες επιμένουν –ακατανοήτως!- καλά και σώνει να σου στέλνουν στο τέλος του μηνός ενημερωτικά σημειώματα και να σου θυμίζουν πού ξόδεψες τον παρά. Πώς το δικαιολογείς λοιπόν εκείνο το χιλιαρικάκι που πλήρωσες στο …Κοσμηματοπωλείο; (Στο παράδειγμα που ανέφερα πιο πάνω, περί ρομαντικού δείπνου σε ακριβό εστιατόριο, μαζί με τα κεριά, τα κρασιά κλπ κλπ χωράει και το σχετικό … κόσμημα). Έχω έναν φίλο επίσης που είναι τρελός γκατζετάκιας και αγοράζει (κρυφίως από τη γυναίκα του) ό,τι τρελό κυκλοφορεί. Ε, τώρα, δεν τον βλέπω καλά).
Φράγκα τέλος λοιπόν, οπότε μπαίνει θέμα γλωσσικής προσαρμογής, διότι καθ’ α λέγει και ο ευρυμαθής Ζουράρις, καλύτερα να χάσεις την κάρτα σου, παρά τη γλώσσα σου. Ούτως πως, ο μη έχων παράδες δεν θα είναι π.χ. εφεξής ά-φραγκος, αλλά ά-καρτος. Ούτε βεβαίως θα … λέει κανείς πως «με τον παρά του και την κυρά του». Τώρα η κυρά … μόνο με κάρτα, πράγμα βεβαίως λίαν επικίνδυνο- δεν είναι να βρεθεί θηλυκό με κάρτα στα χέρια, θα σε … ξεπαραδιάσει, ή μάλλον θα σε … ξε-καρτιάσει.
Κάρτες λοιπόν… Υποχρεωτικώς, αν θέλεις να «χτίσεις» λέει… αφορολόγητο… Αχ Έλληνά μου, πώς σε καταντήσανε… Εσύ που κάποτε έχτιζες την αυθαιρετάρα σου δίπλα στο κύμα (και που όποτε θυμόσουνα πλήρωνες και καμιά δόση απ’ το πρόστιμο), τώρα χτίζεις «αφορολόγητα όρια»… Πάνε οι παλιοί καλοί καιροί που έρχονταν καλοκαίρι τα φιλαράκια σου στην αυθαιρετάρα και ψήνατε μπάρμπεκιου πίνοντας άπειρες μπύρες… Τώρα, σε φτηνή παραλιακή ταβέρνα, θα τρως γάβρο και θα πληρώνεις με κάρτα, για να παταχθεί η φοροδιαφυγή των τουριστικών επιχειρηματιών… Πώς το ‘λεγε και ο Τζιμάκος;
- Αχ Ευρώπη, εσύ μας μάρανες…
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
