Δεν έχει συμπληρωθεί ένας χρόνος από τότε που ο γ.γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του, εκφράζοντας την αγωνία του, ευχήθηκε το 2021 να είναι «έτος θεραπείας» του πλανήτη κι έρχεται τώρα, φανερά απογοητευμένος, να δηλώσει στη Σύνοδο των 20 πλουσιότερων χωρών (G20) που έγινε στη Ρώμη, πως «Ή θα το σταματήσουμε ή θα μας σταματήσει»... Στην ίδια εκδήλωση, αφού κάλεσε τους ηγέτες αυτών των χωρών να διαθέσουν 100 δισ. δολάρια ετησίως στις αναπτυσσόμενες χώρες προκειμένου να αποκτήσουν τα μέσα για να αντιμετωπίσουν τα όλο και αυξανόμενα προβλήματαπου προκαλεί και θα προκαλεί στο μέλλον η κλιματική αλλαγή, κατέληξε στο άκρως ειρωνικό συμπέρασμα: «Δυστυχώς, το μήνυμα είναι αυτό, η επιταγή είναι (ακόμα) στο ταχυδρομείο»...
Να και μια έκπληξη. Μόλις προχθές, βγήκε ο κατά τα άλλα γραφικός Βρετανός πρωθυπουργός στο BBC και συμφωνώντας με τον προηγούμενο αξιωματούχο, δήλωσε με έμφαση και αλαζονεία πως «πρέπει να βάλουμε χρήματα στο τραπέζι για τις φτωχές χώρες». Κάτι είναι κι αυτό, όσο και αν το... ξύπνημα έρχεται τόσο καθυστερημένα.
Ανάμεσα στα σκόρπια συμπεράσματα της Συνόδου φαίνεται πως άνοιξε μια μικρή χαραμάδα ελπίδας, όσον αφορά την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Μιλάμε για την απόφαση - δέσμευση των χωρών να μη χρηματοδοτήσουν την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα μέχρι το τέλος του έτους.
Ύστερα από δυο - τρεις μέρες, στη Γλασκώβη της Σκωτίας, με την ευκαιρία της 26ης Διάσκεψης του ΟΗΕ για το κλίμα (CO26), απευθυνόμενος ο γ.γ. στους ηγέτες και αντιπροσωπείες διακοσίων σχεδόν χωρών, αφού τους κάλεσε να σώσουν την ανθρωπότητα από την καταστροφή αντί να συνεχίζουν στον «εθισμό» με τα ορυκτά καύσιμα, κατέληξε με το μακάβριο: «Να ξέρετε ότι σκάβουμε τους τάφους μας» 1/11/2021.
Για πρώτη φορά ακούγονται τόσο σκληρά και με τόσο δραματικούς τόνους λόγια από τα πλέον επίσημα χείλη, λόγια τα οποία πρέπει να έχουν συγκλονίσει και τον τελευταίο καλόπιστο και συνειδητοποιημένο πολίτη αυτού του κόσμου. Δυστυχώς όμως, κάποιοι από αυτούς τους ηγέτες όπως της Κίνας, της Ινδίας, της Ρωσίας, προτίμησαν να μη παραστούν και στις δύο πολύ σπουδαίες συναντήσεις κορυφής, παρότι οι χώρες τους, μαζί με τις ΗΠΑ, Γερμανία, Βραζιλία, ευθύνονται σε σημαντικό βαθμό (80%) για τη ρύπανση του πλανήτη από την εκπομπή των αερίων του θερμοκηπίου, στα οποία οφείλεται η υπερθέρμανση της Γης. Για τις δυσοίωνες προβλέψεις, ο πρόεδρος της Διάσκεψης δήλωσε: «Αυτό που θέλουμε να πετύχουμε είναι αρκετά δύσκολο. Μοιάζει με ένα διαγώνισμα που έχεις αφήσει τις δύσκολες ερωτήσεις για το τέλος και ο χρόνος τελειώνει»...
Κρίθηκε απαραίτητη η μεταφορά των λόγων, σε αυτούσια μάλιστα μορφή των επισήμων αυτών, για να αναδειχθεί η ανάγκη της λήψης επειγόντων μέτρων πριν οι καταστροφές από τα πρωτόγνωρα φυσικά φαινόμενα γίνουν μη αναστρέψιμες.
Είναι ο καπιταλισμός, με κίνητρο το ξέφρενο κυνήγι του κέρδους και του υπερκέρδους ακόμα, η αιτία της δραματικής κλιματικής αλλαγής; Είναι ο ανορθολογικός ή ο στρεβλός τρόπος ανάπτυξης που προκάλεσε η βιομηχανική επανάσταση, τον 18ο αιώνα; Είναι η επιβολή στους πληθυσμούς αυτών των συγκεκριμένων μοντέλων παραγωγής και κατανάλωσης; Είναι η λαθεμένη επιλογή των συγκεκριμένων καυσίμων (πετρέλαιο, άνθρακας), ορυκτών (χάλυβας), οικοδομικών υλικών, όπως το τσιμέντο, που σήμερα ακόμη χρησιμοποιούνται; Είναι η ακόρεστη τάση απόκτησης του ανθρώπου όλο και περισσότερων υλικών αγαθών με το οποιοδήποτε τίμημα; Κατά την ταπεινή μας γνώμη, είναι όλα αυτά και άλλα ακόμα περισσότερα.
Αφού έφταιξαν και φταίνε όλα αυτά, το θέμα είναι η επιτυχία των στόχων που έχουν τεθεί από τότε, στο Παρίσι και τα βασικά βήματα για την επίτευξή τους με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα, αν και τώρα τελευταία, όλο και πληθαίνουν οι φωνές που λένε πως στην πράσινη ανάπτυξη πρέπει να συμπεριληφθεί και η πυρηνική ενέργεια...
Οι συνειρμοί όμως, αυτοί οι... χωροφύλακες της συνείδησης, μας πάνε κατ’ ευθείαν στη Χιροσίμα, στο Ναγκασάκι, αλλά και στο Τσέρνομπιλ με τις ανυπολόγιστες συνέπειες, τις δοκιμασμένες...