Η ανάσα της βροχής,
Τα δάκρυα του πόνου.
Αγάπη, γέλιο, χαρά
Δίψα γλυκιά...Θάλασσα σκοτεινή
Σε βλέπω το πρωί
Στα κύματα τα βαθιά
Κομμάτια η ζωή μου
Κι ένας αναστεναγμός
Βγαίνει από την ψυχή μου!Μια ελπίδα στον ωκεανό
Να δει τα όμορφα μάτια του
Που χρόνια περιμένει...
Δύσκολο να ξεχάσει εκείνον
Που αγαπά και τα μανιασμένα κύματα
Κάνουν την καρδιά της να τρέμει!Ο άνεμος λυσσομανά
Κι εκείνη με ένα κοχύλι στο χέρι
Φωνάζει απελπισμένα το όνομά τουΣβήνει ο φάρος
Ένας φόβος, μια σιωπή, δάκρυα πλημμυρίζουν τα μάτια
Και η ψυχή της γίνεται χίλια κομμάτιαΜένει βουβή, να προσμένει
Την αγάπη της
Δίπλα στης θάλασσας
Τ`άγρια βράχια

Νίκη Κεφαλέα-Παναγούλη