Τόπου συγκέντρωσης περιπατητών και αθλουμένων. Χώρου που έχει τη δική του ιστορία... Προνομιούχο δώρο της Θεϊκής δημιουργίας, καμάρι και καύχημα των Λαρισαίων πολιτών...
Η περιήγηση στο πανέμορφο αυτό πάρκο δημιουργεί την αίσθηση μιας αρχομένης παραμέλησης της ατομικής ευθύνης απέναντι στη φυσική αυτή δωρεά, η οποία εκδηλώνεται με τα πεταμένα εδώ και κει: πλαστικά μπουκάλια και κύπελλα, μεταλλικά και χάρτινα κουτιά από καταναλωθέντα ποτά και τρόφιμα, ζελατίνες και σακούλες, υπολείμματα χρησιμοποιημένων καπνιστικών υλικών και τη σύγχρονη ρυπαντική μάστιγα των πεταμένων μασκών της πανδημίας.
Η αντιαισθητική αυτή εικόνα, λόγω της μεγάλης εκτάσεως του πάρκου, μπορεί να μην έχει έντονο ορατό χαρακτήρα, αποτυπώνει όμως την έλλειψη της ατομικής ευθύνης ορισμένων, η οποία εκφράζεται με τη ρυπαντική τους συμπεριφορά και την αγνωμοσύνη τους στη δωρεά αυτή. Στον πνεύμονα πρασίνου του Αλκαζάρ που ασίγαστα κι απλόχερα προσφέρει τον καθαρό και οξυγονωμένο αέρα.
Δέον να σημειωθεί ότι ο χώρος αυτός από απόψεως καθαριότητας βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο, χάρη στη δραστηριότητα των αρμοδίων υπηρεσιών του Δήμου. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό, αν δεν λειτουργεί, σε διαρκή βάση, και η αξία της ατομικής ευθύνης. Της μόνης ικανής να αποτρέπει φαινόμενα βιασμού του φυσικού περιβάλλοντος και στην περίπτωσή μας της πρόληψης και ριζικής αντιμετώπισης των ήδη εμφανιζομένων κρουσμάτων ρύπανσης στο πανέμορφο άλσος του Αλκαζάρ.
Αυτό πρέπει να προλάβουμε. Την αρχή της υποβάθμισης και της αποτροπής δυσάρεστων καταστάσεων και επιπλοκών. Με τον σεβασμό της δωρεάς αυτής: Του πνεύμονα παραγωγής καθαρού και οξυγονωμένου αέρα. Του τόπου αναψυχής μικρών και μεγάλων, περιπατητών και αθλουμένων, υγιών και ανήμπορων, εχόντων και οικονομικά αδύναμων...
Το χάρισμα αυτό της λαρισαϊκής φύσης, των προσπαθειών των εκάστοτε δημοτικών αρχόντων και του λαού, τη δωρεά της κτιστής δημιουργίας, πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού. Με την ενίσχυση της οικογενειακής αγωγής, της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και τη συνδρομή όλων μας. Αυτό είναι αναγκαίο να κάνουμε, αν θέλουμε να έχουμε ένα ποιοτικό και ευτυχές περιβαλλοντικό μέλλον.

Από τον Κων. Τσιρονίκο