προς το κέντρο.
Η ικανοποίηση αυτή έχει τις ρίζες της στο ότι, κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, ζήσαμε, ελέω μνημονίων, πολιτικές καταστάσεις πρωτόγνωρες για τη χώρα μας, αφού, εκτός των άλλων, είδαμε να χάνουν μεγάλα ποσοστά απ’ την εκλογική δύναμή τους η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, που την κυβέρνησαν επί μακρόν, να γίνεται μικρό κόμμα το ΠΑΣΟΚ και μεγάλο ο ΣΥΡΙΖΑ από μικρό, που ήταν, και να συνεργάζονται για σχηματισμό κυβερνήσεων κόμματα, που απείχαν παρασάγγες, ιδεολογικά, μεταξύ τους με τα γνωστά επακόλουθα. Ο κ. Μητσοτάκης, ωστόσο, προσπάθησε να πείσει τον ελληνικό λαό, για να τον εμπιστευθεί και να του δώσει, μάλιστα, αυτοδυναμία, προκειμένου να εφαρμόσει την πολιτική του πιο εύκολα και χωρίς πατερίτσες και τα κατάφερε. Είχε, όμως, δεσμευθεί, προεκλογικά, ότι, ακόμη και με αυτοδυναμία, θα συνεργαζόταν και θα αξιοποιούσε στην κυβέρνησή του στελέχη, που δεν ανήκουν, αναγκαστικά, στον χώρο της Ν.Δ. Το είπε, λοιπόν, και το έκανε πράξη, που απέδωσε και αποδίδει καρπούς.
Εδώ και λίγο καιρό, όμως, είχαν αρχίσει να ακούγονται κάποιες φωνές και να ασκείται από ορισμένους συγκεκαλυμμένη κριτική σε βάρος του, γιατί οι επιλογές του αυτές στερούσαν κυβερνητικές θέσεις από στελέχη της παράταξης, που ένιωθαν παραγκωνισμένα. Όλοι αυτοί, ωστόσο, έκαναν το λάθος, κατά την άποψή μου, να παραβλέπουν ορισμένα βασικά πράγματα. Οι προηγούμενες βουλευτικές εκλογές έγιναν με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, ενώ οι επόμενες θα πραγματοποιηθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής, που ψήφισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο να αποτρέψει την αυτοδυναμία, οπότε οι συνεργασίες κομμάτων για σχηματισμό βιώσιμης κυβέρνησης είναι, σχεδόν, βέβαιες. Ως εκ τούτου, είναι­ δεν είναι αποτελεσματικές οι συνεργασίες, είναι επιβεβλημένες.
Πέραν τούτου, υπάρχει ένα πρόσφατο παρελθόν, κατά τη διάρκεια του οποίου ο ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί συνασπισμό αριστερών, ως επί το πλείστον, τάσεων, σχημάτισε κυβερνήσεις με τους ΑΝΕΛ του ακροδεξιού Καμμένου και στελέχη, που προέρχονταν, είτε απ’ το ΠΑΣΟΚ, κυρίως, είτε και απ’ τη δεξαμενή της κεντροδεξιάς παράταξης. Παράλληλα, προσπαθεί και σήμερα να προσελκύσει στελέχη, πανταχόθεν, και, ει δυνατόν, να ενσωματώσει το ΠΑΣΟΚ, που αποτελούσε, μέχρι τώρα, τουλάχιστον, τη μεγάλη δεξαμενή του. Έτσι, μάλιστα, που έχουν διαμορφωθεί τα πολιτικά πράγματα στη χώρα, το ΚΙΝΑΛ, μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ, έχοντας στα δεξιά του τη Ν.Δ. και στα αριστερά του το ΣΥΡΙΖΑ, καλύπτει, πολιτικά, τον κεντρώο χώρο.
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, αντιλαμβάνεται, εύκολα, κανείς τη δυσχερή θέση του ΚΙΝΑΛ και τις αντιδράσεις του, όταν βλέπει στελέχη του να το εγκαταλείπουν και να κατευθύνονται αλλού, όχι, όμως, και τη στάση ορισμένων, που ασκούσαν κριτική στον Μητσοτάκη για την αξιοποίηση στελεχών, που προέρχονται από άλλους χώρους, και για την περαιτέρω διεύρυνση της Ν.Δ. προς το κέντρο. Δηλαδή, τι έπρεπε να κάνει; Να έχει δει τον κ. Τσίπρα του 4% να κυβερνά με δάνειες και ετερόκλητες δυνάμεις, να συνεχίζει την προσπάθεια προσεταιρισμού στελεχών και του ίδιου του ΚΙΝΑΛ, αλλά αυτός, χάριν της ιδεολογικής καθαρότητας, να έχει κλειστές τις πόρτες σε αξιόλογα στελέχη, που έχουν διαφορετική αφετηρία, ενώ διακηρύττει, ότι η Ν.Δ. είναι φιλελεύθερο κεντροδεξιό κόμμα;
Επιπλέον, το επαναλαμβάνω, για να εμπεδωθεί καλύτερα. Οι επόμενες εκλογές στην κεντρική πολιτική σκηνή θα γίνουν με το σύστημα της απλής αναλογικής. Αλήθεια! Η Ν.Δ., για να τις κερδίσει, οψέ­ ποτέ γίνουν, και να σχηματίσει κυβέρνηση, πρέπει να κατεβεί σ’ αυτές αδιάλλακτη και με σημαία την ιδεολογική καθαρότητα ή αφήνοντας παράθυρα για συνεργασίες και συναίνεση; Δεν αντιλαμβάνονται, ότι οι συνεργασίες προσώπων ή κομμάτων κτίζονται σε βάθος χρόνου και όχι με λόγια, αλλά με πράξεις; Επιπλέον, ο κ. Σαμαράς μόνος του κυβέρνησε τη χώρα ή μήπως ήταν αυτός, που άνοιξε, από ανάγκη έστω, τον δρόμο της συνεργασίας με άλλα κόμματα;
Ως εκ τούτου, καλά έκανε ο κ. Μητσοτάκης, που διατήρησε Υπουργούς και έβαλε νέα πρόσωπα στην κυβέρνησή του, που δίνουν το στίγμα διεύρυνσης προς το κέντρο. Καλά έκανε, επίσης, που άκουσε την κριτική και έδωσε την ευκαιρία σε αρκετούς βουλευτές απ’ την κοινοβουλευτική του ομάδα να προσφέρουν έργο από επιτελικά πόστα. Εκείνο, δε, που εύχομαι και ελπίζω, είναι να αντιμετωπισθεί, σύντομα, ο κορονοϊός και απερίσπαστη η κυβέρνηση να υλοποιήσει το πρόγραμμά της.

Από τον Κώστα Γιαννούλα