Δυστυχώς για εμάς έχουμε ως γείτονα την Τουρκία, η οποία πιστεύει ότι όλες τις διαφορές της, με τους γείτονές της (Ελλάδα - Συρία - Ιράκ - Κούρδοι) θέματα καθαρά πολιτικά, προσπαθεί να δώσει όμως σε αυτά στρατιωτική και όχι πολιτική λύση και πάει λέγοντας.
Η χώρα μας έχει συνηθίσει και προσαρμοσθεί στην καθημερινή εχθρική συμπεριφορά της Τουρκίας και δεν πρέπει να κάνει πίσω ούτε ένα βήμα, την στιγμή μάλιστα που, το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών με απλοχεριά της παρέχει, όσα αυθαίρετα η Τουρκία καθημερινά από εμάς διεκδικεί. Δηλαδή στη διχοτόμηση και στη συνδιαχείριση του Αιγαίου.
Η Τουρκία πιστεύω να αντιλαμβάνεται ότι ύστερα μάλιστα από σαράντα και πλέον χρόνια, έντασης και ενός ιδιότυπου ακήρυκτου αεροπορικού πολέμου (αερομαχίες) που, καθημερινά διεξάγεται πάνω από το Αιγαίο, δεν κατόρθωσε να παρασύρει τη χώρα μας, να ενδώσει στις διεκδικήσεις της και να συζητήσει μαζί της και μάλιστα από μηδενική βάση, χωρίς να ληφθούν καθόλου υπόψη, οι διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις όπως, της Λωζάνης του 1923 που, ρυθμίζει πεντακάθαρα το καθεστώς του Αιγαίου σε όλες του τις λεπτομέρειες του, μην αφήνοντας καμία απολύτως αμφισβήτηση, σε κανένα τομέα. Της ιταλοτουρκικής συμφωνίας του 1932 που, οριοθετεί τη χάραξη των Θαλασσίων Ζωνών και τα θαλάσσια σύνορα της Δωδεκανήσου που, κατείχαν τότε (1932) οι Ιταλοί, μεταξύ της Τουρκίας και της Ιταλίας και συνεπώς και της Ελλάδας σήμερα, ως διαδόχου Κράτους ως προς την κυριαρχία αυτών (Δωδεκάνησα) σύμφωνα με το πρωτόκολλο Ειρήνης των Παρισίων του 1947 (Παραχώρηση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα). Και το Δίκαιο των Θαλασσών του Μοντέγο Μπέϊ (Τζαμάϊκα) 1982.
Για την επίλυση επομένως των Ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο υπάρχουν μόνο τρεις τρόποι τους οποίους θα προσπαθήσω στη συνέχεια να αναλύσω:
Πρώτον, οι διαπραγματεύσεις. Μέχρι σήμερα και καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές από το 1974 έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από εξήντα συναντήσεις μεταξύ υπηρεσιακών παραγόντων των δύο χωρών, Ελλάδας Τουρκίας, σε επίπεδο Γενικών Γραμματέων των Υπουργείων Εξωτερικών, χωρίς όμως να προκύψουν κάποιες θετικές προοπτικές, για την επίλυση του ακανθώδους αυτού προβλήματος του Αιγαίου. Τελευταία έχουν παγώσει αυτές εξαιτίας της καθημερινής εχθρικής συμπεριφοράς της γειτονικής Χώρας. Η Τουρκία δεν αρκείται στις συζητήσεις για την οριοθέτηση της μοναδικής διαφοράς που, υπάρχει μεταξύ μας δηλαδή της υφαλοκρηπίδας, αλλά θέτει και πολλά άλλα άσχετα ζητήματα όπως, του περιορισμού της δικαιοδοσίας του FIR Αθηνών (Flight Information Region περιοχή πληροφοριών πτήσεων), της συνδιαχείρισης- συνεκμετάλλευσης δηλαδή του Αιγαίου. Αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης του 1923: δεν αναγνωρίζει έμμεσα την συνθήκη ειρήνης των Παρισίων του 1947 (παραχώρηση Δωδεκανήσων στην Ελλάδα). Θέτει δηλαδή τα πάντα από μηδενική βάση, σαν να μην υπάρχουν καθόλου προς τούτο οι αναγκαίες συμβάσεις και συνθήκες γατί ισχυρίζεται ότι όλες είναι, ετεροβαρείς και σε βάρος της. Και να μη σας κουράζω περισσότερο, μας ζητάει στη κυριολεξία να δεχθούμε ασμένως το σφάξε με. Αγά μου να αγιάσω. Πράγμα που, κανένας Έλληνας και καμία Κυβέρνηση, δεν πρόκειται να δεχθεί τέτοια ταπείνωση και τέτοιο ευτελισμό και συνεπώς είμαστε υποχρεωμένοι, να μην υποκύψουμε και σθεναρά να αντιστεκώμεθα στις ορέξεις του Σουλτάνου Ερντογάν.
Δεύτερο, η από κοινού προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Και εδώ όμως απαιτείται όπως και οι δύο πλευρές (Ελλάδα - Τουρκία) καταλήξουν σε συμφωνία επί των διαφορών που, υπάρχουν μεταξύ τους, συνυπογράψουν σχετικό συνυποσχετικό, στο οποίο θα αποδέχονται ρητά την όποια απόφαση προκύψει, η οποία θα είναι συγχρόνως και αμετάκλητη. Δηλαδή δεν θα επιδέχεται καμιάς απολύτως έφεσης ή αναίρεσης. Βλέπουμε συνεπώς και εδώ να έχουμε μια από τα ίδια και η Τουρκία, να θέτει για την συνυπογραφή του συνυποσχετικού, επαναλαμβάνω όλα τα ζητήματα από μηδενική βάση, μη λαμβάνοντας υπόψη καθόλου τις ισχύουσες συνθήκες και το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών, η δε υφαλοκρηπίδα να οριοθετηθεί μεταξύ των ηπειρωτικών μας ακτών, χωρίς να υπολογίζονται τα ενδιάμεσα 3000 Ελληνικά νησιά του Αιγαίου θέλει δηλαδή και τα δικά της, δικά της, αλλά και τα δικά μας, πάλι δικά της.
Τρίτον, ο πόλεμος. Πράγμα που, πιστεύω ότι δεν πρόκειται να συμβεί, γιατί παρά τους καθημερινούς παλικαρισμούς και τους λεονταρισμούς που, καθημερινά επιδίδεται δεν θα το επιδιώξει, γιατί οι γεωπολιτικές συγκυρίες καθόλου δεν την ευνοούν, δεν μπορεί να βρει καμία νομιμοφάνεια για κάποιο Στρατιωτικό εγχείρημα και τέλος γνωρίζει πολύ καλά και το λαμβάνει τούτο σοβαρά υπόψη ότι, το Αιγαίο δεν είναι Κύπρος. Είναι δίπλα μας και οποιαδήποτε απόπειρα εκ μέρους της, κατάληψης μικράς ή μεγάλης νήσου θα σπάσει στην κυριολεξία και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου τα μούτρα της.
Με την ευκαιρία αυτή θέλω να υπενθυμίσω στους αναγνώστες ότι το 1978 ο προοριζόμενος για την Ελλάδα ως πρεσβευτής των ΗΠΑ κος Σώφλη κατά την ακρόασή του τότε, από την Γερουσία και ερωτηθείς σχετικά για την επικρατούσα κατάσταση στο Αιγαίο απάντησε κυνικά και μονολεκτικά ότι, εκεί φταίει η γεωγραφία. Τελικά χαρακτηρίσθηκε από τη χώρα μας, ως persona non grata και αντί για την Αθήνα πήγε στην Βαρσοβία. Η Τουρκία καθημερινά διαμηνύει προς όλες τις κατευθύνσεις με την εχθρική συμπεριφορά της προς τη χώρα μας ότι, τα νησιά του Αιγαίου σκόπιμα δεν τα ονομάζει ελληνικά δημιουργούν ασφυκτικό κλοιό γύρω της, δεν μπορεί να αναπνεύσει και έμμεσα κάνει λόγω για επέκταση του ζωτικού χώρου της, προς δυσμάς. Η Τουρκία είναι αυτή που, είναι. Εμείς όμως τι κάνουμε;
Τέλος, η Τουρκία έχει προγραμματίσει να αγοράσει 100 F35 ISF αεροσκάφη 5ης γενιάς (Joint Strike Fighter) είναι πολλαπλού ρόλου χαμηλής ανιχνευσιμότητας κόστους περίπου 16 δισ. δολάρια και τα πρώτα θα παραδοθούν αρχάς 2020. Για να υπάρξει η σημερινή ισορροπία στο Αιγαίο όμως, θα πρέπει και η χώρα μας να προμηθευθεί και αυτή τουλάχιστον 50 τέτοια αεροσκάφη ή εφάμιλλα αυτών. Δυστυχώς δεν έχουμε άλλη επιλογή. Η δαπάνη εκτιμώ ότι μπορεί να καλυφθεί άνετα από τον εξορθολογισμό του κόστους λειτουργίας και εξοπλισμών των Ενόπλων Δυνάμεων μας.
Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα σμήναρχο ε.α.
