Τα χρόνια όμως περνάνε και αφήνουν το μορφολογικό τους αποτύπωμα: το γήρας, που συνοδεύεται από λυγισμένα σώματα, ρυτιδιασμένα πρόσωπα, βραδύτητα κι αστάθεια στην κίνηση… Στην περίπτωση όμως του κ. Φ. και της γυναίκας του, ο πανδαμάτορας χρόνος δεν μπόρεσε να καταβάλει τη σπουδαιότερη αξία της ζωής, την αγάπη. Αυτή έμεινε ολόρθη, αδάμαστη, πανώρια και περήφανη. Να ψηλώνει διαρκώς και να βγάζει όλο και καινούργιους καρδιακούς κλώνους, που υποστηρίζουν και στηρίζουν ανυποχώρητα τη θεϊκή αυτήν αξία, που δροσίζει και ανασαίνει τον άνθρωπο.
Αυτήν την αγάπη δείχνει έμπρακτα και καθημερινά ο στοργικός σύζυγος. Ο απόλυτα δοσμένος στον αγώνα για το κράτημα στη ζωή της αγαπημένης του γυναίκας. Ο γεμάτος σε πλούτο συναισθημάτων άνθρωπος. Ο πρωτόγνωρος και υποδειγματικός, που μόνος του πήρε πάνω του τον αγώνα της σωτηρίας της. Γιατί την αγαπά πολύ όπως και εκείνη, κι αυτός ο πόθος τούς κρατά συνειδητά ενωμένους στον κοινό αγώνα αντιμετώπισης της συζυγικής νόσου.
Πρωταγωνιστής αυτού του καλού αγώνα ο κ. Φ. Αυτός που για την αδύναμη σύζυγό του αποτελεί μόνιμο στήριγμα. Απόρθητο φρούριο, που διαρκώς την προστατεύει. Κι αυτό το βλέπει κανείς αποτυπωμένο στο περπάτημά τους, στα πρόσωπά τους, τα οποία μόνον αισιοδοξία, χαρά και ασίγαστο πόθο για ζωή εκπέμπουν. Κι αυτό αποτελεί επιτυχία του κ. Φ. Γιατί πιστεύει ακράδαντα, ότι μόνο με τον καθημερινό και χαρούμενο περίπατο θα μπορέσει να σταθεί όρθια στη ζωή η πολυαγαπημένη του σύζυγος. Κι αυτή η πρακτική, κατά τον ίδιο και τους ειδικούς, αποτελεί το καλύτερο φάρμακο αντιμετώπισης του νοσήματος, που τη βαραίνει.
Αυτό, είναι το πιστεύω του κ. Φ. για να κάνει τη ζωή της γυναίκας του καλύτερη. Η συχνή κίνηση στο φυσικό περιβάλλον. Το τηρεί απόλυτα και το βλέπει στη βελτίωσή της. Η επιμονή του στον ανθρώπινο αυτόν σκοπό είναι αξιοθαύμαστη. Προσωπικά, τον θαυμάζω για τον αλτρουισμό του και τον αμείωτο αγώνα αγάπης και φροντίδας που δίνει καθημερινά, παρά την ηλικία του, για τον άνθρωπο της ζωής του. Και είναι τόσο μεγάλος και αξιοθαύμαστος, που κάποτε του είπα αστειευόμενος: κ. Φ. αδικείσαι εδώ στην Ελλάδα που ζεις. Γιατί; Μου απαντά. Διότι, αν ήσουν στις ΗΠΑ θα είχε καταγραφεί ο πρωτόγνωρος αγώνας για την αγαπημένη σου γυναίκα στο βιβλίο Γκίνες. Και τι είναι αυτό; Με ρωτά: Είναι ένα βιβλίο, που εκδίδεται κάθε χρόνο και καταγράφει πρωτότυπα ανθρώπινα κατορθώματα, αξιοπερίεργα γεγονότα, καθώς και μοναδικά φαινόμενα που παρουσιάζονται στο φυσικό περιβάλλον. Το προσπέρασε ταπεινά, θεωρώντας τον αγώνα του πηγαίο και ανυστερόβουλο.
Προσέχοντας καλά το όμορφο αυτό επεισόδιο θα διαπιστώσει κανείς μια νότα αισιοδοξίας. Ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι πέρα για πέρα άπονος. Κι ούτε πάντα πετάει τους ανήμπορους στα αζήτητα και ξεχασμένα… Γιατί υπάρχουν και στοργικοί άνθρωποι. Διάκονοι της άδολης αγάπης και της ανιδιοτελούς προσφοράς. Νησίδες σωτηρίας και ανθρωπιάς. Αυτές πρέπει να ενδυναμώσουμε για να ψηλώσουμε και να απλώσουμε την αγάπη ακόμα περισσότερο. Για να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο. Πιο ανθρώπινο. Σαν αυτόν που υπηρετεί ταπεινά με τις πράξεις του ο κ. Φ. Αυτές που εκπέμπουν μόνον αγάπη στην ανήμπορη σύζυγό του. Αγάπη άμεση και ολοκληρωμένη. Από τέτοια πρότυπα έχει ανάγκη ο κόσμος μας. Κι αυτά πρέπει να ενισχύουμε, να προβάλλουμε, για να μην πετάμε στου δρόμου την άκρη το ανήμπορο μέρος της κοινωνίας μας.
Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
