Περί Ρωσίας Χ υπόθεση Μαγκνιτσκι (β)

Γράφει ο "Ομηρος"

Η κρατική και ειδικά η προεδρική διαφθορά στη σημερινή Ρωσία έχει προβληματίσει τις δυτικές και τις δημοκρατίες της Άπω Ανατολής. Στην αχανή Ρωσία, που ποτέ δεν βίωσε πολιτική και κοινωνική ομαλότητα, γεύτηκε δε από τον πρώιμο ακόμη μεσαίωνα χωρίς διαλείμματα τον

αυταρχισμό μέχρι σήμερα, τα οικονομικά και άλλα μεγάλα εγκλήματα εύκολα «χωνεύονται» από τη θρησκευόμενη και «καθυστερημένη» πλειοψηφία του ρωσικού λαού. Τον χαρακτηρισμό ως ανώριμων για Δημοκρατία Ρώσων πολιτών έδωσε ο ίδιος ο Πούτιν. μιλώντας σε Ευρωπαίους ηγέτες πριν λίγα χρόνια (βλ. αρθ. 7). Υπόψη πως και η Ρωσική Εκκλησία με τον πάμπλουτο πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλο συμπορεύεται με τον Ρώσο πρόεδρο χορηγώντας -με ευνόητα ανταλλάγματα- το κατάλληλο άλλοθι για τις τέσσερις μέχρι τώρα κυβερνήσεις του, από το 2000 μέχρι σήμερα, που ευλόγησε και την επιδρομή στην Ουκρανία. Πρόσθετο άλλοθι του Προέδρου για τον αυταρχισμό, τους αναθεωρητικούς πολέμους στην Τσετσενία, τη Γεωργία, την Κριμαία, την Ουκρανία και τη λεηλασία του εθνικού πλούτου αποτελεί η έγκριση της πλειοψηφίας των Ρώσων, που είναι προσηλωμένη στα αφηγήματα Πούτιν και Κύριλλου. «Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει».
Το κείμενο που διαβάζετε είναι αντιπροσωπευτικό της ρωσικής «δημοκρατίας» του 21ου αιώνα. Η βύθιση στη σκοτεινιά της είναι ίσως ο ορισμός μιας μεταμοντέρνας φεουδαρχίας. Ο νεαρός Μοσχοβίτης δικηγόρος Σεργκέι Μαγκνίτσκι κατήγγειλε εξ ονόματος του Αμερικανού μεγαλοεπενδυτή και ιδρυτή του αμοιβαίου κεφαλαίου Hermitage Capital στις ρωσικές αρχές την άνοιξη του 2008 την κλοπή κρατικού χρήματος ύψους 230.000.000 δολαρίων από συγκεκριμένους δημόσιους λειτουργούς. Το ποσό ήταν ακριβώς το ίδιο, που είχε πληρωθεί για φόρους από τρεις εταιρείες, που διαχειριζόταν το fund Hermitage του εντολέα του μέχρι τα τέλη του 2006, όταν και έκλεισε ο κύκλος δραστηριότητάς τους στη Ρωσία. Οι επενδυτικές εταιρείες ήταν οι Μαhaon, Perfenion και Rilend. Η «έρευνα» της λαθροχειρίας ανατέθηκε …στους ίδιους ανθρώπους, που είχαν ενθυλακώσει τα εκατομμύρια. Οι άνθρωποι αυτοί συνέλαβαν τον Μαγκνίτσκι τον Νοέμβριο του 2008 ως δήθεν συνεργό φοροδιαφυγής του Μπράουντερ και του επενδυτικού του ταμείου. Στην ουσία, για να του κλείσουν το στόμα. Προηγουμένως εξαφάνισαν τα αποδεικτικά στοιχεία, που είχε προσκομίσει ο Μοσχοβίτης δικηγόρος. Θεωρημένα και πολλαπλά ωστόσο αντίγραφα είχε στο Λονδίνο ο διωγμένος από τη Μόσχα το 2005 Μπράουντερ, κάτι που έκανε δυνατή τη διάδοση των συμβάντων μέχρι το αμερικανικό Κογκρέσο και τα ΜΜΕ των Η.Π.Α. και της Μεγάλης Βρετανίας. Ο Μπράουντερ μάλιστα και οι Άγγλοι δικηγόροι του συνόδευσαν τις αποδείξεις με ντοκιμαντέρ, που έκανε θραύση στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Κάποιος όμως έπρεπε να «πληρώσει» τον λογαριασμό της ταπείνωσης μέσα στη Ρωσία. Η απάτη των Ρώσων αξιωματούχων είχε την εξής διαδρομή.
Ο ιδρυτής του επενδυτικού Ταμείου (fund) Hermitage Capital Μπιλ Μπράουντερ εκδιώχτηκε από τη Ρωσία το 2005 εξαιτίας ερευνών του για τις απάτες των ολιγαρχών, που έπλητταν τις μετοχικές επενδύσεις χιλιάδων Ρώσων και άλλων επενδυτών πελατών του. Στις 17.8.2007 έγινε κατάσχεση των αρχείων του Fund Hermitage, που του ανήκε στη Μόσχα για φορολογικούς υποτίθεται ελέγχους. Οι υπεύθυνοι όμως για τους «ελέγχους», ανώτατοι αξιωματούχοι του Υπουργείου Εσωτερικών, Κουζνέτσωφ και Καρπόφ, με τα έγγραφα, τους φακέλους, τις σφραγίδες κ.λπ., που είχαν κατασχέσει, διέπραξαν μια πρωτοφανή απάτη. Διάλεξαν τρεις αδρανείς και φορολογικά άψογες επενδυτικές εταιρείες του Μπράουντερ, που διαχειριζόταν το επενδυτικό ταμείο του (fund) Ηermitage Capital στη Μόσχα. Τις Mahaon, Perfection και Rilend. Οι εταιρείες αυτές αποκόμισαν το 2016 όλες μαζί -από τις προμήθειες των επενδύσεων χιλιάδων πελατών τους- κέρδη 971 εκατ. δολαρίων και πλήρωσαν φόρους 230 εκατομμυρίων στο ρωσικό δημόσιο. Ο Μπράουντερ τα καθαρά κέρδη του μετά την πληρωμή των φόρων κατά τον ρωσικό επενδυτικό νόμο τα μετέφερε στο Λονδίνο. Το έκανε επειδή πίστευε πως το καθεστώς θα τα δέσμευε, όπως έγινε και με όσους επιχειρηματίες αρνούνταν να υπαχθούν στο σύστημα 50-50 (σελ. 218-227 του βιβλίου του «Το κόκκινο σήμα»).*
Στη Ρωσία έμειναν ελάχιστοι υπάλληλοι και οι δικηγόροι του. Ανάμεσά τους και ο Μαγκνίτσκι. Ο ιθύνων νους της κομπίνας και ανώτατος αξιωματούχος του Υπουργείου Εσωτερικών Κουζνέτσοφ, παριστάνοντας τον …Μπράουντερ «μεταβίβασε» με πλαστά προχρονολογημένα συμβόλαια και τις σφραγίδες που είχε στην κατοχή του τις τρεις εταιρείες σ’ έναν ισοβίτη κατάδικο για ανθρωποκτονία από πρόθεση. Τον Viktor Markelof, τον οποίο -σαν αντάλλαγμα- απελευθέρωσε με πλαστή απόφαση. «Κάπως υπερβολικά και περίεργα μας τα λέτε», θα σκεφτείτε. Και όμως. Όλα είναι τεκμηριωμένα με αδιάσειστα στοιχεία, που επαληθεύτηκαν από το Συμβούλιο της Ευρώπης, από τον αγγλικό Δικηγορικό Σύλλογο, από τη Διεθνή Αμνηστία και τις νομικές υπηρεσίες του αμερικανικού Κογκρέσου. Ο νεαρός δικηγόρος Σεργκέι Μαγκνίτσκι δεν μπορούσε να «καταπιεί» όσα συνέβαιναν στην πατρίδα του και αυτά που ακολούθησαν σε βάρος του πελάτη του. Τόσο αυτός όσο και άλλοι δύο δικηγόροι του ίδιου γραφείου της Μόσχας, βρέθηκαν στο στόχαστρο της FSB (πρώην KGB) ως συνεργοί στην ανύπαρκτη φοροδιαφυγή των επενδυτικών εταιρειών του Μπράουντερ.
Ο Μαγκνίτσκι ψάχνοντας όσα συνέβαιναν με την αρπαγή των αδρανών εταιρειών του Hermitage πληροφορήθηκε από τους ερευνητές του ότι μετά την κατάσχεση των φακέλων από τον Κουζνέτσοφ στις 17.8.07 και μεταξύ Σεπτεμβρίου και Δεκεμβρίου 2007 εμφανίστηκαν τρεις αποφάσεις ρωσικών δικαστηρίων εναντίον κάθε μίας από τις παραπάνω εταιρείες «ιδιοκτησίας» πλέον του εγκληματία Μαρκέλοφ. Με την απόφαση της 3ης.9.07 δικαστηρίου της Πετρούπολης, η εταιρεία Mahaon «ομολόγησε» και το δικαστήριο την καταδίκασε να πληρώσει σε «πιστώτρια» εταιρεία φάντασμα 71 εκατ. δολάρια. Στις 13.11.07 με τον ίδιο τρόπο άλλη «πιστώτρια» εταιρεία φάντασμα εξασφάλισε απόφαση δικαστηρίου του Καζάν (έδρα της εταιρείας Perfenian, τωρινής «ιδιοκτησίας» Μαρκέλοφ) που την υποχρέωσε να της πληρώσει 581 εκατ. δολάρια. Στις 11.12.07 τρίτο -διαιτητικό αυτήν τη φορά-δικαστήριο στη Μόσχα πάντα με τον ίδιο τρόπο υποχρέωσε και τη Rilend να καταβάλει σε τρίτη «πιστώτρια» 971 εκατ. δολάρια, και πάλι «ομολογημένα» από πληρεξούσιο δικηγόρο της τελευταίας με πλαστό πληρεξούσιο. Αυτές, λοιπόν, οι τρεις κλεμμένες εταιρείες εμφάνισαν σωρευτικές «ζημίες» το 2007 από 1,623 δισ. δολάρια. Ο Μαγκνίτσκι και οι βοηθοί του στη Μόσχα ανακάλυψαν από την ιστοσελίδα της κεντρικής τράπεζας της Ρωσίας, πως αυτές οι κλεμμένες εταιρείες του νέου «ιδιοκτήτη» Μαρκέλοφ άνοιξαν τραπεζικούς λογαριασμούς σε δύο άγνωστες πολύ μικρές ρωσικές τράπεζες. Την Universal Savings Bank και την Ιnterkommerz Bank. Γιατί άραγε ν’ ανοίξουν λογαριασμούς, σκεφτόταν στο Λονδίνο ο Μπράουντερ, τρεις κλεμμένες και «καταχρεωμένες» εταιρείες.
Πολύ περισσότερο που από τον Σεπτέμβριο του 2007 είχε αναφέρει στις Αρχές και τους Εισαγγελείς τις απάτες, πλαστογραφίες και τα παραδικαστικά κυκλώματα στην Πετρούπολη, το Καζάν και τη Μόσχα γύρω από την κλοπή των τριών εταιρειών του, για λογαριασμό των οποίων είχαν εξοφληθεί φόροι από τον διαχειριστή τους, τη Hermitage Capital, το 2006, 230 εκατ. δολάρια. Και ενώ πάλευε να βρει απαντήσεις, έσκασε η βόμβα στη Μόσχα. Τέλη Δεκεμβρίου 2007 η Τράπεζα Universal λίγο μετά το άνοιγμα του λογαριασμού έλαβε καταθέσεις για τις κλεμμένες εταιρείες 97 εκατ. δολάρια. Την επόμενη κατατέθηκαν στην Ιnterkomèrz 147 εκατ. δολάρια. Σύνολο 230 εκατομμύρια. Όσα ακριβώς είχε πληρώσει για φόρους κερδών των τριών εταιρειών ο Μπράουντερ το 2006. Από πού ήρθαν τα χρήματα, τι συνέβη με τον Σεργκέι Μαγκνίτσκι, που ξεδίπλωσε την απάτη, ποιοι και πόσοι ήταν οι τελικοί αποδέκτες των χρημάτων, πώς και ποιοι πλήρωσαν τους απατεώνες κ.ά. θα συνθέσουν το παζλ της επόμενης Τρίτης.
* Το σύστημα 50-50 είναι κατά Μπράουντερ η συμμετοχή της Προεδρίας στον τεράστιο πλούτο των Ρώσων ολιγαρχών στο 50% του παράνομου πλουτισμού τους. Γι’ αυτό και δεν διώκονται. Στοχοποιούνται, κατά τους Μπράουντερ και Μάγιερς, όσοι το αρνούνται και αυτοί είναι όσοι κερδίζουν και φορολογούνται νομίμως.
Έτσι εξηγούνται κατά πολλούς οι «αυτοκτονίες» δηλητηριάσεις και εν ψυχρώ δολοφονίες.