Η λέξη επιβίωση ( επί + βιόω/ω) σημαίνει τη διατήρηση και συνέχιση της ζωής μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Αν ανατρέξει κανείς στην ιστορική πορεία αυτού του Έθνους, εύκολα θα διαπιστώσει ότι η παραπάνω λέξη ταιριάζει απόλυτα στους Έλληνες. Βασικός μας στόχος ήταν και δυστυχώς εξακολουθεί να είναι να αντεπεξέλθουμε στα προβλήματα αυτής της χρονιάς και όπως συχνά λέμε «έχει ο Θεός για μετά». Εξακολουθούμε να σκεφτόμαστε το μέλλον μας με όρους Σαββατοκύριακου και όχι με όρους προοπτικής δεκαετιών. Ακόμη και σε ιστορικές περιόδους που δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε εξωτερικούς εχθρούς (βλ. Πέρσες), κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να δημιουργήσουμε αντίξοες συνθήκες για τους εαυτούς μας (βλ. Πελοποννησιακός Πόλεμος).
Κανείς βέβαια δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι στη μακραίωνη ιστορία μας ως λαός έχουμε κληθεί να αντεπεξέλθουμε και τα έχουμε καταφέρει σε δύσκολες καταστάσεις. Αντέξαμε και επιβιώσαμε σε συνθήκες παρατεταμένων πολέμων, κατακτήσεις αιώνων. Αυτή η ικανότητά μας να βγαίνουμε νικητές από δύσκολες καταστάσεις πρέπει κάποια στιγμή να μετουσιωθεί σε δημιουργία προοπτικής για το μέλλον. Αυτή η αξιοθαύμαστη επιμονή μας να βγαίνουμε νικητές μέσα από δύσκολες συνθήκες επιβάλλεται κάποια στιγμή να γίνει η βάση, πάνω στην οποία θα οικοδομήσουμε τη χώρα μας με προοπτική δεκαετιών και όχι απλά επιβίωσης για την επόμενη χρονιά.
Η λέξη όραμα σημαίνει την επιθυμία πραγματοποίησης ενός στόχου, ενός ιδανικού. Έχουμε άραγε αναρωτηθεί ποτέ ως κοινωνία ποιοι είναι οι στόχοι που θέλουμε να πετύχουμε ως λαός και ως χώρα για τα επόμενα πενήντα ή εκατό χρόνια; Ποιο πραγματικά είναι το μέλλον που θέλουμε να δημιουργήσουμε και να αφήσουμε παρακαταθήκη για τα παιδιά μας; Σε μια εποχή που η τεχνολογία κυριαρχεί σε παγκόσμιο επίπεδο και που οι πληροφορίες ταξιδεύουν με απίστευτη ταχύτητα, επιβάλλεται να βρούμε ένα όραμα με βάθος δεκαετιών και να προσπαθήσουμε να το υλοποιήσουμε. Να στηριχτούμε σε ένα ένδοξο και λαμπρό παρελθόν και να οικοδομήσουμε ένα εξίσου ένδοξο και λαμπρό μέλλον. Να σταματήσουμε να εξαντλούμε τη δημιουργικότητα και τη φαντασία μας μέχρι την κατάληψη μιας δημόσιας θέσης και να ξεδιπλώσουμε όλες εκείνες τις αρετές που μας χαρακτηρίζουν ως έθνος. Να σταματήσουμε την γκρίνια και τη μιζέρια που μας χαρακτηρίζει στην καθημερινότητά μας και πιστέψουμε στους εαυτούς μας. Να σταματήσουμε να ζηλεύουμε την οργάνωση και πειθαρχία των ανεπτυγμένων κρατών και με συλλογική δουλειά να φτάσουμε στο ίδιο επίπεδο.
Είμαστε ένας λαός που διαθέτει φαντασία, εργατικός, με έμφαση στη δημιουργία και την καινοτομία, ένας λαός με ανεπτυγμένο το αίσθημα του πατριωτισμού, περήφανος για το παρελθόν του, ένας λαός με ξεχωριστό χαρακτήρα. Γιατί λοιπόν αδικούμε τόσο πολύ τους εαυτούς μας;

Από τον Νίκο Τάχατο, φιλόλογο