Ο πρώτος και ο τελευταίος της λόγος, το ένα και μοναδικό σύνθημα που επαγγέλλεται, είναι πρόοδος, καταξίωση και αλλαγή. Απεξάρτηση από τα σχήματα του παρελθόντος και αποδέσμευσή της από όλες τις σχέσεις και τις δεσμεύσεις, που φαλκίδευαν και αναιρούσαν την κάθε πρωτοβουλία των προκατόχων της. Δεν έχω την πρόθεση και το δικαίωμα να αμφισβητήσω το δικαίωμα αυτό της κυβέρνησης για μια νέα επαναστατική αρχή στη δομή και τη λειτουργία του κράτους. Με φοβίζει και με προβληματίζει μόνο το γεγονός, ότι τέτοιες μεγαλόστομες διακηρύξεις, ακούστηκαν και από άλλες κυβερνήσεις του παρελθόντος, που έμειναν στα χαρτιά και στα λόγια, μακριά από την πράξη και την υλοποίηση τους. Το διάγγελμα της κυβέρνησης με το πρώτο της νομοσχέδιο για επιτελικό κράτος, με το οποίο θεσμοθετεί την εθνική αρχή διαφάνειας, καταγράφει τη θέληση και τον τρόπο, που επιθυμεί να ακολουθήσει στην περαιτέρω πορεία της. Είναι καιρός όλοι μας να ξεχάσουμε το παρελθόν που τόσα δεινά επισώρευσε στον τόπο, τα οποία μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού και τώρα καλούμεθα να τα ξεπεράσουμε. Προσηλώνουμε το βλέμμα και τα σκιρτήματα της καρδιάς μας στην κυβέρνηση και με φόντο τη σκληρή πορεία του παρελθόντος, θυμούμαστε το σύνολο των γεγονότων και επανατοποθετούμε τον εαυτό μας, τη συνείδησή μας, τα βιώματά μας και τα αισθήματα στον πίνακα της πραγματικότητας που μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Ατενίζοντας το παρελθόν είμαστε άκρως επιφυλακτικοί για τις εξαγγελίες της κυβέρνησης, αφού παρόμοιες είχαν ακουσθεί και στο παρελθόν από άλλους κυβερνήτες για την «επανασύσταση του κράτους» «για την εξυγίανση του διεφθαρμένου κράτους» «για την πάταξη της φαυλοκρατίας και της λοιμικής διαφθοράς, για την εξαφάνιση της γραφειοκρατίας και την ανασύνταξη της δημόσιας διοίκησης». Τρανές υποσχέσεις που ηχούσαν ευχάριστα στις ακοές μας και μας δημιουργούσαν μεγάλες προσδοκίες και ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Στην πράξη παρέμειναν ακάλυπτες επιταγές, διαμαρτυρημένες συναλλαγματικές, γραμμάτια ανεξόφλητα. Τρέμω στη σκέψη, φοβούμαι πολύ μήπως αυτές οι εξαγγελίες της κυβέρνησης που χαροποίησαν τον κόσμο, δεν είναι τίποτε άλλο, από τα επινίκια που κάθε νέα κυβέρνηση γιορτάζει στις πρώτες μέρες της ζωής της. Φορτωμένος την προσωπική μου, βαριά και πολύμορφη εμπειρία και φορτισμένος με συγκίνηση τον δικό μου πόνο, αλλά και την απογοήτευση των ανθρώπων της γενιάς μου από τα χαλάσματα που άφησαν πίσω τους πολλοί αποτυχημένοι λαφυραγωγοί της κρατικής εξουσίας, δεν μπορεί παρά κάθε αισιοδοξία μου να σκιάζεται από τον φόβο, απ' αυτό που ο απλοϊκός κόσμος αναφέρει: Μια απ'τα ίδια και αυτοί.

Η σφραγίδα της ανεπίστροφης αλλαγής, το άνοιγμα της κυβέρνησης προς τα εμπρός, προς τα συναπαντήματα της καθημερινότητας, προς τις πολλαπλές πράξεις πορείας για ανάπτυξη και καταξίωση της προσωπικής μας ζωής, της συναδέλφωσης και της αξιοπρέπειάς μας, όλα αυτά προϋποθέτουν την ανεμπόδιστη κυβερνητική λειτουργία. Τη δυναμική θέλησή της. Την άκαμπτη ακεραιότητά της. Την αυτοτέλειά της που δεν θυσιάζεται σε κομματικά συμφέροντα σε βάρος του λαού και του δικού της κύρους. Η κάθε κίνησή της να είναι συνέπεια ελεύθερης επιλογής υπέρ του λαού. Και η κάθε πράξη της να φέρει τη σφραγίδα της αλλαγή, χωρίς την επιστροφή στο παρελθόν. Η βραδυφλεγής κρατική μηχανή, ήλθε η ώρα και η στιγμή να αντικατασταθεί. Τα επιτελικό κράτος που η νέα κυβέρνηση επαγγέλλεται δεν πρέπει να παραμείνει στα λόγια και στα χαρτιά, χρειάζεται να κάνει τολμηρές αλλαγές και τομές. Είναι γνωστό ότι η δημόσια διοίκηση, ο μοχλός και η δύναμη ανάπτυξης του κράτους δεν λειτουργεί χρόνια τώρα. Αν το καρκίνωμα αυτό δεν αποκοπεί, τίποτε δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Πρώτη προτεραιότητα, η αξιολόγηση και η αξιοκρατία των δημ. υπαλλήλων και η αναρρίχηση των ικανών στη δημόσια πυραμίδα. Η προώθηση της ανάπτυξης των ελέγχων και ερευνών, πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα της κυβέρνησης. Κανείς δεν απολύεται από τη θέση του. Αλλά και κανείς δεν μπορεί να βυζαίνει από τον πλούσιο μαστό του κράτους χωρίς να προσφέρει καμία υπηρεσία. Οκνηροί και ράθυμοι, επίορκοι και διεφθαρμένοι ασχημονούντες και σκανδαλίζοντες δεν έχουν θέση στους κόλπους του κράτους. Η κυβέρνηση οφείλει να αποποινικοποιήσει την πολιτική ζωή της χώρας και να αποφύγει τις εξεταστικές επιτροπές στη Βουλή. Οφείλει να ενώσει τον λαό σε σώμα ομοψυχίας και αγάπης. Πράξεις εκδικητικές, μίσους και ρεβανσισμού είναι ξένες και άγνωστες γι'αυτή. Οφείλει να κοιτάξει με τα μάτια της καρδιάς της, τις πληγωμένες βαθιά λαϊκές μάζες που τα τελευταία χρόνια έγινα ερμαιες των μεγαλοκαρχαριών της χώρας, να ανοίξει τις αγκαλιές της και να τις προσφέρει όχι μόνο την ανυστερόβουλη αγάπη της, τη διάφανη εμπιστοσύνη και το ατίμητο θησαυροφυλάκιο των ελπίδων τους, να τους προσφέρει αυτό που δεν τους προσέφερε η αριστερά και παλαιότερα οι άλλες κυβερνήσεις. Να τα πάρει απ΄ αυτούς που τους καλοκαιρινούς μήνες προκαλούν το κοινό αίσθημα της κοινωνίας, με την χλιδάτη ζωή τους στα νησιά της χώρας. Τους εφοπλιστές, τους μεγαλέμπορους, τους μεγαλοεισαγωγείς. Από αυτούς που έχουν και κατέχουν. Τους γνωρίζει. Ας πληρώσουν κάτι για τον λαό. Να τα δώσει σ'αυτούς που πεινούν, δυστυχούν, υποφέρουν. Στις μεσαίες λαϊκές τάξεις. Αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο της κυβέρνησης με τον λαό δεν έχει πισωγυρίσματα, όποιο και αν είναι το πολικό κόστος. Η κυβέρνηση, ως νέα οραματίστρια οφείλει να σπάσει τις αλυσίδες του παρελθόντος και να τρέξει μονάχη της, ελεύθερη σχεδιάστρια του βίου του λαού και υπεύθυνη συγγραφέας του βιβλίου της δικής της ιστορίας που θα φέρει τη σφραγίδα της ανεπίστροφης αλλαγής.

Από τον Αθανάσιο Φώτο, δικηγόρο επί τιμή