Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
...Και ενώ εξακολουθούμε να περιμένουμε η Αμφίπολη να μας
αποκαλύψει τα μυστικά της...
...Και ενώ οι αρχαιολόγοι «σφάζονται» για το περιεχόμενο και την προέλευση του μοναδικού αυτού τάφου... Εδώ που τα λέμε, άργησαν κιόλας, διότι, πέρασαν καμιά δεκαριά μέρες μέχρι να αρχίσουν να τρώγονται και να διαφωνούν δημοσίως... συνήθως ξεκινάνε νωρίτερα... παρότι κανένας από αυτούς που εκφράζουν άποψη έχουν δει τον τάφο τόσο όσο τον έχουμε δει και όλοι οι υπόλοιποι στις φωτογραφίες...
...Και ενώ το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τη σταδιακή και μοναδικού κάλλους και ενδιαφέροντος αποκάλυψη αυξάνεται κατακόρυφα και καταφθάνουν επισκέπτες ακόμη και από την Αυστραλία στον χώρο των ανασκαφών για δουν από κοντά έστω και ένα «ψήγμα» των ανακαλύψεων (γιατί κάτι παραπάνω προς το παρόν δεν υπάρχει η δυνατότητα να αντικρίσουν) και να «μοιραστούν» με έναν τρόπο τη «μαγεία» -διότι περί αυτού πρόκειται- του θαύματος που συντελείται εκεί... Και ενώ οι κάτοικοι της Αμφίπολης έχουν ήδη αρχίσει να ονειρεύονται και να επενδύουν στην αξιοποίηση των περιουσιών με επίκεντρο τον τύμβο και ήδη, ακούμε, έχουν αυξήσει τις τιμές σε αγροτεμάχια και οικόπεδα καθώς η ζήτηση έχει αυξηθεί κατακόρυφα... Και ενώ περιμένουμε όλοι εναγωνίως να δούμε ο τέταρτος τελικά θάλαμος «τι» περιέχει ή μάλλον «ποιον» περιέχει, αν περιέχει...
...Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά
...Συμβαίνει και κάτι άλλο εξίσου σοβαρό. Το οποίο μπορεί να μην προκαλεί το διεθνές ενδιαφέρον, μπορεί να μην αποτελεί μέρος της καθημερινής ενασχόλησής μας ημών των γηγενών αλλά... Αλλά, αποτελεί την ουσία της υπόθεσης που λέγεται «αξιοποίηση των αρχαιολογικών θησαυρών» τους οποίους σε αφθονία διαθέτουμε μεν αλλά... Και αυτό το «ναι μεν αλλά», το ξέρουμε, δεν είναι ανάγκη να έρθουν να μας το πουν άλλοι, αλλά, αφού δεν κάνουμε τίποτα γι’ αυτό, μία υπενθύμιση με αφορμή και τα όσα θαυμαστά συμβαίνουν στην Αμφίπολη όχι μόνον δεν βλάπτει αλλά βάζει και το δάχτυλο «επί τον τύπον των ήλων».
Πρόκειται για μία έκθεση, όχι «ιδεών», αλλά αποτύπωσης μίας πραγματικότητας.
Την έκθεση της εταιρίας συμβούλων McKinsey η οποία έγινε για λογαριασμό του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων και απόσπασμά της δημοσιεύτηκε σε αφιέρωμα που είχε προ ημερών η Guardian με αφορμή την ανασκαφή της Αμφίπολης.
Τι δείχνει η έκθεση; Δείχνει ότι παρά τον αμύθητο αρχαίο πλούτο, η Ελλάδα δεν κερδίζει τίποτα και τα μνημεία παραμένουν αναξιοποίητα.
Παραθέτουμε αυτούσιο ένα κομμάτι, το οποίο αναφέρει:
«Η Αθήνα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει τα πιο εντυπωσιακά, αρχαία ερείπια στον κόσμο. Από τον Παρθενώνα ως το λόφο της Πνύκας, αυτά τα ερείπια ξεπροβάλλουν αιφνιδιαστικά σε κάθε γωνία» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Guardian.
Αν και το 60% των αναζητήσεων στο διαδίκτυο που κάνουν οι ξένοι για την Ελλάδα αφορούν στον πολιτισμό της, η χώρα δεν έχει καταφέρει να «ρευστοποιήσει» το ενδιαφέρον που είναι γνωστό ότι υπάρχει για τα ιστορικά της αξιοθέατα: το μέσο έσοδο ανά επισκέπτη στην Ελλάδα σε τουριστικούς χώρους είναι κάτι παραπάνω από 6 ευρώ έναντι 19,7 ευρώ του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Έτσι, ενώ η Ελλάδα κυριολεκτικά βρίθει από απίστευτης ιστορικής σημασίας μνημεία, με την αποκάλυψη του τάφου της Αμφίπολης να βρίσκεται σε εξέλιξη, το 2013 τα έσοδα από επισκέψεις σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους ήταν μόλις 47 εκατ. ευρώ και οι επισκέπτες (Έλληνες και ξένοι τουρίστες) που θέλησαν να θαυμάσουν από κοντά την πολιτισμική κληρονομιά της χώρας μετά βίας άγγιξαν- σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας- τα 11,5 εκατ.
Την ίδια ώρα, τα μουσεία της Γαλλίας προσέλκυσαν την προηγούμενη χρονιά 73,1 εκατ. επισκέπτες, ενώ μόνο το μουσείο του Λούβρου έκοψε πάνω από 9 εκατ. εισιτήρια. Το Βρετανικό μουσείο από την άλλη, το οποίο στηρίζει τη φήμη του κυρίως στα μάρμαρα του Παρθενώνα, μετρά κάθε χρόνο περισσότερους από 5 εκατ. επισκέπτες.
Τίποτα από αυτά δεν ισχύει για το μουσείο της Ακρόπολης. Παρά το γεγονός πως έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα πιο σημαντικά (οι χρήστες του διαδικτυακού ταξιδιωτικού οδηγού Tripadvisor μάλιστα πρόσφατα το κατέταξαν στην 8η θέση με τα καλύτερα μουσεία στον κόσμο), η επισκεψιμότητά του παραμένει κάτω των προσδοκιών. Από την αρχή της λειτουργίας του το 2009, οι είσοδοι ήταν 6,5 εκατ. περίπου και παρά την αύξηση που καταγράφουν φέτος οι τουριστικές αφίξεις, από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο το μουσείο της Ακρόπολης υποδέχτηκε τελικά 393 χιλ. επισκέπτες (από 322 χιλ. πέρσι). Σύμφωνα τέλος με τα επίσημα στοιχεία του μουσείου, από τον περσινό Ιούνιο έως τον Μάιο οι επισκέπτες έφτασαν τους 1,161 εκατ.».
Όσο για το αντίτιμο εισόδου στο Μουσείο; «Πιο πολύ κοστίζει ένας καφές από το εισιτήριο στο Μουσείο». Γενικά στην Ελλάδα βεβαίως πιο πολύ κοστίζει ένας καφές από πολλά άλλα πράγματα, για να μην πούμε πόσο κοστίζει στη Λάρισα που τον πληρώνουμε για να βλέπουμε τσιμέντα.
Κάπως έτσι παρουσιάζονται τα πράγματα στην Έκθεση και κάπως έτσι είναι και στην πραγματικότητα.
Και όπως επισημάνεται όλο αυτό οφείλεται μεταξύ άλλων και στο γεγονός ότι στην Ελλάδα είναι χαμηλή η προσφορά σε εμπορικές υπηρεσίες και υποδομές. «Ακόμη και η έκδοση ηλεκτρονικών εισιτηρίων μέσω διαδικτύου αποτελεί ακόμη “όνειρο θερινής νυκτός” για τα περισσότερα αξιοθέατα» παρατηρεί, μεταξύ άλλων ο συντάκτης της έκθεσης που μιλάει επίσης για λίγους πόρους και ελάχιστη προβολή. Και σαν μην έφθαναν όλα αυτά, αναφέρεται και στις τεράστιες ουρές που είναι αναγκασμένος ο τουρίστας να υποστεί προκειμένου να μπει σε έναν χώρο, για να μην αναφέρουμε τις απεργίες που έρχεται ο άλλος από τα πέρατα του κόσμου για να επισκεφθεί τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και πληροφορείται κατάπληκτος ότι... απεργεί (όχι ο Βράχος, οι υπάλληλοι και συνεπώς δεν μπορεί να επισκεφθεί το μνημείο) ή ότι υπάρχουν κάτι μυστήρια ωράρια τα οποία λειτουργούν αποτρεπτικά ως προς την επισκεψιμότητα αυτού ή και άλλων αρχαιολογικών χώρων.
Έχουμε λοιπόν ένα θησαυρό που μας χαρίστηκε απλόχερα και τι κάνουμε;
Τον αφήνουμε στην... ησυχία του. «Είναι μεσάνυχτα και η φύσις ησυχάζει» εν Ελλάδι. Πανηγυρίζουμε για την Αμφίπολη αλλά από πλευράς εκμετάλλευσης και υποδομών είμαστε για τα... πανηγύρια.
