Η ελληνική οικονομία τώρα, διατείνονται εσωτερικοί και εξωτερικοί «θεσμοί» ότι βελτιώθηκε και ότι πραγματικά υπάρχει φως στο τούνελ. Η ελληνική οικογένεια όμως μπορεί να επιβιώσει; Όλα τα μέτρα που πάρθηκαν και άλλαξαν τη ζωή μας ριζικά τα τελευταία χρόνια ισοπέδωσαν και καταρράκωσαν την αξιοπρέπεια έντιμων πολιτών που πλέον δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην καθημερινή πραγματικότητα.
Αναρωτήθηκαν ποτέ οι ιθύνοντες ότι με τις ενέργειές τους η ελληνική οικογένεια πλέον δεν μπορεί να επιβιώσει; Πώς θα αποπληρωθούν οι υποχρεώσεις των δανείων, είτε αυτό λέγεται στεγαστικό ή καταναλωτικό που με τις ευλογίες όλων των κυβερνήσεων δίνονταν απλόχερα ενώ μισθός σήμερα αν δεν έχει χαθεί λόγω απόλυσης, έχει χάσει τουλάχιστον το 40%;
Το ίδιο και χειρότερα με τις συντάξεις. Το εύκολο θύμα, οι απόμαχοι της ζωής, μετά από σαράντα χρόνια εργασίας να σκέφτονται πως θα επιβιώσουν, πως θα πάρουν τα φάρμακά τους, πως θα κοιτάξουν τα εγγόνια τους στα μάτια με άδεια χέρια. Και οι τράπεζες; Οι τράπεζες, παρότιανακεφαλαιοποιήθηκαν σε βάρος του ελληνικού λαού, απαιτούν από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους σαν να μην έχει συμβεί τίποτε.
Ρωτήθηκε κανείς από μας πως θα πληρώσουμε τις σπουδές των παιδιών μας; Πως θα εκπληρώσουμε τις καθημερινές μας υποχρεώσεις αφού ακόμα και τώρα τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ αυξάνονται; Η τιμή του πετρελαίου και της βενζίνης έφτασε στα ύψη. Τα νοικοκυριά παραληρούν από την ακρίβεια. Πιστεύει άραγε κανείς ότι θα μειωθούν οι τιμές των αγαθών; Κάθε χρόνο δημιουργείται ένα εφιαλτικό τοπίο για εκατομμύρια νοικοκυριά, αφού στην καλύτερη των περιπτώσεων κάθε οικογένεια θα κληθεί να πληρώσει για φόρους από 2.000 μέχρι και 5.000 ευρώ τουλάχιστον, προκειμένου να γεμίσει ο κουμπαράς για να μοιράσει ο «Άγιος Βασίλης» το κοινωνικό μέρισμα!
Αναρωτήθηκαν οι κ.κ. φωστήρες πόσες επιχειρήσεις θα κλείσουν ακόμη; Για ποια ανάπτυξη συζητούν, όταν από μόνα τους τα φοροεισπρακτικά μέτρα δημιουργούν μεγαλύτερη ύφεση; Κάποια καλύτερη ιδέα με περισσότερη φαντασία, οι περισπούδαστοι και καλά αμειβόμενοι οικονομικοί σύμβουλοι έχουν να μας υποδείξουν; Οι νέοι πήραν το δρόμο της ξενιτιάς, δημιουργώντας μια τρίτη γενιά μεταναστών.
Έρευνες δείχνουν ότι ο Ελληνικός λαός κινδυνεύει από εθνική κατάθλιψη. Συντελείται ένα τεράστιο έγκλημα με την ανοχή όλων που έχει να κάνει με την εξαθλίωση και εξαφάνιση των Ελλήνων. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι πολιτικοί ταγοί με τη στάση τους μέχρι σήμερα, δείχνουν ότι δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει ακόμη γύρω τους, λες και ζουν σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον.
Περισσότερη αγωνία βλέπω να δείχνουν όλοι μέσα στη βουλή για την πώληση των βλημάτων στη Σ. Αραβία παρά για την καθημερινή αγωνία του ελληνικού λαού. Αν έδειχναν θεωρώ τον ίδιο ζήλο μέσα στο κοινοβούλιο για τα εκατοντάδες νομοθετήματα που πέρασαν τα τελευταία χρόνια και που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση, τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά.
Αναρωτήθηκαν ποτέ ότι με τις ενέργειές τους καταρράκωσαν την αξιοπρέπεια έντιμων πολιτών που πλέον δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην καθημερινή πραγματικότητα; Σκέφτηκαν ποτέ ότι με τους νόμους που ψήφιζαν περί ευθύνης υπουργών βοηθούσαν στις ρεμούλες που γίνονταν από διάφορα λαμόγια δίνοντάς τους νομική ασυλία; Σκέφτηκαν ποτέ ότι θα έπρεπε να ψηφίσουν ένα νόμο για να είναι υπόλογοι με την δική τους οικογενειακή περιουσία σε τυχόν ενέργειες, λάθη, πράξεις και παραλείψεις που θα ζημίωναν το ελληνικό κράτος και τους έλληνες πολίτες;
Πέρασε έστω και λίγο από το μυαλό τους να ζητήσουν ένα απλό συγγνώμη για όλα αυτά που έπρεπε να κάνουν και δεν έκαναν και για όλα εκείνα που έκαναν και δεν έπρεπε να κάνουν; Το πολίτευμα αυτό που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας, η Δημοκρατία, έχει σαν αρχή το σεβασμό του πολίτη από την πολιτεία, κάτι που στις μέρες μας δυστυχώς έχει μπει σε δεύτερη μοίρα.
Του Δημήτρη Δραγανιδάκη (*)
(*) Ο κ. Δημήτρης Δραγανιδάκης είναι εκπαιδευτικός
