Ο φόβος μιας επισιτιστικής κρίσης

Αφορμή της συγγραφής του σημερινού μας άρθρου αποτελεί ο φόβος των Ελλήνων περί μιας επικείμενης επισιτιστικής κρίσης δυναμένης να προσβάλλει και την πατρίδα μας με χτυπήματα, που θα προκαλέσουν την ποσοτική μείωση των παραγομένων αγαθών, τις ελλείψεις, την υπερβολική άνοδο των τιμών και την οικονομική αδυναμία των πολιτών να ανταποκριθούν στο ύψος αυτών.

Σημάδια, που άρχισαν να γίνονται ορατά και το φοβικό σύνδρομο να είναι έντονα αποτυπωμένο στο πρόσωπο και στον τρόπο αντίδρασης των καταναλωτών, οι οποίοι αγωνιωδώς περιφέρονται εντός των σούπερ μάρκετ προς εύρεση τροφίμων χαμηλής τιμής αγοράς.
Κάτι τέτοιο όμως είναι δυσεύρετο, αφού οι τιμές των προϊόντων εκτινάσσονται ασίγαστα προς τα πάνω. Καταμαρτυρώντας τον όλο και αυξανόμενο αριθμό των μαύρων σύννεφων της ακρίβειας, την οποία είναι δύσκολο να αντιμετωπίσει το πορτοφόλι του μέσου Έλληνα πολίτη.
Αιτίες της καταστάσεως αυτής είναι η υγειονομική και ιδιαίτερα η πολεμική κρίση. Το εμπάργκο, που επέβαλε και οδήγησε στην αύξηση των τιμών της ενέργειας και η καταστροφή, στις εμπόλεμες περιοχές, των καλλιεργειών παραγωγής δημητριακών προϊόντων τροφοδότησης της παγκόσμιας αγοράς. Το όλο αυτό δυσμενές κλίμα επέβαλε τη ρήτρα αναπροσαρμογής, υπέρ- αύξησε τα κέρδη των παραγωγών ενέργειας και αποτέλεσε τον καταλύτη πρόκλησης των αλυσιδωτών εκείνων αντιδράσεων αύξησης των τιμών των βασικών αγαθών επιβίωσης του λαού μας. Αυτές μείωσαν την παραγωγή, αύξησαν τη ζήτηση και προκάλεσαν τη δυσκόλως αντιμετωπίσιμη επιδημία της ακρίβειας. Ένα κακό που χτυπά ανελέητα τη φτωχή και μεσαία ελληνική οικογένεια. Και ενώ οι αιτίες αυτές είναι γνωστές στους δημιουργούς της ακρίβειας και ο φόβος της επισιτιστικής κρίσης πλανάται παγκοσμίως και περισσότερο στις προβληματικές οικονομίες, όπως της πατρίδας μας, τα συμφέροντά τους δεν τους αφήνουν να χτυπήσουν στη ρίζα τον φονιά των νοικοκυριών κυρίως της Ευρώπης και της Ελλάδας. Για να μην ξανά-φυτρώσει. Για να μην αποτελεί τον επικείμενο κίνδυνο και άλλων δεινών της ανθρωπότητας. Αυτό μπορεί να γίνει εύκολα, αν το θελήσουν οι ισχυροί του πλανήτη. Αν σταματήσουν να ονειρεύονται νέες επιρροές και αύξηση του πλούτου τους. Η επικράτησή της ιδέας αυτής δεν απαιτεί χρήματα, αρκεί οι υπαίτιοι να κινηθούν γρήγορα προς την κατεύθυνση του σταματημού της λειτουργίας του φρενοκομείου των πολέμων. Για να μην πεινάσει ο κόσμος και να μην θυσιάζονται στο βωμό του κακού αθώες ψυχές. Και ακόμα η αντιμετώπιση των κρίσεων να γίνεται πάντοτε με γνώμονα την αλήθεια και όχι με υπερβολές, που σκοπό έχουν την κερδοσκοπία. Για να μην υπονομεύονται και καταστρέφονται οικονομίες σε βάρος της ευημερίας των λαών… Για να πρυτανεύσει επί τέλους το δικαίωμα στη ζωή όλου του κόσμου. Όλων των αδύναμων και μικρών του πλανήτη. Όλης της κτιστής δημιουργίας…
Κι όμως τα συμφέροντα των ισχυρών του χρήματος δεν έχουν οίκτο, πολύ δε περισσότερο αλληλεγγύη. Αφού η ύλη γι’ αυτούς έχει μεγαλύτερη αξία της ζωής. Γι αυτό και αποτελεί την αιτία όλων των πολέμων. Γιατί αυτοί τους προσφέρουν άφθονο χρήμα πουλώντας ακριβά τα προϊόντα του θανάτου. Οι παραγωγοί αυτοί είναι εκείνοι που οδηγούν κυβερνήσεις και λαούς στην αλληλοεξόντωση προς δόξα και τιμή του χρήματος. Καταργώντας κάθε έννοια δικαίου και ηθικής. Επιφέροντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τη δυστυχία, τη φτώχεια, την ακρίβεια, τις επισιτιστικές κρίσεις, την εξάρτηση…
Καιρός, λοιπόν οι απανταχού της γης λαοί να αφυπνισθούν, να ξεσηκωθούν και να ζητήσουν το αυτονόητο. Το δικαίωμα στη ζωή. Στη θεϊκή δωρεά, την οποία ουδείς δύναται να στερεί με τους πάσης φύσεως πολέμους και αποκλεισμούς. Γιατί αυτός ο κόσμος δεν είναι δημιούργημα δικό του, αλλά του Πάνσοφου Δημιουργού μας. Αυτήν τη δωρεά πρέπει να σεβόμαστε και να προστατεύουμε από το δέλεαρ του χρήματος. Τον φονιά των αδύναμων, των πεινασμένων και των δυστυχισμένων.

Από τον Κων/νο Τσιρονίκο