Ξέρεις πώς νιώθω/ νιώθουμε; Σαν ένα εκκρεμές. Ξαφνικά, εκεί που κινούμουν με φόρα προς τον άξονα του καλοκαιριού, φρέναρα απότομα. Άρχισε έτσι η αντίστροφη πορεία, βουρ πίσω στον χειμώνα. Οι εχθροί -ιοί αντεπιτέθηκαν και μας έκοψαν τη φόρα, βάρα οπισθοχώρηση δεκανέα! Στην οθόνη της τηλεόρασης έπιασαν ξανά στασίδι οι στρατηγοί Εξαδάκτυλοι, Καπραβέλοι και Μαγιορκίνηδες, το παρεάκι δηλαδή του χειμώνα, και το γεγονός ότι φορούσαν κοντομάνικα πόλο μπλουζάκια δεν με καθησύχασε καθόλου σε πληροφορώ.
Μπα! Ώστε αρρωσταίνουν οι άνθρωποι και τα καλοκαίρια; Εγώ πάλι νόμιζα πως τα καλοκαίρια ήταν για νησιά και για θάλασσες, για παιδικά ξεσαλώματα και αλητεία στις γειτονιές και κει κατά τον Αύγουστο να ξαναβρίσκονται οι άνθρωποι στα πανηγύρια, στα χωριά τους, και ν’ ανάβουν λαμπάδες στην Παναγιά. Τα καλοκαίρια είναι από τη φύση τους λέφτερα, δεν φυλακίζονται οι άνθρωποι παρά μονάχα ατενίζουν τους γαλανούς ουρανούς και τους ανοιχτούς ορίζοντες.
Και τώρα μου λένε να μαζευτώ ξανά. Δεν ξέρω ειλικρινά αν είμαι θυμωμένος και με ποιον. Μάλλον απόγνωση το λες. Χωρίς μιαν ανάσα καλοκαιρινή, πώς να βγάλεις χειμώνα; Μετάλλαξη «Λάμδα», μετάλλαξη «Δέλτα», στις πόσες μεταλλάξεις καίγεται ο εγκέφαλος;
Η κατάσταση αρχίζει και γίνεται σουρεάλ. Στη σκηνή έχουν ανέβει οι γιατροί. Κι απέναντί τους οι υπόλοιποι. Σκεπτικιστές κι ατρόμητοι αντάρτες σαν τον κομαντάντε Πολάκη. Συνωμοσιολόγοι, θεομπαίχτες που κοροϊδεύουν εύπιστες θεοσεβούμενες ηλικιωμένες κυρίες και «επιστήμονες» της δεκάρας που βρήκαν ευκαιρία να γίνουν ευρέως γνωστοί. Θεούλη μου, τι ζούμε; Μας έστειλες τον ιό, τους άλλους τι τους ήθελες;
Κάπως έτσι ο άνθρωπος αρχίζει και φιλοσοφεί. Πώς γίνεται ένα πράγμα τόσο απλό να το έχουμε κάνει τόσο σύνθετο; Αρρωσταίνεις, πονάνε τα κόκαλά σου, κάνεις πυρετό πας στον γιατρό, γρίπη σου λέει, σου γράφει ένα φάρμακο, γίνεσαι καλά. Αυτή είναι η λογική πορεία των πραγμάτων. Με τον κορονοϊό και τις μεταλλάξεις του ζούμε την ανατροπή της λογικής σειράς. Οι ασθενείς (ή οι υποψήφιοι για ασθενείς) έχουμε βάλει στην άκρη τον γιατρό που συνιστά εμβολιασμό και ακούμε τους ... άλλους. Τον φίλο, τον γείτονα, τον ... κάπου πήγα, κάποιον είδα, κάτι μου είπε κι εγώ το ’πιασα το υπονοούμενο δεν είμαι κανένα κορόιδο. Μια παγκόσμια συνωμοσία είναι όλα ρε φιλαράκι, πού ζεις;
Πού ζω αλήθεια; Έχω φτάσει να πιστεύω ότι εγώ, που μόνο μέσον δεν έβαλα για να εμβολιαστώ, είμαι ένα δαμάλι με βλακωδέστατο βλέμμα, ένας αφελής που δεν έχει πάρει χαμπάρι τι γίνεται και τι παίζεται. Για να ξεχαστώ πήγα σε ένα μπαρ, παρήγγειλα ένα ουίσκι, μετά ένα δεύτερο.
- Εμβολιάστηκες; ρώτησα πειραχτικά τον νεαρό σερβιτόρο που είχε τη μάσκα κατεβασμένη στον λαιμό, ίσα -ίσα για να ’χει μια δικαιολογία σε περίπτωση ελέγχου.
- Σιγά που θα κάτσω να με μπολιάσει ο Εβραίος κτηνίατρος, ο Μπουρλά ... μου είπε κλείνοντάς μου το μάτι . Κάπου εκεί παρήγγειλα το τρίτο ουίσκι...
(Σωστά! Στην εξίσωση ξέχασα να βάλω και τους Εβραίους, μονίμως ύποπτους για κάθε είδους παγκόσμιες συνωμοσίες !).
Υπάρχει πράγματι ένας προβληματισμός στους ανθρώπους που είναι κατανοητός. Πρώτη φορά στην ιστορία η επιστήμη προχώρησε τόσο γρήγορα στην παρασκευή ενός εμβολίου και το χορήγησε αμέσως χωρίς να έχει την πολυτέλεια μακρόχρονων μελετών. Οι περισσότεροι άνθρωποι προβληματίζονται, ρωτάνε, αλλά στο τέλος, έστω και με φόβο θα εμβολιαστούν. Τουλάχιστον το σκέφτονται.
Από την άλλη είναι οι ... εκ προοιμίου αρνητές. Είναι φανερό - μόνο τυφλός δεν το βλέπει- ότι στη σημερινή Ελλάδα πάει να διαμορφωθεί ένα κανονικό αντιεμβολιαστικό κίνημα. Το να αντιδράς - στην Ελλάδα τουλάχιστον - πάει σήμερα να εξελιχθεί σε μια μορφή «μαγκιάς». Μια συμπεριφορά ... «ηρωική», αντισυστημική. Είναι η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει και που δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά. Είναι η ίδια Ελλάδα που πριν πεντέξι χρόνια χόρευε στις πλατείες πανηγυρίζοντας το «όχι» στην Ευρώπη, α λα μπρατσέτα με τον Βαρουφάκη, πριν του πετάξει αμέσως μετά τον λίθο του αναθέματος γιατί, είπαμε, να το παίξουμε αντίσταση, όχι να μας βγάλουν κι απ’ το ευρώ!
Η Ελλάδα της ψευτομαγκιάς συνωστίζεται σήμερα ξανά σε πλατείες και μπαρ, όχι για δημοψηφίσματα πια, αλλά για να κάνει πάρτι και να καταγγείλει συνωμοσίες πολυεθνικών και φαρμακοβιομήχανων. Το εμβόλιο έχει παρενέργειες και είναι επικίνδυνο για την υγεία. (Τα κορονοπάρτι και ο καθημερινός συνωστισμός είναι απλώς ... αντίσταση).
Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε - το πιραντελικό κλισέ πάει γάντι εδώ. Και τελικά καταλαβαίνεις ότι διαπράττουμε ένα λάθος. Όταν όλο το μιντιακό σύστημα έχει πέσει πάνω στους αρνητές του εμβολίου και τους χτυπάει, εσύ τι νομίζεις; Ότι τους φοβίζει; Κοινωνίες όπως η ελληνική - που έχουν στο DNA τους την αντίδραση απέναντι σε κάθε επιβολή, μην τις προκαλείς. Άφησέ τες να μαραζώσουν, μην τις δίνεις υπόσταση και ταυτότητα. Μην τις κάνεις από μάζα ... κίνημα.
Καλοκαιράκι παρ’ όλα αυτά. Ο Χαρδαλιάς τρέχει στις φωτιές, οι μετεωρολόγοι προαναγγέλλουν έναν ακόμη καύσωνα κι εμείς, οι αδειούχοι του Αυγούστου, αναζητώντας πακέτα διακοπών στο Διαδίκτυο, βλέπουμε τα περιθώρια να στενεύουν. Θα προλάβουμε; Ή ... άσπρα καράβια τα όνειρά μας θα μείνουν ακίνητα στο λιμάνι και δεν θα φύγουν ποτέ για κάποιο ρόδινο γιαλό;
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr