ΠΡΟΣ τιμή των αδικοχαμένων και των συγγενών τους, στο σημείο, με θέα την κορυφή του βουνού, στήθηκε μνημείο, να θυμίζει τη θυσία υπέρ πατρίδας των αντιστασιακών χωρικών. Η τηλεόραση, πλην των τοπικών καναλιών και των ΜΜΕ, δεν έδειξε το παραμικρό από τη σεμνή τελετή ούτε βέβαια και από τις δεκάδες άλλες εκδηλώσεις που συμβαίνουν παντού, στη μνήμη εκατοντάδων εκτελεσθέντων από τους ναζί. Για τη θυσία τους, δεν διορίστηκαν ποτέ τα παιδιά τους στο δημόσιο. Ούτε και εκείνα το απαίτησαν ποτέ...
ΣΤΟ ραδιομέγαρο Αθηνών, των χιλιάδων μόνιμων εργαζομένων στην κρατική τηλεόραση και το ραδιόφωνο (και για να καταλαβαινόμαστε, όλο αυτό το σύστημα που πληρώνουμε μέσω των λογαριασμών του ρεύματος, θέλουμε δεν θέλουμε, έχουμε δεν έχουμε τηλεόραση, ακούμε ή δεν ακούμε ραδιόφωνο) στήθηκε λέει ένα άλλο μνημείο, προς τιμή των εργαζομένων που απολύθηκαν, που αποζημιώθηκαν και που ... ξαναπροσλήφθηκαν, "προς τιμή των ηρώων που έπεσαν στον αγώνα για την επαναλειτουργία και διατήρηση των θέσεων εργασίας στην κρατική ραδιοφωνία - τηλεόραση" ύστερα από το "μαύρο" που αποφάσισε η προηγούμενη κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. Για το γεγονός αυτό, τρεις ημέρες ασχολήθηκαν, τηλεόραση και ραδιόφωνα, ενώ οι εφημερίδες αφιέρωσαν τόνους χαρτιού να το καταγράψουν και να σχολιάσουν, με τους γνωστούς "παραθυράκηδες" πολιτικούς να επιδίδονται σε επικοινωνιακά σόου, γύρω από την περιουσία του ελληνικού λαού.
ΚΑΙ ενώ στη χώρα της ...μπανανίας, (όπως γίναμε πλέον), για τον εορτασμό, ας πούμε της επετείου της μάχης του Σαρανταπόρου, όπου διπλασιάστηκαν τα σύνορα της Ελλάδας (αμφιβάλω αν οι 90 στους 100 από τους νέους μας το γνωρίζουν αυτό) τα ΜΜΕ δεν αφιερώνουν ποτέ, ούτε δύο - τρία λεπτά της ώρας, οι δημόσιοι της κρατικής ΕΡΤ έστησαν το δικό τους μνημείο, αφιερωμένο στον αγώνα και στα θύματα (!) που έπεσαν υπέρ της... αποκατάστασης της θέσης τους στο δημόσιο!
ΥΣΤΕΡΑ ήρθαν οι ... πλάκες από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Να στήσουμε κανένα μνημείο του ...αγνώστου αυτόχειρα (!) προτείνει κάποιος για να τιμήσουμε εκείνους που έβαλαν την κρίση πάνω από τη ζωή τους, ενώ ένας άλλος το χόντρυνε περισσότερο. Μνημείο για όλους εμάς, τους ηλίθιους που συνεχίζουμε να τους πληρώνουμε! Μήπως να στήναμε και κανένα μνημείο γι’ αυτούς που έχασαν τις επιχειρήσεις τους; Κι ένα για τους εκατομμύρια "σφαγιασθέντες" μισθωτούς και συνταξιούχους, ή για τους χιλιάδες νέους που έχασαν τη δουλειά τους και τώρα φιλούν ποδιές στα ξένα να τους πάρουν για σερβιτόρους; ‘Η καλύτερα ένα μεγάλο μνημείο, τεράστιο, για τους 300 του Κοινοβουλίου που αγωνίζονται σκληρά κάθε μέρα και ιδρώνουν να μας βγάλουν από την κρίση! Ακόμα αυτό μας χρειάζεται...
ΜΗΠΩΣ πρέπει να υπάρχει και άγημα στο μνημείο της ΠΡΟΣΠΕΡΤ και στην ετήσια εκδήλωση του ραδιομεγάρου να πέφτουν και κανονιοβολισμοί όπως στις εθνικές επετείους; Έλεος πια, έλεος. Σαν δεν ντρέπονται. Γιατί θα πρέπει η εκάστοτε κυβέρνηση να κατασκευάζει και το δικό της "Πολυτεχνείο"; Τι άλλο θα δούμε σε τούτο τον άμοιρο από πάσης απόψεως τόπο...
Του Χρήστου Τσαντήλα
