καθημερινότητα της πόλης χωρίς να αναφερθεί στις λακκούβες, στους κάδους, στην κυκλοφοριακή συμφόρηση και στα ακλάδευτα αγριόχορτα; Και αν Ναι ποιος είναι ο τρόπος; Ο τρόπος είναι η πολιτική. Η πολιτική για την πόλη που δεν ανήκει σε κανέναν, άρα ανήκει σε όλους.

Αν ένα από τα κυρίαρχα προβλήματα της χώρας είναι η γραφειοκρατία, τι μας δείχνει το παράδειγμα των εμβολιασμών; Μας δείχνει ότι τηρήθηκε πλαίσιο ισοπολιτείας, χωρίς αστερίσκους. Επικράτησαν ορθολογικά κριτήρια, η αντικειμενικότητα και η τεκμηρίωση. Πώς έγινε αυτό δυνατό; Εφαρμόστηκε η βασική αρχή της δημοκρατίας στην πράξη με την ενσωμάτωση καλών πρακτικών τεχνολογίας και διοίκησης. Η πολιτική πρότεινε τη λύση, οι πολιτικοί σχεδίασαν και υλοποίησαν τη λύση, δόθηκε λύση. Η απάντηση, λοιπόν, πάντα είναι πολιτική. Μήπως η πολιτική είναι η απάντηση και στα ερωτήματα για την πόλη μας; Ας το εξετάσουμε.
Πολιτικά ζητούμε λογοδοσία χωρίς κομματικές δεσμεύσεις και στεγανά, αλλαγή του ύφους διοίκησης, συνέπεια, επί της ουσίας αντιπροσωπευτικότητα, εξουσία που ασκείται και δεν κατέχεται. Ζητούμε πολιτική ελευθερία που τη διασφαλίζει η ομαλή αστική κινητικότητα, η οργάνωση στην καθαριότητα, η διαυγής κοινωνική πολιτική, η στήριξη της τοπικής οικονομίας χωρίς υποβάθμιση του δημοσίου χώρου. Όπως στην περίπτωση του εμβολιασμού η λέξη Ελευθερία δεν αποτελεί μόνο σύνθημα αλλά είναι αποτέλεσμα συντονισμένης προσπάθειας διοικούντων και πολιτών με στόχο να ξεπεράσουμε την πανδημία, έτσι και στην πόλη η ευημερία του πολίτη και η εύρυθμη λειτουργία δεν είναι σύνθημα και υπόσχεση, αλλά αποτελεί τον επιδιωκόμενο στόχο με εφαρμογή ουσιαστικών πολιτικών αποφάσεων.
Διαφωνεί κανείς ότι πρέπει να κλείσουν οι λακκούβες; Διαφωνεί κανείς ότι πρέπει να είναι καθαρή η πόλη; Διαφωνεί κανείς ότι πρέπει να είναι απρόσκοπτη η κινητικότητα των πολιτών σε πεζοδρόμια, πεζοδρόμους, πλατείες; Θέλει κανείς μια πόλη μίζερη χωρίς πολιτιστική ζωή; Προφανώς όχι. Πρέπει όμως να ισχύουν προϋποθέσεις, να εφαρμόζονται κριτήρια. Ζητούμενο είναι ο σχεδιασμός, η λογοδοσία, η στόχευση, το εγγυημένο αποτέλεσμα. Δεν προσυπογράφουμε την πολιτική της συγκυρίας, την κατά περίπτωση «εξυπηρέτηση», τα θολά περιγράμματα, τις ευκαιριακές συμμαχίες, τον λαϊκισμό. Πρέπει να υπάρξει ποιοτική διάκριση. Δεν μπορεί να είναι όλα καλά ούτε όλα κακά. Πρέπει στον δημόσιο λόγο να ακουστεί και η αλήθεια, να κυριαρχήσει το μέτρο. Οι πολίτες το ζητούν.
Φεύγουμε από τη συνθηματολογική προσέγγιση του τριπτύχου προτείνω-σχεδιάζω-υλοποιώ και προχωρούμε στο ουσιαστικό: Προτείνω ορθολογικά- Σχεδιάζω τεχνοκρατικά-Υλοποιώ ηθικά και με ευθύνη. Αυτή, λοιπόν, είναι μια καλή οπτική διοίκησης.
Μια διοίκηση με σεβασμό στον πολίτη, ένας πολίτης με εμπιστοσύνη στη διοίκηση. Και όλοι μαζί να επιδιώκουν το αγαθό αποτέλεσμα για την πόλη. Για την πόλη της Λάρισας, για μία «Λάρισα Νέα Πόλη».

Από τους Νίκο Ντόλα και Θωμά Ρετσιάνη*