στοχεύσεων. Έχει ιδιαίτερο συμβολισμό ότι ουσιαστικά μόνο ο Σ.Ε.Β. επικροτεί το νομοσχέδιο και όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, αυτό έχει τη σημασία του. Η όποια διαβούλευση–διάλογος έγινε με αποκλεισμό όλων των καθ’ ύλην αρμοδίων και «ειδικών», ενώ αποκορύφωμα των μεθοδεύσεων αποτελεί η κίνηση να κατατεθεί το νομοσχέδιο στην τελική του μορφή, (μία μόλις εβδομάδα πριν την ψήφισή του), με περίπου διπλάσια άρθρα σε σχέση με αυτά που είχαν τεθεί στην υποτυπώδη διαβούλευση. Χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας του νομοσχεδίου, δηλαδή πώς αντιμετωπίζονται μια σειρά σημαντικών ζητημάτων είναι: Η διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης αντιμετωπίζεται μόνο ως «χρονοβόρα διοικητική διαδικασία» και «ανασταλτικός παράγοντας» για τις επενδύσεις και όχι ως προϋπόθεση βιώσιμης ανάπτυξης, όπως απαιτούν οι ενωσιακές πολιτικές. Δηλαδή στο πλαίσιο αυτό είναι δυνατή η αδειοδότηση ενός έργου, ακόμη και αν έχει αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, εφόσον προβλέπονται μέτρα αντιστάθμισης, πράγμα που είναι αντίθετο με το δίκαιο της ΕΕ όπου απαγορεύονται τα αντισταθμιστικά μέτρα όσον αφορά σε έργα που υλοποιούνται σε περιοχές του δικτύου Natura 2000. Η συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών, των περιβαλλοντικών οργανώσεων και των τοπικών εμπλεκομένων φορέων είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Παραμένει άλυτο το ζήτημα της προστατευόμενης φύλαξης των προστατευόμενων περιοχών, το οποίο είναι ένα από τα πιο κομβικά σημεία. Υπάρχει απουσία πρόβλεψης υποχρεωτικής διαβούλευσης για τα προεδρικά διατάγματα και τα σχέδια διαχείρισης έτσι ώστε να διασφαλίζεται η διαφάνεια με την ουσιώδη κοινωνική συμμετοχή στη διαδικασία λήψης των τελικών αποφάσεων. Υπάρχουν πολλά άλλα ζητήματα που δημιουργούν ερωτηματικά, ή που φωτογραφίζουν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Και εδώ βλέπουμε τις χλιαρές αντιδράσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α' βαθμού, με εξαίρεση τους Δήμους των Ιονίων Νήσων, Δωδεκανήσου και ΠΕΔ Ιονίων Νήσων. Εκείνο που φαίνεται τελικά είναι ότι η Κυβέρνηση δεν επιθυμεί να συμπεριλάβει τους δημάρχους στα σχέδιά της. Και οι δήμαρχοι ενώ θα έπρεπε να υπερασπίσουν (σε διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες) τα τοπικά συμφέροντα, ουσιαστικά συναινούν ώστε η κεντρική κυβέρνηση να κάνει ό,τι «γουστάρει» σε συνεργασία με τα «όποια» συμφέροντα, αφαιρώντας από τους άμεσα ενδιαφερόμενους το δικαίωμα συμμετοχής σε αποφάσεις για το μέλλον τους. Ανοίγει έτσι το πεδίο στα «μεγάλα συμφέροντα» να προβούν σε «ανοσιουργήματα» κατά της φύσεως και των λαϊκών κοινωνικών συμφερόντων.

Από τον Παναγιώτη Σαρχώση, πρώην δήμαρχο Τυρνάβου