Η ενέργεια αυτή των Τούρκων ήταν όντως προκλητική και ιταμή και έγινε, με τη συμπλήρωση 21 χρόνων από την κρίση των Ιμίων του 1996 και σκοπό είχαν να τονίσουν και να υπενθυμίσουν στη χώρα μας ότι, τα Ίμια είναι μία διαφιλονικούμενη περιοχή και «Γκρίζα Ζώνη».
Σύμφωνα με το άρθρο 12 της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923 οι νήσοι του Αιγαίου που, βρίσκονταν σε μικρότερη απόσταση των τριών ναυτικών μιλίων από την ασιατική ακτή (με την εξαίρεση της Ίμβρου, Τενέδου και Λαγουσών) παρέμειναν υπό Τουρκική κυριαρχία. Ως προς τις ρυθμίσεις του εδαφικού καθεστώτος της Δωδεκανήσου η Ιταλοτουρκική σύμβαση της 4ης Ιανουαρίου 1932, για τον καθορισμό των χωρικών υδάτων μεταξύ του Καστελόριζου και της Ασιατικής ακτής, υπήρξε καθοριστικής σημασίας. Με τη σύμβαση αυτή καθορίζονταν τα νησιά, οι νησίδες και οι βράχοι που, βρίσκονταν από τις δύο πλευρές της διαχωριστικής γραμμής των χωρικών υδάτων. Σε εκτέλεση της σύμβασης αυτής η Ιταλία και η Τουρκία υπέγραψαν διμερή πρωτόκολλο (28 Δεκεμβρίου 1932) «περαιτέρω καθορισμού του εναπομείναντος τμήματος των Ιταλοτουρκικών θαλασσίων συνόρων». Το πρωτόκολλο αυτό αναφέρει τα στίγματα της οριοθέτησης των Ιταλοτουρκικών συνόρων. Σε αυτά τα Ίμια φέρονται ότι ανήκουν στην Ιταλία και επομένως σήμερα στην Ελλάδα.
Τουρκική διπλωματική αναγνώριση στις 20 Δεκεμβρίου 1935 ότι, το κείμενο του πρωτοκόλλου (28η Δεκεμβρίου 1932) αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της σύμβασης της 4ης Ιανουαρίου 1932, καταρρίπτει τον σημερινό Τουρκικό ισχυρισμό ότι, το πρωτόκολλο αυτό δεν έχει καμία νομική ισχύ εφόσον δεν κυρώθηκε από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση.
Το πρωτόκολλο θεωρήθηκε συμπληρωματικό της σύμβασης της 4ης Ιανουαρίου 1932 η οποία κυρώθηκε από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση και δεν χρειάσθηκε γι’ αυτό να κυρωθεί και το πρωτόκολλο της 28ης Δεκεμβρίου 1932. Κατά την κρίση των Ιμίων του 1996 η Τουρκία επικαλέσθηκε τη μη κύρωση τούτου από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση και επομένως είναι σήμερα άκυρο.
Η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947 συμπεριλάμβανε με το άρθρο 14 την παραχώρηση της Δωδεκανήσου που, ανήκε μέχρι τότε στην Ιταλία, στην Ελλάδα βάσει του καθεστώτος που, προέκυψε από τις Ιταλοτουρκικές συμφωνίες του 1932. Αναφορά ωστόσο στο πρωτόκολλο του 1932 δεν έγινε γιατί διαφώνησε τότε, η Σοβιετική αντιπροσωπία και σήμερα αυτό η Τουρκία το εκμεταλλεύεται στο έπακρο.
Η Τουρκία σήμερα προσπαθεί με διάφορες νομικίστικες ερμηνείες να πείσει ότι, δεν υπήρξε συμβαλλόμενο μέλος της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του 1947, δεν έχει κυρώσει το πρωτόκολλο της 28ης Δεκεμβρίου 1932 και ως εκ τούτου δεν αναγνωρίζει την εγκυρότητα αυτού μη αποδεχόμενη έτσι τη διεθνή πρακτική περί διαδοχής της κληρονομιάς υπό των διαδόχων Κρατών. Δηλαδή ότι ίσχυε για την Ιταλία με τις διμερείς συμβάσεις του 1932, ισχύει σήμερα και για την Ελλάδα. Τα Ίμια απέχουν από τις Ασιατικές ακτές 3,5 Ναυτικά μίλια και επομένως βάσει του άρθρου 12 της Συνθήκης της Λωζάνης ανήκουν στη χώρα μας,
Την Τουρκία τόσο η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 όσο και οι Ιταλοτουρκικές συμβάσεις του 1932 πουθενά και καθόλου δεν την ευνοούν. Προσπαθεί όμως με την στρατιωτική ισχύ που, όντως διαθέτει να επιβάλλει στη χώρα μας, εκβιαστικά τη μοιρασιά του Αιγαίου και όσο περνάει ο καιρός θα γίνεται περισσότερο απαιτητική και ακόμα περισσότερο προκλητική και επομένως θα πρέπει και εμείς ως λαός να μάθουμε να ζούμε σε αυτό το εχθρικό περιβάλλον και να προσαρμοστούμε σε αυτό, προετοιμαζόμενοι για παν ενδεχόμενο. Ακόμα και για πόλεμο. Δυστυχώς δεν έχουμε και δεν μας μένει καμία απολύτως άλλη επιλογή.
Στη διεθνή πρακτική σε όλες τις περιπτώσεις κυριαρχούν τα συμφέροντα και μόνο. Η Τουρκία είναι σήμερα μια χώρα των 80.000.000 κατοίκων και το 2030 θα είναι 100.000.000. Συνεπώς όλοι την βλέπουν ως μια μεγάλη αγορά και μία αναδυόμενη περιφερειακή Στρατιωτική και οικονομική δύναμη. Στη διεθνή σκηνή δεν αρκεί να έχεις το δίκαιο με το μέρος σου, αλλά θα πρέπει συγχρόνως και να μπορείς να το επιβάλλεις. Οι μέχρι τώρα συζητήσεις που, γίνονται για τη επίλυση του Κυπριακού επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές (Στάση ΗΠΑ - Μεγάλης Βρετανίας - Ρωσίας - ΟΗΕ).
Η προκλητική και ιταμή αυτή στάση της Τουρκίας έρχεται ως αντίδραση και είναι απόρροια της μη έκδοσης στη γειτονική χώρα των οκτώ Τούρκων αξιωματικών που, αυτομόλησαν στην Πατρίδα μας με Ελικόπτερο την επομένην της απόπειρας ανατροπής του Ερντογάν με στρατιωτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 2016.
Τελικά οι Τούρκοι είναι αυτοί που είναι και δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να αλλάξουν. Εμείς όμως τι κάνουμε;
Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα σμήναρχο ε.α.
