Στους πόσους νεκρούς πρέπει να πάρουμε μέτρα;

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ «Ε»

ΗΡΩΩΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΚΟΥΤΣΙΝΑ

Αγαπητή Ελευθερία,
Είμαι 53 ετών και πρώτη φορά γράφω στην εφημερίδα σας, μήπως φανώ χρήσιμος επί του θέματος. Γεννήθηκα και μεγάλωσα, έπαιξα ως παιδί και κατοικώ σήμερα στην περιοχή του σημερινού τροχαίου από τότε που η Ηρώων Πολυτεχνείου ήταν χωματόδρομος. Ο χωματόδρομος έγινε η σημερινή λεωφόρος περίπου το 1984, έχοντας στη χάραξή της μία πολύ κλειστή στροφή που αρχίζει από τη Μιχαήλ Αγγέλου και τελειώνει στην οδό Κουτσίνα, η οποία από τη διαίσθησή μου πιθανώς να έχει και ελαφρώς ανάποδη κλίση και σίγουρα ποιότητα οδοστρώματος ιδιαίτερα ολισθηρή.

Με μεγάλο πόνο καρδιάς και πλέον ως πατέρας 3 παιδιών λέω ότι στο συγκεκριμένο σημείο έχουν πέσει στην αντίληψή μου 3 τουλάχιστο (μαζί με το χθεσινό) θανατηφόρα τροχαία με θύματα νεαρά παιδιά από τις αρχές του 1990, όπου τότε πριν τριάντα χρόνια και βρισκόμενος σε νεαρή ηλικία είδα ένα πρωί τον πατέρα μου έτοιμο να κλάψει σε παρόμοια περίπτωση και σήμερα ακριβώς τον κατάλαβα, γιατί έτσι ακριβώς αισθάνομαι κι εγώ.
Με δεδομένο ότι η δημοτική αρχή έχει προγραμματίσει (και πολύ σωστά) την αλλαγή του οδοστρώματος της Ηρώων Πολυτεχνείου έως και το συγκεκριμένο σημείο, έχω να προτείνω να μελετηθούν και να προστεθούν στο έργο τουλάχιστο και τα εξής επιπλέον:
Έλεγχο και διόρθωση της κλίσης του οδοστρώματος στη στροφή.
Τοποθέτηση προστατευτικών μπαριέρων από το ύψος της Μιχαήλ Αγγέλου (αρχή της στροφής) έως και εκεί που τελειώνουν τώρα (λίγο μετά την Κουτσίνα. Η Κουτσίνα να αποκλειστεί από την πρόσβαση στην Ηρώων Πολυτεχνείου.
Ενίσχυση του φωτισμού και τοποθέτηση έντονης σήμανσης κινδύνου. Ό,τι άλλο κρίνεται απαραίτητο από τους ειδικούς.
Όλοι (και εγώ πρώτος) έχουμε κάνει λάθη ή είχαμε κακές στιγμές στην οδήγηση. Ο δρόμος πρέπει να συγχωρεί τα λάθη και όχι να καταδικάζει τον οδηγό. Ελπίζω το χθεσινό θανατηφόρο να είναι το τελευταίο.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Τουλκερίδης Αλέξανδρος