πλέον τιμητικός για την ίδια, της αποδόθηκε το 1979, μετά την ομόφωνη εκλογή της στην προεδρία του O.I.V. (Διεθνής Οργανισμός Οίνου και Αμπέλου).
Πτυχιούχος χημικός του ΑΠΘ, βρέθηκε τυχαία στο Ινστιτούτο Οίνου και Αμπέλου του Υπουργείου Γεωργίας, όπου μπήκε με σοσονάκια, όπως λέει η ίδια, και βγήκε με γκρίζα μαλλιά, όταν συνταξιοδοτήθηκε το 1987. Από το 1962, ως προϊσταμένη του Ινστιτούτου, ενόψει των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΟΚ, αρχίζει να εκπροσωπεί την Ελλάδα στον Διεθνή Οργανισμό Οίνου και Αμπέλου, σε επιτροπές του Συμβουλίου της Ευρώπης και σε άλλα ευρωπαϊκά όργανα. Εκεί, διαπιστώνει τη γύμνια του κρατικού μηχανισμού και την απουσία νομοθετικού πλαισίου για να στηρίξει τις ελληνικές διεκδικήσεις σε ό,τι αφορά το κρασί, τη στιγμή που οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι από καιρό πανέτοιμες. Πιστεύει ότι η σύνδεσή μας με την ΕΟΚ και ο εναρμονισμός της νομοθεσίας με το Κοινοτικό Δίκαιο, είναι η μοναδική ευκαιρία να εκσυγχρονιστούν οι κρατικές δομές. Με καθαρό λόγο επισημαίνει: «Ρουφούσα σαν σφουγγάρι τις συζητήσεις και όταν γύριζα «βομβάρδιζα» με εκθέσεις τις αρμόδιες υπηρεσίες …ζητούσα βοήθεια, φωνή βοώντος εν τη ερήμω… ένιωθα σαν την καλαμιά στον κάμπο…».
Οι δυσκολίες και τα εμπόδια που συναντά δεν την αποθαρρύνουν. Στην κρίσιμη δεκαετία του 1960, στην προσπάθεια της Ελλάδας να αναδιοργανώσει την αμπελοκαλλιέργεια, βάζει ως στόχο το νομοθετικό νοικοκύρεμα του χώρου της οινοπαραγωγής και του οινεμπορίου. Με οδηγό την Κοινοτική Νομοθεσία, χαράζει με επιδέξιους χειρισμούς τη στρατηγική της. Υποστηρίζει τα συμφέροντα της ελληνικής οινοπαραγωγής, προωθεί τις ελληνικές θέσεις στα κέντρα λήψης αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και ανοίγει νέους δρόμους στο ελληνικό κρασί.
Πιστεύει και επιμένει στη σημασία της γεωγραφικής ονομασίας που δηλώνει τον τόπο καταγωγής του κρασιού. Προωθεί τις «Ονομασίες Προέλευσης» και το 1971 νομοθετείται η κατηγορία των ελληνικών οίνων με την ένδειξη «Ονομασία Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας» (ΟΠΑΠ). Από τα πρώτα κρασιά που «γεννήθηκαν» με την ένδειξη αυτήν ήταν το κρασί Ραψάνης, το οποίο από το 2011 κυκλοφορεί με την ισοδύναμη ένδειξη «Προστατευμένη Ονομασία Προέλευσης» (ΠΟΠ). Έργο της επίσης είναι η νομοθεσία για τους Τοπικούς Οίνους, τα αλκοολούχα ποτά και η κατοχύρωση μόνο για την Ελλάδα των επωνυμιών «Ούζο» και «Ρετσίνα».
Το γεγονός ότι η ιστορία του ελληνικού κρασιού γράφεται από μια γυναίκα σε ευρωπαϊκές και διεθνείς αίθουσες συμβουλίων, σε έναν καθαρά ανδροκρατούμενο κόσμο -«στο Συμβούλιο της Ευρώπης ...ήμουν η μόνη γυναίκα μεταξύ περίπου 200 αντρών και ο πιο μικρός σε ηλικία εκπρόσωπος»- αποδεικνύει την πλήρη αποδοχή της. Ποιο το κλειδί της αποδοχής; «Εγώ είχα ένα όραμα, το πίστευα και πάλεψα για να γίνει πραγματικότητα». «Δεν επέτρεψα να μου φάνε το δίκιο μου». Σημαντικός οδηγός ο λόγος της για εμάς. Όραμα, στόχοι, πάθος για τη δουλειά, πείσμα, πυγμή, αποφασιστικότητα. Και όχι μόνον.
Η βαθειά γνώση της αμπελοοινικής επιστήμης και η δημοσίευση πρωτότυπων ερευνητικών εργασιών της προσδίδουν διεθνές κύρος. Πολύτιμες οι εμπειρίες που αποκτά από τις επισκέψεις σε όλες σχεδόν τις αμπελουργικές ζώνες του κόσμου, αλλά πολύ πιο καθοριστικές οι εμπειρίες από τον κόσμο της ελληνικής υπαίθρου. Αν και παιδί της πόλης, κινείται με άνεση στον κόσμο της υπαίθρου, ζει από κοντά τα προβλήματά του, εξοικειώνεται με τον κόσμο του ελληνικού αμπελώνα και γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες των οίνων κάθε περιοχής.
Οι εμπειρίες, η συσσωρευμένη γνώση και η σε βάθος μελέτη της Αρχαίας Ελληνικής και Βυζαντινής Γραμματείας, έχουν ως αποτέλεσμα το πλούσιο συγγραφικό της έργο, στο οποίο αφοσιώνεται μετά τη συνταξιοδότησή της. Στα βιβλία της και στα 188 άρθρα, δημοσιευμένα στην εφημερίδα «Καθημερινή», με τα οποία έγινε γνωστή στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, φέρνει στο φως το παρελθόν της ελληνικής αμπελοκαλλιέργειας με έναν εξαιρετικά πρωτότυπο τρόπο. Χρησιμοποιεί τη σύγχρονη επιστημονική γνώση, προκειμένου να φωτίσει και να ερμηνεύσει τα μυστικά της αρχαίας οινικής τεχνολογίας, ενώ παράλληλα αναδεικνύει τον οίνο ως φορέα πολιτισμού, ισχυρότατο πλεονέκτημα για την εξαγωγή του στις αγορές.

* Η Ευαγγελία Βλαχοστέργιου-Τσιρονίκου είναι φιλόλογος, γραμματέας του Μορφωτικού Συλλόγου Ραψάνης.