Του Δημήτρη Χατζηευθυμίου
ΤΑ δύσκολα τώρα έρχονται για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.
Ποια όμως είναι τα δύσκολα;
Καταρχήν, να προχωρήσει βεβαίως τα βήματα της συμφωνίας που έχει συνομολογήσει με τους εταίρους της. Όσο κι αν όροι αυτής δεν συμφωνούν ή έρχονται σε σύγκρουση με προεκλογικά διακηρυγμένες θέσεις της, είναι στιγμή που πρέπει να λάβει αποφάσεις και –κυρίως- να τις εφαρμόσει.
Όσοι πάντως θεωρούν ότι η συμφωνία με εταίρους και δανειστές, κινδυνεύει από τις εσωκομματικές αντιδράσεις, φρονώ ότι ματαιοπονούν. Προφανώς και δεν είναι άνευ αξίας οι δηλώσεις και απόψεις στελεχών, είτε πρόκειται για την εμβληματική μορφή ενός Μανώλη Γλέζου, φυσικά και ενός Μίκη, είτε για άλλους βουλευτές και στελέχη λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό.
Ωστόσο η κυβέρνηση αυτή δεν κινδυνεύει -προσώρας τουλάχιστον- από αυτού του είδους τις διαφοροποιήσεις. Όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με τον ένα ή άλλο τρόπο θα ξεπεράσει τις εσωκομματικές ενστάσεις και διαστάσεις.
Πολιτικό πρόβλημα δεν αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή.
Από την κοινωνία θα προέλθει οιαδήποτε απειλή για τη σταθερότητά της.
Άλλα λοιπόν είναι τα δύσκολα και σε άλλο επίπεδο θα κριθεί η κυβέρνηση.
* * *
ΘΑΡΡΩ ότι αποτελεί πεποίθηση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, αλλά και όσων υπερψήφισαν στις εκλογές τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν ανέμεναν πως την επόμενη των εκλογών μέρα θα εφαρμοστεί αυθωρεί και παραχρήμα, όλο το προεκλογικό πρόγραμμα του Αλ. Τσίπρα.
Ακόμη περισσότερο ουδείς πίστευε ότι όσα έβαλε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης η συγκυβέρνηση, όλα, μέχρι κεραίας, θα γίνονταν αμελλητί αποδεκτά από τους δανειστές.
Πόσο μάλλον ότι θα άλλαζε η Ευρώπη;
Είναι επίσης προφανές ότι έχει γίνει μια μεγάλη στροφή και έχει αποδεχθεί η κυβέρνηση πολλά από εκείνα που μέχρι πρότινος τοποθετούσε πίσω από τις κόκκινες γραμμές της. Είναι σαφές και δεδομένο ότι υποχώρησε, σημαντικά, από τις διακηρυγμένες θέσεις της. Ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος ενίσταται δεν έχει επί της ουσίας άδικο. Η κρίση του, μπορεί να μην είναι πρόχειρη, ενδεχομένως όμως να είναι άκαιρη και βιαστική.
* * *
ΠΟΥ θα κριθεί λοιπόν αυτή η κυβέρνηση;
Αν καταφέρει δηλαδή να υλοποιήσει ή να βάλει σε τέτοια τροχιά, τις δικές της μεταρρυθμίσεις, τις οποίες «αντάλλαξε» με όσα περιέχονταν στο περίφημο mail Χαρδούβελη και τις οποίες συζητούσαν –τουλάχιστον- οι προηγούμενοι.
Αν δηλαδή, μπορέσει να εφαρμόσει, έστω και σε πρώτο στάδιο, τη δέσμευσή της για σύλληψη της φοροδιαφυγής, αντί της μείωσης των συντάξεων.
Αν είναι ικανή να περιορίσει σημαντικά τη διαφθορά, αντί να αυξήσει τον ΦΠΑ.
Αν βρει τον τρόπο να πετύχει την ανασυγκρότηση του δημοσίου τομέα, καταπολεμώντας τη γραφειοκρατία, χωρίς απολύσεις αλλά με εξορθολογισμό του προσωπικού του.
Αν εντέλει να συγκρουστεί με συμφέροντα και καθεστηκυίες πρακτικές, που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση της χώρας.
Αυτά είναι τα πραγματικά δύσκολα για την κυβέρνηση. Όχι μόνο γιατί πρέπει να συγκρουστεί και να «σπάσει αυγά», αλλά διότι δεν έχει άπλετο χρόνο στη διάθεσή της.
