Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα

Η λωρίδα της Γάζας η πολύπαθη αυτή περιοχή, αποτελεί μια παράλια χερσαία ζώνη, στο ΝΑ άκρο της Μεσογείου μεταξύ Αιγύπτου και του Ισραήλ, που δημιουργήθηκε το 1948, με βάση τη γραμμή εκεχειρίας, του πρώτου Αραβοϊσραηλινού πολέμου (1948), πρόκειται για μια χερσαία λωρίδα, και εκτείνεται βόρεια των ανατολικών συνόρων της Αιγύπτου, μήκους 41 χιλιομέτρων και πλάτους μεταξύ 6 και 12 χλμ., με συνολική έκταση 360 τετρ. χλμ. στην οποία κατοικούν 1.500.000 Παλαιστίνιοι. Είναι δε η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του κόσμου.

Τη διοίκηση αυτής της λωρίδας μέχρι το 1967 ασκούσε η Αίγυπτος. Μετά όμως τον πόλεμο των 6 ημερών του Ιουνίου του 1967 πέρασε στην κατοχή του Ισραήλ. Το 2005 αποσύρθηκε από την περιοχή ο Ισραηλινός Στρατός και πέρασε στον έλεγχο της Παλαιστινιακής αρχής. Παρά όμως την απαγκίστρωση και την απόσυρση αυτή, το Ισραήλ δεν έπαψε να ελέγχει, όλα τα σύνορα της λωρίδας περιμετρικά δηλαδή, από ξηρά - θάλασσα και αέρα, πλην του νότου, που ελέγχεται, από την Αίγυπτο (είσοδος Ράφα).

Σήμερα το Ισραήλ και ύστερα από τέσσερους Αραβοϊσραηλινούς νικηφόρους πολέμους (1948 - 1956 - 1967 και 1973) είναι, ένα πανίσχυρο στρατιωτικά κράτος με πληθυσμό 7.600.000 κατοίκων, εκ των οποίων 1.400.000 είναι Παλαιστίνιοι, με ισραηλινή υπηκοότητα, έναντι 4.000.000 Παλαιστινίων που, κατοικούν στη Δυτική όχθη του Ιορδάνη και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ (2.500.000) και 1.500.000 στην λωρίδα της Γάζας. Συνολικά 7.600.000 + 4.000.000 Παλαιστίνιοι = 11.600.000, σε μια έκταση 20.800 τετρ. χλμ. όση περίπου είναι και η Πελοπόννησος.

Ακόμα 2.500.000 Παλαιστίνιοι πρόσφυγες ζουν, από το 1948 στην Ιορδανία – Συρία – Λίβανο και Ιράκ. Στους Παλαιστινίους ως γνωστόν έχει παραχωρηθεί τουλάχιστον στα χαρτιά, με τη συμφωνία του Camp – David των ΗΠΑ το 1993 το 22% του εδάφους της ιστορικής Παλαιστίνης, του σημερινού δηλαδή Ισραήλ έναντι του 46% που, τους παραχωρείτο από τον ΟΗΕ το 1948 και δεν απεδέχθησαν τότε οι Παλαιστίνιοι και ένεκα τούτου, έχουν ως προαναφέρω, μεσολαβήσει τέσσερις νικηφόροι για το Ισραήλ Αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι (1948 - 1956 - 1967 και 1973). Μέσα σε αυτό το έδαφος περιλαμβάνονται οι υπάρχοντες και οι υπό ίδρυση Εβραϊκοί Οικισμοί και πάνω σε αυτό και στην αδιαλλαξία, της Χαμάς η οποία ουσιαστικά κυβερνά ντεφάκτο από τον Ιούνιο του 2007 την λωρίδα της Γάζας, έχουν βαλτώσει και καρκινοβατούν, οι μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, για την επίλυση, του από το 1919 χρονίζοντος αυτού του καυτού προβλήματος που, ακούει ακόμα στο όνομα «Παλαιστινιακό».

Παρόμοια με τη σημερινή αντιπαράθεση μεταξύ του Ισραήλ και των μαχητών της Χαμάς διάρκειας οκτώ ημερών έλαβε χώρα τον Νοέμβριο του 2012 και τη νύφη τότε όπως και τώρα την πλήρωσαν οι άμαχοι και κυρίως τα γυναικόπαιδα. Σε εκείνες τις αεροπορικές επιθέσεις του Ισραήλ κατά των θέσεων των μαχητών της Χαμάς στη λωρίδα της Γάζας και παρά τη μέθοδο της λεγόμενης χειρουργικής επέμβασης, σκοτώθηκαν 160 Παλαιστίνιοι με 1.000 τραυματίες πολλά γυναικόπαιδα με ξεκλήρισμα ολόκληρων οικογενειών και πέντε ισραηλινοί. Αιτία αυτής της αντιπαράθεσης ήταν η εκτόξευση πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς 75 χλμ. εκ μέρους της Χαμάς εναντίον του Τελ Αβίβ και της Ιερουσαλήμ.

Η σημερινή αντιπαράθεση μεταξύ των δύο αυτών πλευρών, προήλθε από τη δολοφονία τριών εφήβων ισραηλινών από ακραία στοιχεία των Παλαιστινίων, καθώς επίσης και ενός νεαρού Παλαιστινίου, από ακραίους Ισραηλινούς. Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές η σημερινή αντιπαράθεση μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς διαρκεί δέκα ημέρες στον ορίζοντα δεν φαίνεται κάποια εκεχειρία και συνεχίζονται έτσι οι πιο σφοδρές αεροπορικές και πυραυλικές επιθέσεις εκ μέρους του Ισραήλ εναντίον της Γάζας και η εκτόξευση σωρεία πυραύλων, μέσο βεληνεκούς, εναντίον πόλεων των Ισραήλ. Ο αριθμός των πυραύλων που, έχει εκτοξεύσει, η Χαμάς πλησιάζει τους 800, με πενιχρά όμως αποτελέσματα καθ’ ότι, αναχαιτίζονται, πριν χτυπήσουν τους στόχους των, από το πιο σύγχρονο αντιαεροπορικό σύστημα στον κόσμο με την ονομασία «Σιδερένιος θόλος». Μέχρι που, γράφονται αυτές οι γραμμές το Ισραήλ έχει βομβαρδίσει περισσότερους από 1.200 στόχους. Οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τους 200. Οι 135 απ’ αυτούς είναι άμαχοι και οι 30 παιδιά. Το Ισραήλ χάρη στην αντιπυραυλική ασπίδα «σιδερένιος θόλος» μετράει μόνο μερικούς τραυματίες και ένα νεκρό.

Παρόμοιες μετωπικές συγκρούσεις μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, σημειώνονται συνεχώς από το 2008, όχι όμως τέτοιας έκτασης και οι όποιες εκεχειρίες, συνάπτονται κατά καιρούς, συνήθως δεν τηρούνται και το κλίμα σε αυτή την πολύπαθη περιοχή (λωρίδα της Γάζας) παραμένει συνέχεια τεταμένο και οι μεταξύ τους, βίαιες και αιματηρές συγκρούσεις, δεν έχουν τελειωμό.

Το κλειδί συνεπώς τόσο για την λωρίδα της Γάζας, όσο και για το σύνολο του Παλαιστινιακού προβλήματος, όπως και να το κάνουμε και να το πούμε, είναι το ίδιο το Κράτος του Ισραήλ. Να αναλογισθεί, πως ξεκίνησε. Το 1948, του παραχωρείτο από τον ΟΗΕ το 54% της Παλαιστίνης και μάλιστα το είχε πανηγυρικά αποδειχθεί. Και σήμερα ροκανίζονται συν τω χρόνω, Παλαιστινιακά εδάφη κατέχει ήδη το 78% του εδάφους της ιστορικής Παλαιστίνης. Πρέπει λοιπόν να προβεί άμεσα στην άρση του αποκλεισμού της λωρίδας της Γάζας και μονομερώς πλέον να κάνει τις απαραίτητες εδαφικές παραχωρήσεις, να διαλύσει όλους τους Εβραϊκούς οικισμούς που, έχει αναπτύξει και συνέχεια αναπτύσσει εντός των Παλαιστινιακών εδαφών και πέριξ της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, να ξεχάσει οριστικά και για πάντα τη δημιουργία του μεγάλου Ισραήλ, όπως ορισμένοι κύκλοι σχεδιάζουν και ονειρόνονται. Να τραβήξει μια τίμια, διεθνώς αναγνωρισμένη γραμμή, να επιστρέψει στη Συρία τα υψώματα του Γκολάν, στην οποία ανήκουν και να δεχθεί δίπλα του, ένα βιώσιμο ασφαλές Παλαιστινιακό Κράτος, για να μπορέσει έτσι ως αντάλλαγμα, να κερδίσει και να κατοχυρώσει έτσι, με τον τρόπο αυτό, την πολυπόθητο ειρήνη που, τόσο έχει ανάγκη και προς το συμφέρον του συνόλου του Παλαιστινιακού Λαού, ένας ιστορικός συμβιβασμός, με το Ισραήλ και ότι η παντελής εξαφάνιση, του Εβραϊκού Κράτους, από προσώπου Γης, όπως η Χαμάς, το αντιλαμβάνεται και επιδιώκει, είναι εκτός πραγματικότητος, γιατί το Ισραήλ είναι από της 15ης Μαΐου του 1948 ανεξάρτητο Κράτος και μέλος μάλιστα του ΟΗΕ και αυτό είναι μη αναστρέψιμο, όσους πυραύλους εναντίον αυτού, καθημερινά, μπορεί να εξαπολύουν οι ακραίοι εξτρεμιστές της Χαμάς και όσοι την υποστηρίζουν και την κατευθύνουν.

Ανεξάρτητα όλων αυτών το Ισραήλ δεν νομιμοποιείται σε καμία περίπτωση, να προβαίνει σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις που, εκ των προτέρων είναι βέβαιο ότι τη νύφη θα την πληρώσουν πάλι όπως πάντοτε οι άμαχοι και ιδιαίτερα τα γυναικόπαιδα. Το Ισραήλ πρέπει να βρει άλλους τρόπους ειρηνικούς και ανώδυνους και όχι να επιφέρει τέτοιας έκτασης χτυπήματα με θύματα αθώες υπάρξεις, γιατί έτσι εκτίθεται διεθνώς και φανατίζει ακόμη περισσότερο τα εξτρεμιστικά στοιχεία της Χαμάς και με αυτόν τον τρόπο τορπιλίζεται κάθε προσπάθεια προσέγγισης των δύο πλευρών. Έχει στ’ αλήθεια σκεφθεί το Ισραήλ εάν τελικά ο χρόνος εργάζεται γι’ αυτό;