θεσσαλικού κάμπου κατά των τσιφλικάδων. Διαποτισμένος από τη χριστιανική ηθική, τη Γαλλική Επανάσταση και τον σοσιαλισμό, ο Μ. Αντύπας πίστευε ότι τα καθεστώτα που γεννούν κοινωνικές αδικίες γκρεμίζονται μόνο με επαναστάσεις. Ο φλογερός αυτός ιδεαλιστής μετέβη στο Βουκουρέστι και έπεισε τον πλούσιο ομογενή θείο του Γ. Σκιαδαρέση να αγοράσει 300.000 στρέμματα στην περιοχή των Τεμπών μαζί με τον συμπατριώτη του Α. Μεταξά.
Ήρθε στη Θεσσαλία το 1906 και ανέλαβε επιστάτης στα κτήματα του θείου του. Αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του πήρε μία σειρά από προοδευτικά και τολμηρά μέτρα: Καθιέρωσε την αργία της Κυριακής. Κατήργησε την υποχρέωση των κολλήγων να ζητούν την άδεια του αφεντικού τους για να παντρέψουν τα κορίτσια τους. Αύξησε την αμοιβή των αγροτών στο 75% επί της συνολικής παραγωγής, έναντι 25% που ίσχυε τότε. Εισηγήθηκε την παραγραφή των αγροτικών χρεών και παρότρυνε τους χωρικούς να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Επισκεπτόταν συχνά τα χωριά της περιοχής και ξεσήκωνε τους εξαθλιωμένους αγρότες κατά του γαιοκτητικού καθεστώτος. Οι ενέργειές του αυτές προκάλεσαν το μίσος των τσιφλικάδων και αποφάσισαν να τον δολοφονήσουν. Ως φυσικό αυτουργό-εκτελεστή των καταχθόνιων σχεδίων τους οι γαιοκτήμονες επέλεξαν τον Ιωάννη Κυριακό, επιστάτη του τσιφλικά Μεταξά.
Το αποτρόπαιο έγκλημα διεπράχθη το βράδυ της 8ης Μαρτίου του 1907. Ο δράστης πυροβόλησε πισώπλατα τον Αντύπα εξαιτίας μιας ασήμαντης αφορμής. Το σατανικό σχέδιο εξόντωσης του αγνού οραματιστή-επαναστάτη εκτελέστηκε κατά γράμμα. Στο δικαστήριο ο δράστης ισχυρίστηκε ότι διέπραξε το έγκλημα αμυνόμενος, αν και πυροβόλησε το θύμα του πισώπλατα. Το δικαστήριο αποδέχτηκε τον ισχυρισμό του και τον αθώωσε. Η αθώωσή του όμως δημιούργησε πολλά ερωτηματικά και προκάλεσε μεγάλη αγανάκτηση και δυσφορία στην ευρύτερη κοινή γνώμη.
Ο Μαρίνος Αντύπας αποτελεί το σύμβολο των αγώνων των αγροτών του θεσσαλικού κάμπου και ολόκληρης της αγροτιάς. Οι επαναστατικές του ιδέες προετοίμασαν την πανθεσσαλική εξέγερση των αγροτών τον Μάρτη του 1910, που άνοιξε τον δρόμο για τις καθολικές απαλλοτριώσεις των τσιφλικιών της Θεσσαλίας και την αποκατάσταση των κολλήγων. Ένθερμος αγωνιστής της λευτεριάς, διακήρυττε ότι «το δέντρο της δεν ποτίζεται με νερό, αλλά με αίμα». Την πίστη του αυτήν την έκανε πράξη, ποτίζοντας και με το δικό του αίμα το δέντρο της λευτεριάς των κολλήγων από τα δεσμά των τσιφλικάδων. Ως σημαία του είχε το σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης: «Ισότης, αδελφότης, ελευθερία».
Στη δίκη του Ι. Κυριακού, του δολοφόνου του, οι τσιφλικάδες και το κατεστημένο της εποχής, για να σπιλώσουν το όνομά του, προσπάθησαν να αλλοιώσουν τα γεγονότα και να εμφανίσουν την κοινωνική του ζωή ασύμβατη με τις ηθικές νόρμες εκείνης της εποχής. Στη συνείδηση όμως του ελληνικού λαού και της ιστορίας ο Αντύπας έμεινε ως ένας κορυφαίος ιδεολόγος σοσιαλιστής και αγωνιστής, ο οποίος με τους αγώνες και τη θυσία του συνέβαλε τα μέγιστα στη δικαίωση των αγροτών και στην αποκατάστασή τους με τις απαλλοτριώσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου. Η τεράστια συμβολή του στη δικαίωση των αγώνων της αγροτιάς, που σφραγίστηκε με την υπέρτατη θυσία του μήπως θα έπρεπε να τιμηθεί από τον Δήμο με μια προτομή του σε κάποιο κεντρικό σημείο της πόλης;