Και καθώς επαγγελματικά από τη δεκαετία του '80 ίσως και λίγο πιο πριν (εποχή του γκουρού της υδροενεργειακής επιστήμης, αείμνηστου καθηγητή, Στέλιου Μαγειρία) μεγάλωνα με το εξαγγελθέν διά στόματος Ανδρέα, μεγαλόπνοο έργο, σωτήριον για την αγροτική Θεσσαλία και όχι μόνον, σήμερα σχεδόν 40 χρόνια μετά, κατάλαβα αυτό που έπρεπε να καταλάβουμε όλοι οι Θεσσαλοί: Την «επιστήμη» - που θα πρέπει πλέον να διδάσκεται στα πανεπιστήμια - της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΡΟΪΔΙΑΣ!
ΑΓΡΟΤΗΣ δεν υπήρξα ποτέ, (παρότι δέκα ρίζες ελιές του πατέρα τις μαζεύουμε μόνο και μόνο για να ψήσουμε κανένα... λουκάνικο στην εξοχή), όμως «σπούδασα» το αντικείμενο στα χρόνια του γνήσιου αγροτοσυνδικαλισμού, ακολουθώντας για το ρεπορτάζ, τον αείμνηστο πρόεδρο Νικιώτη, Γιάννη Πατάκη, την εποχή που όταν αντάμωνες κομμουνιστή, σου έλεγε... «ένα είναι το χρώμα ένα και το κόμμα»!
ΑΥΤΟΣ λοιπόν ο μεγάλος αγροτοσυνδικαλιστής, ανεξάρτητα αν σε επίπεδο εθνικής πολιτικής αναλογίας το κόμμα του αποτελούσε το 18%, μου εκμυστηρεύτηκε κάποτε, μεσούντων δυναμικών κινητοποιήσεων (μπλόκα Βιοκαρπέτ κ.λπ.) μια αλήθεια εποχής: «Ο αγρότης είναι σαν το... ανδρικό μόριο. Όσο τον χαϊδεύουν (οι κυβερνήσεις) άλλο τόσο... σηκώνεται!».
ΜΟΝΟ που τώρα, δεκαετίες μετά από το πολιτικό δούλεμα όλων των κυβερνήσεων στο θέμα της εκτροπής του Αχελώου, δυστυχώς δεν υπάρχουν Πατάκηδες, ούτε Μπούτιδες ούτε και Κοκκινούληδες! Δυστυχώς ούτε τοπικοί φορείς (τους βουλευτές τους εξαιρώ όσο φοβούνται μην βρεθούν εκτός κομματικού... μαντριού) στις πρωτεύουσες των νομών της Θεσσαλίας. Φορείς που να μπορέσουν να εναντιωθούν στην απίστευτη αρνητική τροπή που παίρνει το θέμα του Αχελώου. Διότι δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι ο υπόγειος υδάτινος ορίζοντας που στέρεψε ήδη, θα φέρει ερημοποίηση της γης, λειψυδρία στις πόλεις και κινδύνους για σεισμούς, ρήγματα και άλλες φυσικές καταστροφές...
ΔΕΝ τα βάζω με τους οικολόγους ή τους (περισσότερους εξ αυτών) οικο-λογούντες. Τη θεωρία τους αναπτύσσουν κι αυτοί, άλλωστε δεν χάλασε και ο κόσμος αν κάποτε οι Θεσσαλοί πίνουν μόνο... εμφιαλωμένα! Με τους αγρότες αναρωτιέμαι (που έχουν λόγο τώρα μετά τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα να εναντιωθούν δυναμικά) αν αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την τακτική της «επαναστατικής γυμναστικής» του αγωνιστικού τους παρελθόντος, γιατί αν το κάνουν αυτό, πολύ σύντομα φοβάμαι ότι θα εγκαταλείψουν και τις ίδιες τους τις καλλιέργειες. Και κατά πώς έλεγαν και κάποιοι γνωστοί σκληροί αγροτοσυνδικαλιστές, ίσως ήρθε η εποχή που θα καλλιεργούνται στη Θεσσαλία... λαμπόγιαλα!
Από τον Χρήστο Τσαντήλα
