Ράλλη καθώς και του βασιλιά Γεωργίου του Α΄. Επιδίωξή του ήταν να σχηματιστεί μία νέα κυβέρνηση με πρόσωπα και στελέχη του Στρατιωτικού Συνδέσμου που θα προωθούσαν τα αιτήματά του. Ένα από αυτά ήταν η εξέλιξη των Υπαξιωματικών για την προαγωγή τους στους βαθμούς Αξιωματικών. Επικεφαλής τους ήταν οι επιλοχίες Γεώργιος Κονδύλης και Νικόλαος Πλαστήρας. Άλλο ένα αίτημα ήταν η απομάκρυνση από τον στρατό του διαδόχου Κωνσταντίνου και των άλλων τεσσάρων υψηλόβαθμων πριγκίπων αδελφών του, όπου η παρουσία τους επιβάρυνε υπερβολικά οικονομικά το Ελληνικό Δημόσιο. Η απομάκρυνσή τους θα σταματούσε πλέον τις προαγωγές στα υψηλότερα στρατιωτικά κλιμάκια των ημέτερων βασιλόφρονων αξιωματικών.
Έτσι: «... μίαν ημέραν προσήλθεν εις την συνεδρίαση του στρατιωτικού συνδέσμου. Τα γραφεία του συνδέσμου ήσαν εις την 2αν Μεραρχίαν επί της οδού Σανταρόζα, ακριβώς έναντι της εισόδου του Πρωτοδικείου. Εκεί έλαβεν χώραν και η συνεδρίαση αυτή. Γύρω του παρεκάθησαν ονόματα που είχαν καταντήσει θρυλικά εις το στόμα του Ελληνικού Λαού: ο Νικόλαος Ζορμπάς, ο Γεώργιος Φικιώρης, ο Ιουλιανός Κονταράτος, ο Αλέξανδρος Χατζηκυριάκος, ο Παμίκος Ζυμβρακάκης και ο Θάνος Λιδωρίκης» (βιβλ. 1, σελ. 282).
Η συζήτηση που επακολούθησε ήταν ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική και σε μερικές στιγμές αντίθετη από τις απόψεις του Βενιζέλου, όπως η άμεση ανατροπή της βασιλείας, όπου ο Βενιζέλος διαφώνησε. Όταν δε ο Ζυμβρακάκης τον ρώτησε πώς εννοεί την δράση της επανάστασης, ο Βενιζέλος του απάντησε: «Οταν οι επαναστάσεις κρημνίζουν και ανοικοδομούν, τότε μόνον είναι επαναστάσεις». Πολλοί από τους παρισταμένους όπως ο Χατζηκυριάκος, ο Κονταράτος, ο Φικιώρης και ο Ζυμβρακάκης πρότειναν στον Βενιζέλο να παραμείνει στην Αθήνα και να αναλάβει τον σχηματισμό κυβέρνησης. Τους είπε ότι αυτό είναι αδύνατο, διότι πρέπει να επιστρέψει στην Κρήτη όπου ήταν πρόεδρος της Κρητικής Κυβέρνησης.
Στις επόμενες μέρες ο Βενιζέλος επισκέφθηκε τον Πρωθυπουργό Κυριακούλη Μαυρομιχάλη και διαπίστωσε ότι ήταν αντίθετος με την πρόταση για σύγκλιση Αναθεωρητικής Συνέλευσης. Συναντήθηκε επίσης με τον Θεοτόκη όπου αυτός συμφώνησε αλλά πρότεινε να διαλυθεί ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος. Τέλος στις 10.01.1910 επισκέφθηκε τον Ράλλη στον οποίο ανέφερε ότι η κατάσταση ήταν σοβαρή και θα έπρεπε να παρθούν γρήγορα θετικές αποφάσεις. Ο Ράλλης τον ρώτησε: «Και αν οι φόβοι σας πραγματοποιηθούν τι σκέφτεστε να κάνετε;» και του απάντησε: «Θα φύγω αμέσως αύριο για την Κρήτη ή θα μείνω εδώ για να αναλάβω την αρχηγεία πραγματικής Επαναστάσεως».
Η απειλή τελεσφόρησε και ο Ράλλης έπεισε τον Θεοτόκη να συγκατατεθεί: «Άλλωστε η απειλή του Βενιζέλου δεν έμεινε κενή απειλή. Την νύχτα της ίδιας ημέρας, η 2η μεραρχία συγκεντρώθηκε στα παραπήγματα. Τα τμήματα του Συνδέσμου και η φρουρά των Αθηνών ετέθησαν εν επιφυλακή» (βιβλ. 1, σελ. 293).
Με την ανησυχητική αυτήν κατάσταση ο Θεοτόκης συναντήθηκε με τον Βενιζέλο στον οποίο είπε ότι συμφωνεί με την πρόταση της σύγκλισης Εθνοσυνελεύσεως εφόσον λάβει γνώση και συμφωνήσει και ο βασιλιάς Γεώργιος.
Στις 15 Ιανουαρίου 1910 ο Βενιζέλος συναντήθηκε με τον Ζορμπά και αποφάσισε με την επιτροπή του Στρατιωτικού Συνδέσμου να ορίσουν τον νέο πρωθυπουργό. Θα ήταν ένας από τους δύο υποψηφίους: Στέφανος Δραγούμης ή Στέφανος Σκουλούδης. Πλειοψήφησε ο Δραγούμης που ήταν προσωπικός φίλος του Βενιζέλου από τα φοιτητικά του χρόνια. Ανέλαβε δε να ανακοινώσει στους αρχηγούς των κομμάτων το όνομα του νέου πρωθυπουργού. Ο Θεοτόκης αμέσως ενημέρωσε τον βασιλιά κι έτσι στις 16 Ιανουαρίου 1910 ο Γεώργιος κάλεσε στο συμβούλιο στέμματος στο Τατόι, τον πρωθυπουργό Μαυρομιχάλη (που είχε ήδη υποβάλλει την παραίτησή του), τον πρόεδρο της Βουλής Ρώμα, τον Θεοτόκη, τον Ράλλη, τον Ζαΐμη και τον προταθέντα από τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο νέο πρωθυπουργό Στέφανο Δραγούμη.
Από τη συζήτηση που έγινε προέκυψε ότι πρέπει να γίνει Εθνοσυνέλευση και στην Αναθεωρητική Βουλή να γίνει αναθεώρηση των μη θεμελιωδών διατάξεων του Συντάγματος του 1864. Ανέθεσε δε στον Δραγούμη τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης. Στις 18 Ιανουαρίου 1910 ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός Στέφανος Δραγούμης (1842–1923) ανέλαβε και τα υπουργεία Οικονομικών και Εσωτερικών, ο υποστράτηγος Ν. Ζορμπάς υπουργός στρατιωτικών, ο αντιπλοίαρχος Ανδρέας Μιαούλης υπ. ναυτικών, ο τμηματάρχης του Υπουργείου εξωτερικών Δημήτριος Καλλέργης υπ. εξωτερικών, ο Ανδρέας Παναγιωτόπουλος υπ. Παιδείας και ο δικηγόρος Γεώργιος Φικιώρης υπ. Δικαιοσύνης. Όλοι οι υπουργοί είχαν προταθεί από τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο. Μετά την ορκωμοσία τους ο Βενιζέλος στις 22 Ιανουαρίου 1910 έφυγε για την Κρήτη βάζοντας το μέλλον της χώρας σε μία ομαλή και ειρηνική πορεία.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. «ΒΙΒΛΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ», επιμέλεια Τάσου Μιχαλακέα,«ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ»,τόμος Α΄,Αθήνα,1964.
