1. Προχθές, ημέρα Σάββατο, η GPO δημοσίευσε στα Νέα την πρώτη δημοσκόπηση μετά το ξέσπασμα του θέματος των υποκλοπών σε βάρος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Η δημοσκόπηση δεν έδειξε καμία τεράστια ανατροπή στο σκηνικό, παρά μόνο μία πτώση κατά 2% περίπου της Κυβέρνησης και μία αύξηση κατά 0,9% του ΣΥΡΙΖΑ και κατά 1% του ΠΑΣΟΚ. Μιλάμε για μεταβολές που θα επέρχονταν σε θέματα, όπως π.χ. αν είχε συμμετάσχει ο Πρωθυπουργός σε κανένα ξέφρενο πάρτι όπως η Πρωθυπουργός της Φινλανδίας.
Η απάντηση όμως του 58% των ερωτηθέντων ότι λόγω των υποκλοπών έχασε την εμπιστοσύνη του στην Κυβέρνηση δείχνει πόση σοβαρότητα δίνει στα αλήθεια η κοινή γνώμη στο θέμα.
2. Είναι, αλήθεια, τόσο σοβαρό θέμα οι υποκλοπές σε βάρος αρχηγού ενός μεγάλου κόμματος; Πολλοί ίσως θεωρήσουν πιο σημαντικά άλλα θέματα, όπως το κόστος της ενέργειας, την ανεργία, ακόμη και την καθυστέρηση καταβολής των επιδοτήσεων του Προγράμματος «ΑΝΑΣΑ» και τη φορολόγησή τους. Και αυτοί έχουν από την πλευρά τους δίκιο.
Όταν οι πολίτες της χώρας δεν ξέρουν αν θα καταφέρουν να ζεσταθούν τον χειμώνα λόγω κόστους της ενέργειας, λόγω της ακρίβειας ή λόγω της φτώχειας, μπορούν να ενδιαφερθούν για τόσο μακρινά για εκείνους θέματα όπως οι υποκλοπές σε βάρος πολιτικών; Στο κάτω-κάτω, όπως λένε πολλοί, «οι πολιτικοί έχουν τη βόλεψή τους, εμάς θα σκεφτούν;».
Όλα αυτά έχουν μία βάση. Οι λαοί που πεινούν συνήθως είναι πιο ανεκτικοί σε θεσμικές εκπτώσεις, εκτροπές ή ακόμη και δικτατορίες. Είναι φυσικό να ενδιαφέρονται πρώτα για την επιβίωσή τους.
Άλλοι, νεότεροι σε ηλικία και με μεγάλη εξοικείωση στις νέες τεχνολογίες, ξέρουν καλά πόσο συχνό είναι να παρακολουθούνται με κακόβουλο παράνομο λογισμικό τα κινητά τηλέφωνα. Χιλιάδες οι απόπειρες και χιλιάδες τα «κακόβουλα» μηνύματα και μέιλ. Είναι όμως άλλο η παράνομη απόπειρα με κακόβουλο λογισμικό και άλλο η «νόμιμη επισύνδεση» με τον παραδοσιακό «κοριό» της ΕΥΠ - και μάλιστα κατά πολιτικών αντιπάλων.
3. Σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα του κόσμου, μία κυβέρνηση που θα πιανόταν να παρακολουθεί πολιτικούς της αντιπάλους, θα παραιτούνταν την ίδια στιγμή. Στη δική μας χώρα όμως, φαίνεται ότι αρκεί μία επίκληση στη συνήθη «δημοσιοϋπαλληλική» λειτουργία για τη διατήρηση του Πρωθυπουργού μακριά από το κάδρο των ευθυνών.
Όσο κοντά στην πραγματικότητα κι αν είναι τα όσα λέει για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν απαντάει σε ένα βασικό ερώτημα: γιατί τον Ανδρουλάκη και γιατί στο χρονικό σημείο εκείνο; Η σωστή απάντηση σε κάθε ερώτημα συνήθως είναι η προφανής: γιατί ήθελε να έχει πληροφόρηση για τη διαδικασία εκλογής προέδρου του ΠΑΣΟΚ, αν όχι και παρέμβαση σ’ αυτήν.
4. Το θέμα των υποκλοπών κυριάρχησε περιέργως για πολύ λίγες ημέρες στην επικαιρότητα, μεσούντος του Αυγούστου. Και αυτό έγινε ακριβώς γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης, που είναι προκλητικά φιλοκυβερνητικά, επέλεξε από την αρχή να παίζει στα πρωτοσέλιδα αντί για τις υποκλοπές όποιο μικρό ή μεγάλο θέμα μπορούσε να βγει από το αστυνομικό δελτίο, ακόμη και τραβηγμένο από τα μαλλιά. Ακόμη και τους καύσωνες ή τις καταιγίδες. Αρκεί να μην προβάλλονται οι υποκλοπές.
Η κυβέρνηση βολεύεται σήμερα να έχει πολίτες που δεν πολυασχολούνται με τα «βαριά θεσμικά θέματα», όπως οι υποκλοπές πολιτικών αντιπάλων, αλλά μόνο με την τσέπη τους. Έτσι, γλιτώνει πρόσκαιρα ένα τεράστιο πολιτικό κόστος. Όμως δεν σκέφτεται ότι οι ίδιοι πολίτες αύριο ίσως επιδείξουν την ίδια αδιαφορία για άλλα βαριά θέματα, όπως ένα νέο δημοψήφισμα σαν του 2015 ή ένα ακόμα κύμα «αγανακτισμένων» που ίσως θέλει ξανά να μπουκάρει στη Βουλή κ.λπ.
5. Η Κυβέρνηση, η οποία άντεξε δημοσκοπικά σε διάφορες αποτυχίες της, όπως η ακρίβεια, ο πληθωρισμός και άλλα πολλά, τελικά θα πέσει λόγω της άρσης της εμπιστοσύνης των πολιτών. Η οποία μπορεί -περιέργως- να μη βγαίνει ακόμη στα ποσοστά της πρόθεσης ψήφου, βγαίνει όμως ξεκάθαρα στα ποιοτικά στοιχεία.
6. Εκεί όμως η Κυβέρνηση προσπαθεί να σωθεί προβάλλοντας το δίλημμα: «θέλετε πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ ή καλύτερα τη ΝΔ;». Είναι το δίλημμα της λεγόμενης σταθερότητας. Η απάντηση είναι απλή. Η χώρα μας αξίζει κάτι πολύ περισσότερο από αυτούς τους δύο. Και ένα πολύ ελπιδοφόρο νέο για την ανατροπή των συσχετισμών, που τόσο χρειάζεται ο τόπος, είναι ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης, σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση, ξεπερνά ήδη σε δημοφιλία τον Αλ. Τσίπρα.
Ο Έλληνας πολίτης αξίζει απαντήσεις στα επίπλαστα διλήμματα και πραγματική ελπίδα που θα στηρίζεται στη γνώση και σε σοβαρά και μετρημένα προγράμματα. Προγράμματα με ενιαία φιλοσοφία, στα οποία να εντάσσονται και οι προτάσεις τόσο για την ενέργεια όσο και για την ακρίβεια, τη φτηνή κατοικία των νέων και, κυρίως, το νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Προγράμματα που μόνο μία σοβαρή προοδευτική πολιτική δύναμη με νέα ηγεσία και νέα στελέχη και αντιλήψεις μπορεί να δώσει.
Έτσι μόνο μπορεί να ξανακερδηθεί η εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης προς τους πολιτικούς. Και θα ξανακερδηθεί πραγματικά. Και τότε όχι περιέργως.
*O Θωμάς Παπαλιάγκας είναι δικηγόρος
